Úrval - 01.04.1983, Page 111

109
Mergurinn málsins er að losa börnin úr einangruninni og
efla fjölhæfniþeirra í tjáskiptum.
EÐLILEG
HEYRNARLAUS BÖRN
— Alexander Lobov —
í’;A{oK-íkík EGAR hópur sovéskra
'A' lækna kom til London
0; var Irína Tsukerman eini
aðilinn í hópnum sem
SK/féífé/KíK gat talað ensku. Hún var
kandídat í uppeldisfræði og starfs-
maður sérkennslustofnunarinnar við
uppeldisfræðiakademíu Sovétríkj-
anna. írína var túlkur sendinefndar-
innar. Auk þess að tala ensku talar
hún reiprennandi frönsku og ítölsku.
Hún segir að hún viti ekki hvað það
sé að heyra. Og hún er ekki eina
dæmið. Enda þótt lík tilfelli séu
sannfærandi dæmi um möguleika
hinna heyrnarlausu þá eru þau í raun
dæmi um afrek uppeldisfræðinga eða
foreldra. Fyrir 100 milljón heyrnar-
lausa eða heyrnarskerta þarf um það
bil jafnmarga foreldra eða uppeldis-
fræðinga, fulla af eldmóði, sem eru
reiðubúnir til að fórna mjög miklu
fyrir þroska barnsins.
Enginn uppeldisfræðingur, sér-
kennari eða sálfræðingur segir opin-
berlega að heyrnarlaust barn sé með
takmarkaðar gáfur. Samt sem áður
heyrist oft að heyrnarlaust barn geti
ekki verið fullþroska. Það sé ekki
hægt að gera vangefið barn heilbrigt.
Því miður eru þetta ekki bara orðin
tóm. Uppeldisfræðin hefur sýnt að