Úrval - 01.04.1983, Síða 92

90
ÚRVAL
rann blóð ofan í rauðan poll. Mér
fannst að þetta væru margir lítrar af
blóði .paðvoru ekki svona margir lítrar
í einum skrokki. Eg hlaut að vera
dauður.
Þá mundi ég eftir eldspýtunum og
fálmaði eftir þeim. Þær voru farnar.
Ég leit á fannbarið slútandi bergið
sem hafði stöðvað mig nóttina áður
og niður á grýtta og klettótta strönd-
ina, svo á blæðandi og kalinn fótinn.
Engar eldspýtur, börnin drukknuð.
Ég gat ekki staðið í fæturna. Það var
vonlaust að ég gæti gengið. Ég vissi
heldur ekki hvar ég var. Ef ég var ekki
dauður myndi ég brátt verða það.
Það sem dauðinn virtist óumflýjan-
legur sá ég enga ástæðu til að tefja
fyrir honum. Ég renndi niður úlp-
unni og leyfði nöprum vindinum að
ieika um vot klæðin. Breytingin var
skjót og óþolandi. Ég ákvað að reyna
að flýta ekki fyrir dauðanum og
renndi rennilásnum upp aftur.
Hugur minn reikaði til Biblíunnar.
Ég hugsaði um fjallræðuna, krossfest-
inguna, upprisuna og hinn dýrlega
boðskap Opinberunarbókarinnar. Ég
endaði á að fara upphátt með ritn-
ingargrein, eins og mig minnti að
hún væri: „Komdu fljótt, Jesús'
Kristur, jafnvel nú. Amen.”
Ströndin
,,Þarna er pabbi! Þarna!” heyrði
ég Randy segja en rödd hans var eins
og úr öðrum heimi.
Cindy sneri sér við og leit beint
upp í klettaskoruna sem ég lá í. Þau
voru búin að leita langt út með
ströndinni en staðurinn minn milli
klettanna var í hvarfí fyrir þeim þar
til í bakaleiðinni. Þau klifu upp klett-
ana beint fyrir neðan mig.
Þau lyftu mér út úr sprungunni og
ætluðu að koma mér á fætur: ,,Ég get
ekki gengið. Þeir eru kalnir. ’ ’
,,Hefur þú séð Jenu?” spurði ég
Randy.
,,Já, hún er hérna dálítið utar, þar
sem við komum okkur fyrir. Það er
allt í lagi með hana en hún tapaði
stígvélunum í sjónum og buxunum
líka.”
Cindy kom með þykka peysu og
eitt stígvél sem þau höfðu fundið á
ströndinni. Varlega setti hún stígvélið
á vinstri fótinn og vafði peysunni um
nakta fótinn. í sameiningu komu þau
mér niður brattan klettinn, svo
studdu þau mig inn í víkina þar sem
þau höfðu verið um nóttina.
Eldspýtur Randys voru þurrar og
hann safnaði saman nokkru af reka-
viði til að kveikja eld. Cindy kom
með dálítinn brúsa með steinolíu.
Hún var ætluð á lampana um borð í
bátnum. Randy skvetti olíunni á
rakan viðinn; logarnir blossuðu upp.
Viðjena kúrðum okkur saman.
Er ég hafði starað á bera fætur
hennar nokkra stund teygði ég mig til
að losa peysuna utan af fætinum á
mér. ,,Jena, snúðu peysunni öfugt.
Notaðu ermarnar fyrir skálmar, ’ ’
Cindy fann snærisspotta og batt
hann utan um Jenu svo þessar frum-
legu buxur héldust uppi um hana.