Gerpir - 01.07.1947, Síða 24

um fiskiskípum og verka hann í landi.
En þetta hafði í för með sér margvísleg
önnur viðskipti. Þegar þetta var bannað
hnignaði atvinnulífi í austfirzku f jörðun-
um og hefur það varla náð sér enn eftir
það áfall. Nú er enn vegið í sama kné-
runn, ekkert minnsta tillit tekið til þess
tjóns, sem einstaklingar og byggðarlög
hér eystra verða fyrir, en einungis hugs-
að um hagsmuni hinnar reykvísk — sigl-
firzku stórútgerðar.
Ríkisstjórnir seinni ára hér í landi
virðast vera meir og meir háðar hinum
ýmsu landssamböndum og fjöldasamtök-
um, og verða oftast að láta í minni pok-
ann fyrir þeim. Stjórnin sem nú situr
í Reykjavík er víst engin undantekning
frá þessu, enda þorði hún ekki að ganga
á móti Landssambandi útvegsmanna í
þessu máli. Þá má heldur ekki gleyma
því að nokkrir valdamiklir menn eru
ýmist leynt eða ljóst hatramir andstæð-
ingar þess að ríkið reisi stóra síldar-
verksmiðju á Austurlandi. Þeir vilja
Seyðisfjarðarverksmiðjuna feiga, svo að
hún haldi ekki áfram, ásamt síldveiðum
Færeyinga á austurmiðum, að vera lif-
andi sönnun þess, að stór síldarverk-
smiðja sunnan Langaness eigi fullan
rétt á sér.
Það .verður að segjast eins og það,
er, að þá er nú borið í bakkafullan
lækinn er sjálf ríkisstjórnin gengur
fram fyrir skjöldu og stuðlar að hnign-
un atvinnulífsins á Austurlandi með
niðurrífsaðgerðum af þessu tagi, og
höggur þar sá er hlífa skyldi. Vafalaust
telja þeir valdamenn, sem hér eru að
verki, að nætur og bátar þessara áður-
nefndu austfirzku útgerðarmanna eigi
að notast af íslenzkum skipum og sjó-
mönnum, og með ríkisvaldið að vopni
neyða þeir þessa útgerðarmenn til þess
að láta af hendi þessi atvinnutæki og ef
til vill selja þau burtu af Austurlanai.
Margra ára starf tveggja dugnaðar-
manna, sem ekki hafa til saka unnið
annað en það að reyna við nokkurt and-
streymi af völdum hinnar ráðandi
stefnu í fiskveiðamálum, að halda uppi
atvinnulífi í sjóþorpum á Austurlandi
sér og öðrum til gagns, er eyðilagt í
einu vetfangi og atvinnurekstur þeirra á
þessu ári stöðvaður. Þá er það ekki lítið
áfall fyrir atvinnulíf staðanna, þar sem
þessir menn hafa bækistöðvar sínai',
Eskifjörð og Seyðisfjörð, er þessi starf-
semi verður nú að hætta. Fjögur þessara
færeysku skipa átti að gera út frá Seyð-
isfirði og tvö frá Eskifirði.
Sú viðbára hefur heyrzt, að illt sé að
þurfa að greiða færeyskum sjómönnum,
sem á skipunum starfa, kaup þeirra í
erlendum (dönskum) gjaldeyri, og sé
slíkt óverjandi eins og gjaldeyrismálum
þjóðarinnar sé nú komið. Þar ber þó þess
að gæta, að þann erlenda gjaldeyri skapa
þeir sjálfir og miklu meira sem hefði
komið íslenzka þjóðarbúinu til góða. En
þeir sem sjá ofsjónum yfir þessu ættu
að hugleiða það, að í Reykjavík, og raun-
ar víða um landið vinna færeyskir
verkamenn í hundraðatali við alls konar
landvinnu, ekki sízt við byggingar í
Reykjavík. Kaupi þeirra er að miklu
leyti breytt í erlendan gjaldeyri af ís-
lenzkum bönkunum. Hver skapar þann
gjaldeyri? Eru það ekki íslenzku sjó-
mennirnir fyrst og fremst? Auðvitað
eru það þeir, og undanfarin ár hafa fær-
eyskir sjómenn og skip þeirra létt undir
í þessu efni. Hér eftir verður að greiða
færeyskum landverkamönnum, sem hér
vinna, kaup þeirra með erlendum gjald-
eyri, sem eingöngu er skapaður með
starfi íslenzkra handa.
22