Úrval - 01.02.1978, Blaðsíða 68

66
ÚRVAL
,,Annar meginþátturinn í starfi
okkar er að berjast gegn ýmsum
tegundum ólöglegrar veiði,” segir
Jelisejef. „Veiðar í leyfisleysi skaða
mjög dýralxfið, þótt smám saman
hafi dregið úr þeim á síðustu árum.
Þetta hefur tekist fyrir tilverknað
víðtækrar áróðursherferðar, sem rekin
hefur verið í lands- og héraðablöðum
og með aðgerðum stjórnvalda. I
löggjöfínni er að fínna víðtækar
ráðstafanir er miða að því að koma í
veg fyrir óleyfilega veiði — allt frá
minni háttar refsingu eða sekt til
fangelsisvistar.
Endurskráning sportveiðibyssa,
sem fram fór árið 1976, var ein þeirra
ráðstafana, sem miðaði að því að
herða baráttuna gegn óleyfilegri
veiði, hún gerði það kleift að koma
reglu á eign og magn vopnabirgða,
að finna byssur sem ekki hentuðu til
þessara nota og loks að draga úr
möguleikum á óleyfilegri veiði.
Tillagan að nýju stjórnarskránni,
sem lögð var fram til alþjóðar-
umræðu, felur í sér víðtæka trygg-
ingu náttúruverndar í stjórnar-
skránni. Þar segir að í þágu núlifandi
og komandi kynslóða skuli stíga
nauðsynleg skref í Sovétríkjunum í
þá átt að vernda og tryggja vísinda-
lega rannsakaða, skynsamlega nýt-
ingu lands og málma, dýralífs og
gróðurs, að vernd hreinleika lofts og
vatns, tryggja viðhald náttúruauðæfa
og bæta náttúrlegt umhverfi manns-
ins.”
Það eru ekki aðeins samtök á
vegum ríkisins sem sýna náttúrunni
umhyggju. I öllum sovétlýðveldun-
um fimmtán eru starfandi náttúru-
verndarfélög sjálfboðaliða, sem
fímmti hver íbúi er félagi í. í
samtökunum í Rússneska sambands-
lýðveldinu eru yfir 28 milljónir
manna. Um 65 þúsund fyrirtæki,
samyrkjubú og ríkisbú og skrifstofur
eiga félagsaðild að alrússnesku
náttúruverndarsamtökunum. Hver er
• markalínan milli starfsemi ríkis og
fjöldasamtaka á sviði umhverfis-
verndar?
Vinogradov, formaður forsætis-
nefndar miðstjórnar samtakanna
svarar þessari spurningu þannig:
, ,Ýmis konar eftirlitsstöðvar ríkis-
ins berjast gegn óleyfílegri veiði og
öðrum aðgerðum er brjóta gegn vist-
fræðilegu jafnvægi. En það er einnig
ljóst, að aðeins með hjálp íbúanna
sjálfra getum við tekið bókstaflega
sérhvern lund og sérhvert friðunar-
svæði undir virka vernd.
í þessu sambandi ætla ég að rifja
upp atvik er átti sér stað á votlendis-
svæðunum við Kaspíahaf, þar sem
þúsundir fugla hafa vetursetu.
Eitt árið var ákaflega harður vetur.
Vötn og ár vom lögð þykkum xsi og
fuglana vantaði allt æti. Hópar fugla
voru mjög illa á sig komnir. En
maðurinn kom þeim til hjálpar.
Félagsmenn í náttúruverndarsam-
tökum sem stofnuðu með sér sjálf-
boðaliðasveitir í nágrannabæjum og
borgum höfðu frumkvæði um björg-
unaraðgerðir. Þeir dreifðu fóðri á