Vinnan og verkalýðurinn - 15.04.1953, Síða 30

S-------------------------s
EINAR BRAGI SIGURÐSSON:
ÞRÍLEIKUR UM
HAFIIÐ
v__________________________;________^
i.
Morgunninn lofaði góðu. Á vestur-
lofti var sviflétt ský með heiðbláa
gegnsæja vængi. Hafið andaði hægt
og rótt. Um dagmál kveikti sólin á
perlulömpum skýsins. Þá roðnaði sær-
inn í svefni. Allir fiskimenn flýttu
sér til strandar og ýttu hverri fleytu
á flot. — En upp úr hádegi tók skýið
að dragast saman. Þegar leið að nóni
voru ljósin orðin bleik. Ægir byrjaði
að bylta sér, hafið draumfarir þungar.
Um miðaftan var skýið orðið að kol-
svartri púðurkerlingu. Við kvöldmál
kom sprengingin. Hvelfingin rifnaði.
Elding laust úthafið. Það rumdi eins
og villidýr, reis upp og glennti ginið,
hafði úti allar klær og sló án misk-
unnar með þungum hrömmum. Ég
gekk fram á bjargsbrún og hrópaði
til hafs: Ógeðslega ófreskja! ímyndaðu
þér ekki að ég skelfist þig. Ég fyrirlít
þig af öllu hjarta mínu, en þú ert þess
ekki verðug að ég hati þig. Ég sé hvað
þú ætlast fyrir. En glæpur þinn skal
ekki heppnast. Ég á sakarafl við þig.
Eilíf sál mín er þúsundfalt sterkari en
morðfús hrammur þinn. I hjarta mínu
byltist blóð allra sjómanna, þú berð
hvergi lit þess nema á klónum.
Ég mun opna æðar jarðar og gera
bárufleyg úr allri olíu heimsins til að
lækka á þér kambinn. Meðan þú brýzt
um í fjörbrotum, mun ég stilla
strengjaspilið til nýrra tóna. Og þeir
munu týnast í hinni voldugu hljóm-
kviðu, er slær yfir lönd, yfir höf löngu
eftir að þú hefir öskrað þig dauðan,
útsær.
2.
Sjáið ræningjaskipið! Það liggur
fyrir landi eins og svört padda á björt-
um haffletinum. Lestin er full af
draugum. Það er trú manna að þeir
leiði fiskimennina í hafvillu og grandi
bátum þeirra, nema þeir leggi að við
skipshlið og skili ræningjunum helft
aflans. Á.næturþeli breyta afturgöng-
urnar fiskinum í gull. Gullið dregur
Skipið lengra og lengra niður.
Böndin eru orðin maðksmogin. Ég
hef stungið sjálfskeiðung mínum í
bvrðinginn. Oddurinn mætti aðeins
viðstöðu af málningunni. Síðan rann
biaðið frjálst í gegn. Ég hrærði í viðn-
um eins og morknu hundakjöti. Þá
sagði ég við hafið: Hreinsaðu þetta
fúasár af ásýnd þinni! Djúpið byrjaði
að bæra á sér. Neðan að heyrðust háir
dynkir. Undiraldan var að velta björg-
um á hafsbotni. Bylgjuhræringin færð
ist út og setti allan sjóinn á hreyfingu.
Ræningjaskipið tók að velta þungan.
Um allan sjó voru bátar að veiðum.
Ég sneri mér til fiskimannanna og
sagði: Bræður mínir! Skipið með
svarta siglulokkinn hefur lík í lestinni.
Það getur vel verið að þau fari á
kreik á kvöldin. En þið þurfið ekki að
óttast afturgöngur. Djúpið er vaknað
28
VINNAN og verkalyðurinn