Goðasteinn - 01.09.1970, Blaðsíða 36

heylitlir menn að gera? Jú, hægt var að nota ækið og ná sér í
tvo, þrjá mjölpoka, cf þeir fengju þá út, cn á því fannst þeim líka
mikill vafi.
En var ekki skynsamiegra að lóga kindum af sér en stofna til
meiri skulda vegna fóðurbætiskaupa. Það var enn frálag í kind-
unum til heimilis. Niðurstaða þessarar ráðstefnu varð, að faðir
minn lógaði þremur kindum en Þórarinn fimm. Ein af þessum
þremur kindum föður míns var Morsa, þá geld eins og áður
segir. Þetta urðu þá afdrif Morsu, hún varð að hníga til þess að
reyna að halda lífinu í hinum bústofninum, sem var lítill. Hinar
kindurnar voru tvö lömb. Kindurnar fimm, sem Þórarinn lógaði,
voru lömb.
Á þorraþrælinn gerði norðvestan þýðveður mcð miklum hita.
Að kvöldi fyrsta góudags var allur klaki horfinn. Þar með var
áhyggjunum létt af þeim heylitlu.
Mörgum [esanda mun þykja ráðstöfun bræðranna, föður míns
og Þórarins, hálf brosleg, en ég man, að faðir minn sagði, þegar
þeir stóðu á ráðstefnunni í bænum á Hala: ,,Ef ég lóga þremur
kindum, þá dugar mér fóðrið þeirra, sem þær eyða frá þessu til
vors, í tólf til þrettán daga með beit, miðað við hálfa gjöf, handa
þessum tæpu fjörutíu ám, sem hér eru.“ Þá var innistöðugjöf pund
á kind á dag en hálft pund með beit.
Eins og áður er sagt, gerðu þessar mæðgur alltaf góð lömb.
Mjólkurgæðin voru þeim í blóð borin. Haustið 1904 kom Morsu-
Hnýfla með fallegan lambhrút af fjalli, sem talinn var gott fjár-
hrútsefni. Var hann því settur á vetur. Hann var undan hrútn-
um, sem ég gat um að framan og Björn föðurbróðir minn átti,
vestan yfir Skeiðarársand. Veturgamall kom hrúturinn undan
Morsu-Hnýflu úr Reynivallafjalli. Þar gekk hann áfram. Var hann
þá talinn mjög álitleg kind, þrátt fyrir það, að hann var látinn
ganga með ærhópnum af þessum bæjum, þá lambið, í nær tvær
vikur yfir fengitímann. Þá var enn venja á þessurn bæjum að
hleypa hrútum til ánna úti og þeir hafðir með þeim svo lengi sem
veður leyfði og hagar voru. Ánum var smalað saman einu sinni
á dag til þess þær hittu hrút. Á þeim árum viðraði oftast vel
fyrri part vetrar, svo ær voru ekki teknar í hús fyrri en miílli
34
Goðasteinn