Úrval - 01.05.1976, Síða 101

ÞJÖÐSAGAN DANIEL BOONE
hætta sínu eigin lífi til að bjarga
þeim.”
Dómurinn féll á einn veg. Daniel
var saklaus fundinn. Til þess að
leggja áherslu á, hve lítilsverðar
dómurunum þóttu sakargiftirnar, og
með tilliti til „djarflegrar framgöngu
Boones til að bjarga virkinu frá
gjöreyðingu,” útnefndu dómendur
hann majór í Virginíuher. (1780 var
hann gerður af hershöfðingja).
Vafalaust hefur Boone líkað þessi
uppreisn æru vel, en herrétturinn og
fráhvarf gamalla vina skemmdi
örugglega fyrir honum þá daga, sem
hann átti eftir í Kentucky. Næsta ár
var hann kjörinn fjárhaldsmaður
Boonesborough, en það var Callaway
líka, svo Boone neitaði að taka kjöri.
Á aðeins rösku ári hafði litla nýlend-
an sem hann hafði stofnað, breyst svo
hún var orðin óþolandi. Hinir raun-
verulegu vinir hans voru farnir eða
dánir, villibráð var engin að gagni
innan þrjátíu og fimm kílómetra, og
stundum virtist fleira fólk í virkinu
en í Salisbury á laugardagskvöldi.
Áður en langt um leið lagði hann
föggur sínar á hesta og fór með
fjölskyldu sína fimm mílur norð-
vestureftir að bökkum lítillar ár, þar
sem hann átti tilkall til lands. Þar
byggði hann bjálkakofa með skíð-
garði og kallað Boones stöð.
1781 var byltingin unnin í austur-
ríkjunum. En í innríkjunum var
orrustan harðari en nokkru sinni fyrr.
Bretarnir höfðu tapað nýlendum
sínum, en þeir gátu enn varið
99
vestursvæðin, og til þess hvöttu þeir
indíána til sífellt harðvttugri árása.
Ein versta árásin var 1782, þ'egar
Wyandot indíánarnir réðust á 182
manna lið hvítra við Blákletta í
Kentucky. Það var síðasta orrusta
amerísku byltingarinnar og 75
Kentuckybúar féllu. Sá mannskaði
náði inn á nærri því hvert heimili á
vestursvæðunum. Einn hinna föllnu
var næst elsti sonur Daniels Boone,
Israel. Boone flutti líkið heim til
Boone stöðvar, og lögðu þau
Rebekka 23 ára gamlan son sinn til
hinstu hvíldar.
Á næstu fjórum árum fór Daniel í
um 150 rannsóknarferðir, sumar fyrir
nýkomna innflytjendur, aðrar fyrir
auðuga Virginlubúa, sem vom fúsir
til að fjárfesta í góðu landi, ef einhver
annar vildi takast á hendur það erfiða
verkefni að finna það og merkja. Oft
vann hann upp á hlut og fékk greitt
með löndum. Smám saman var
hann að koma sér upp auðævum í
landi, og árið 1786 hafði hann
eignast um 40 þúsund hektara lands.
Um skeið leit út fyrir, að honum
hefði tekist það, sem hann ætlaði sér.
En það traust, sem hann hafði lagt á
það, sem hann kallaði einfalt rétt-
læti kom honum í koll. Eins og
flestir aðrir frumherjar var hann oft
hirðulaus um það, sem laut að
pappírsplöggum, og stundum braut
hann á annan hátt f bága við lögin.
Þetta gerði ósvífnum landspröngur-
um kleift að festa sér land, sem hann
átti þegar tilkall til. Orrustan með