Upp í vindinn - 01.05.2005, Side 52

...upp í vindinn
Kínasaga
Inngangur
Það var spenntur hópur verkfræðinema sem
mætti í Leifsstöð snemma morguns hinn 19.
maí 2004. Eftir ómældan tíma í lestri, prófum,
verkefnavinnu og fjáröflun var loksins komið
að útskriftarferðinni. Flugið sem við biðum
eftir var til Amsterdam en þaðan var ferðinni
svo heitið áfram til Kína.
Peking
Eftir um 20 tíma ferðalag var tekið á móti
okkur á flugvellinum í Peking af manni með
skilti sem á stóð HI-DAM og rauðan fána.
Hann hélt svo af stað í áttfna að rútunni með
fánann á lofti og við eltum í einni halarófu. Þá
grunaði engan að þessi rauði fáni myndi
fylgja okkur alla ferðina og að við myndum
elta hann langar leiðir. Hótelið var ekki tilbú-
ið að taka á móti okkur svona snemma morg-
uns þannig að við keyrðum beint af flugvell-
inum í okkar fyrstu kynnisferð sem var á Torg
hins himneska friðar. Eins og gefur að skilja
voru margir þreyttir og svangir og við vorum
öll kappklædd fyrir þetta veðurfar enda hafði
seinasta tækifæri til að skipta um föt verið á
íslandi. En þau óþægindi gleymdust um leið
og komið var inn á þetta risastóra torg þar
sem mynd af Mao gnæfir yfir allt og Kín-
verjarnir flykktust að okkur í stórum hópum,
sumir til að reyna að selja okkur hinn ýmsasta
varning á einn dollara, aðrir til að taka mynd-
ir af okkur og enn aðrir bara til að stara á okk-
aSunna Vibars-
dóttir er nemi við
Háskóla íslands og
vinnur hjá Hönnun hf.
ur eins og þeir hefðu aldrei séð hvítt fólk
áður. Jack, leiðsögumaðurinn okkar, upplýsti
okkur um að það væri tilfellið hjá mörgum
þeirra þar sem fólk úr sveitahéruðunum kem-
ur eins konar pílagrímsferð á Torg hins
himneska friðar og það væri ekki mikið um
hvíta ferðamenn í afskekktum sveitahéruð-
um.
Við eyddum þremur dögum í Peking og
vorum í skoðunarferðum frá morgni til kvölds
því þar er af nógu að taka. Við skoðuðum For-
boðnu borgina í hjarta Peking þar sem keis-
arinn bjó áður ásamt konum sínum og þjón-
um. Þjónustulið hans var samansett úr hund-
ruðum geldinga því keisarinn átti of margar
konur til að geta sinnt þeim öllum sem skyldi
og því þótti áhættuminna að hinir mennirnir
sem lifðu í nálægð við þær væru ófærir um
það. Himnahofið var einn af fjölmörgum
áhugaverðum stöðum í Peking en það er eins
konar stór garður með ótal byggingum, rétt-
hyrndum og hringlaga á víxl, sem tákna him-
in og jörð. Á einum steini átti að vera hægt að
tala við guðina og það prófuðum við flest en
ekki fer sögum af því hvort við vorum frekar
bænheyrð þar en annars staðar. Sumarhöllin
var ennþá stærri garður með fallegum bygg-
ingum og manngerðu stöðuvatni og hæðum
sem áttu að skapa betra Feng Shui. Garðurinn
á sér yfir 800 ára sögu en hann var seinast
endurbyggður árið 1903 eftir að hafa verið
lagður í rúst árið 1900. Hof hins sofandi
Buddha, heilagi vegurinn og Dingling grafhýs-
in voru sömuleiðis mikilfenglegir staðir og all-
ir áttu þeir sameiginlegt að á bak við hvern
áfangastað voru óteljandi margar sögur, bæði
þjóðsögur og þær sem byggðu á sögulegum
staðreyndum. Fararstjórinn okkar, Jack,
fræddi okkur um sögu og hefðir Kínverja eins
og við átti á hverjum stað. Hápunktur þessa
fyrsta hluta ferðarinnar var dagsferð á Kínam-
úrinn. Maður fær örlítið í magann við að klifra
upp þennan 5660 kílómetra langa múr og
maður fyllist lotningu við að hugsa til þess að
fyrir meira en 2000 árum síðan klöngruðust
menn með þessa steinhnullunga upp á hvern
fjallstoppinn á fætur öðrum og byggðu þetta
rosalega mannvirki. Sömuleiðis vekur það
mann til umhugsunar að vera að klifra upp
þessar tröppur, móður og að niðurlotum
kominn, þegar kínversk kona á sjötugsaldri
hleypur fram hjá manni eins og ekkert sé.
í hverri dagsferð var stoppað í að minnsta
kosti einni búð með nafninu „Governmentfri-
endly store" en það eru ríkisreknar verslanir
sem selja „túristavæna hluti" á uppsprengdu
verði. Þessar verslanir voru sérstök lífsreynsla
út af fyrir sig því söluaðferðirnar voru mjög
ólíkar því sem maður á að venjast. Það er um
það bil einn afgreiðslumaður fyrir hvern við-
skiptavin og ef ákveðinn sölumaður nær tali
af manni, verður maður að teljast heppinn ef
maður kemst út úr búðinni án þess að eyða
aleigunni. Þannig tókst að selja einstaklingum
úr hópnum líflengjandi armbönd úr jaða-
steini, ógrynni af perlum sem sumar hverjar
áttu að veita eigendum sínum ómælda ham-
ingju og í silkiverksmiðjunni tókst að selja
ólofaðri stúlku í hópnum efni I brúðarkjól.
Siglingin
Næsti áfangi ferðarinnar hófst á flugi til borg-
arinnar Chongqing og svo rútuferð niður að
bökkum Yangtze þar sem við fórum um borð
í the Sunshine China Cruise. Næstu þrjá sól-
arhringa sigldum við niður ána í átt að Þriggja
Gljúfra stíflunni. í bland við góða afslöppun á
skipinu þar sem margir fóru í nudd og aðrir
52