Úrval - 01.04.1983, Qupperneq 113

EÐLILEG HEYRNARLA US BÖRN
111
barnsins þegar kannað er hvað hentar
best á hverju tímabili.
Þar sem varla eru til heyrnarlaus
börn sem skynja ekki einhver hljóð er
lögð áhersla á fyrsta degi á að virkja
og þróa heyrnina með stöðugri
þjálfun og sérstökum tækjabúnaði. I
raun er litið á þróun heyrnarlauss
barns eins og barns sem er með mjög
skerta heyrn. Allt tilrauna-
prógrammið beinist að því að auka
hljóðbakgrunninn sem mest og vinna
upp seinþroskann sem tilkominn er
vegna heyrnarleysisins með leikfími,
hreyfingum, teikningu og
tónfræðilegu uppeldi. Það er mikil-
vægt að hér sé allt eðlilegt. Frá fyrsta
námsdegi eru börnin vanin við hljóð
og tal á eðlilegan hátt — með
varahreyfingum og rnjög
frumstæðum hljóðum í upphafí.
Orðaforðinn eykst smátt og smátt.
Einnig eru tilfinningaleg tengsl
barnsins gagnvart röddinni þróuð.
Þegar barnið lærir nýtt orð kynnist
það sjálfum hlutnum. Það kynnist
honum með sjóninni og með
snertingu. Merki orðið hugtak þá er
það kynnt barninu í leik eða daglegu
lífí.
Enn er ótalið eitt mikilvægt atriði 1
námsáætluninni: margar kennslu-
stundir og leikir miða að því að gera
Tilraumn miðar að því að gera
eðlilegt og heilbrigt barn úr heyrnar-
lausu barm — þjóðfélagsþegn sem
ekki er einangraður frá öðrum ílífi og
starfi.