Úrval - 01.02.1978, Síða 43

HINN ÖGLEYMANLEGI CLARENCE MATHEIVS
41
migferðina. Þau gerðu ýmislegt til að
drýgja tekjur sínar og smátt og smátt
tókst að safna saman þessum 15
dollumm. Það var lítið um peninga á
Kreppuárunum.
Ég var hamingjusamur. Sumir
drengjanna gám ekki safnað nógu
saman. Samtsem áður tókst Mathews
einhvernveginn að afla nægilegs fjár
svo við gámm allir komist í ferðina.
Seint um kvöld í ágúst 1930, fóm 43
drengir upp í járnbrautarvagn og
ætluðu til höfuðhorgarinnar.
Um morguninn skildi lestin
vagninn okkar eftir á lítilli brautarstöð
fyrir utan Chehaw í Alabama. , ,í dag
heimsækjum við Tuskegee og fáum
kannski að sjá George Washington
Carver, ’ ’ sagði Mathews. Við þrömm-
uðum fimm mílur eða þar um bil frá
stöðinni að skólanum. Enginn okkar
hafði nokkm sinni séð þessa stofnun og
við höfðum ekki ímyndað okkur að til
væri sjúkrahús þar sem eingöngu
störfuðu svartir læknar og hjúkmnar-
konur eins og á þessu heimili fyrir
uppgjafarhermenníTuskegee. Heim-
sókn til Dr. Carver á tilraunastofunni
varþó hápunkturalls. Við gámm ekki
leynt hrifningunni yfir að fá að vera í
nálægð hans. Við sungum við raust er
við marsémðum afmr á brautar-
stöðina.
Daginn eftir komum við til
Washington D.C. Það var orðið
dimmt þegar við komum á aðaljárn-
brautarstöðina. Flóðlýst þinghúsið
blasti við okkur er við komum út af
henni. Lotningin sem fyllti hjörtun
vék þó von bráðar fyrir óvissunni.
Leigubílaríhöfuðborginnifluttu ekki
negra. í tværsmndirbiðum við kvíðnir
meðan Mathews hringdi út um allar
trissur.
En við hefðum ekki þurft að hafa
áhyggjur, því þessi maður gat sigrast á
hverju sem var. Hann hafði samband
við eina blakka þingmanninn Oscar
DePriest frá Chicago — sem persónu-