Úrval - 01.04.1983, Qupperneq 11

SPÆJARAR ÍHVÍTUM SLOPPUM
9
öndunarfærum Mörtu, sem sáust nú
greinilega, voru engin merki um sót.
Réttariæknirinn hleypir brúnum. I
brunatilfelli sem þessu ætti háls
fórnarlambsins að vera sótugur að
innan og bera merki um reykinn sem
manneskjan hafði andað að sér áður
en hún dó. Læknirinn flettir holdinu
af hálsi Mörtu og horfir athugulum
augum á hið brothætta U-laga mál-
bein við tunguræturnar. Hann tekur
eftir örfínni sprungu og umhverfis
hana má greina blóð. Hann lyftir
augnalokunum og fínnur merki um
blæðingu, eins og hann hafði átt von
á. Þetta blóð bendir til þess að mann-
eskjan hafi verið kyrkt.
Þessu næst rannsakar hann hjartað,
magann, lifrina og önnur líffæri.
Aðstoðarmaður sagar gat á hauskúp-
una með lítilli rafmagnssög. Réttar-
læknirinn rannsakar heilann, gáir að
blæðingu, æxlum eða einhverju öðru
óeðlilegu. Hann finnur ekkert
óvenjulegt og engin merki um
meiðsli og lætur því aðstoðarmann
sinn koma líffærum konunnar fyrir
aftur og saumar líkið vandlega
saman.
Við rannsókn kemur í ljós að
alkóhólmagnið í blóði konunnar er
0,02%. Vel getur verið að hún hafí
fengið sér í glas en hún hefur verið
langt frá því að vera drukkin.
Kolmónoxíðmagnið í blóðinu reynist
vera 2 % — allt of lítið miðað við það
að hún hafi kafnað í reyk. Undir
nöglum konunnar finnst skinn af
einhverjum sem er í A-blóðflokki.
Marta sjálf er í O-flokki.
Réttarlæknirinn lítur yfir skýrslurn-
ar sem rannsóknarlögreglan hafði
tekið saman. Hjá vinum og skyld-
mennum Mörtu kom fram að hún var
verslunarstjóri og hafði nokkrum
dögum áður rekið einn afgreiðslu-
manninn, ungan mann sem hafði orð
á sér fyrir að vera mikill skapmaður.
Maðurinn reykti sígarettur sömu
tegundar og þær sem fundust á borð-
inu hjá Mörtu. Fólkið sagði
rannsóknarlögreglunni ennfremur að
Marta Nichols hefði aldrei reykt.
Réttarlæknirinn fyllir út dánarvott-
orð Mörtu: „Orsök dauða: köfnun —
afleiðing kyrkingar. Dauðdagi:
manndráp.”
Ungi afgreiðslumaðurinn var
handtekinn og þegar honum var skýrt
frá niðurstöðum rannsóknar réttar-
læknisins játaði hann að hafa kyrkt
Mörtu og kveikt í sófanum í von um
að sannleikurinn myndi dyljast til
eilífðar í eldinum. Það hefði líka vel
getað átt sér stað ef réttarlæknirinn
hefði ekki komið til — þessi einstæða
stétt rannsóknarmanna sem finnur
lausn á leyndarmálunum með hnífi
og rannsóknarglösum, athugulu auga
og rannsóknareðli.
Hvað, ekki hver
Réttarlæknir er læknir sem eyðir
fjórum árum að afloknu læknisnám-
inu í sjúkdómafræði — eðlilegar
afleiðingar sjúkdóma á líkamann —
og síðan einu ári til viðbótar í rétt-
arlæknisfræðina sjálfa. Sú vísinda-