Gerpir - 01.07.1947, Síða 28

Gerpir - 01.07.1947, Síða 28
staðnum. Hann átti að setja upp tækið, þegar heim kæmi og sjá um að allt yrði í lagi. Hann Jón ætlaði svo sem ekki að hafa neitt hálf-verk á þessu, úr því hann anaði út í þessa vitleysu á annað borð, o, svei þvi. Kaupstaðarbúinn átti líka annað er- indi að Heiði. Hann átti sem sé að sækja Skjöldu. Jón hafði selt hana í ferðinni og lét andvirðið fyrir útvarpstækið, og stóðst það á endum, ekki eyrir afgangs. „Jæja, skrattinn hafi það . . . það er ekki öll vitleysan eins“ . . . Jón skyrpti hraustlega, eins og til þess að leggja frekari áherzlu á það, sem hann var að hugsa um. „Hver skyldi nú hafa trúað því, að hann Jón á Heiði, færi að fleygja frá sér heilu kýrverði fyrir svona „appa- rat“. Já, það var svo sem engin vafi á því, að heimurinn var að ganga af göfl- unum. Þetta er byrjunin . . og hvað kemur svo næst. Lestin þokaðist áfram og kom að Heiði nokkru fyrir náttmál. Kaupstað- arbúinn tók þegar til óspilltra málanna að koma fyrir tækinu. Því var auðvit- að valinn staður í stofukytrunni eftir fyrirmælum Herdísar. Borað var gat í gluggakarminn fyrir loftlínuna, og gam- alt kláruskaft neglt á skemmuburstina, og þá var loftnetið í lagi. Þá var aðeins eftir að tengja geymana við tækið, því ekki var rafmagnið á Heiði, ekki alveg kannske. . . Svo loksins rann upp hin stóra stund. I einni svipan fylltist litla stofan á Heiði af voldugum hljómum úr verkum hinna miklu meistara. Kaupstaðarbúinn athugaði sín verk með svip kunnáttumannsins. Herdís lét fallast niður á stól og hlustaði í ljúfri leiðslu á töfrandi tóna, en Jón stóð úti við gluggann og horfði upp í kveldhim- ininn. Við fjallsbrúnina, þar sem sólin hafði hnígið til viðar fyrir stuttri stundu, sást grisja í heiðbláan himinn. „Það verður þurrkur á morgun,“ hugsaði hann með sér, „það bregst mér ekki, en hvað skyldu veðurfræðingarnir í Reykjavík segja um það.“ Hljómlistin þagnaði skyndilega. Þul- urinn tilkynnti að dagskrá kveldsins væri lokið. Síðan hljómaði þjóðsöngur- inn um stofuna, fagur og þróttmikill að vanda. Gólfið titraði undan hljóðbylgj- unum, svo varð þögn. Fólkið á Heiði gekk til náða, en sumarnóttin mild og björt varpaði léttu húmi yfir láð og lög. Jón bóndi vaknaði snemma næsta morgun, eins og hans var vandi. Hann snaraðist þegar fram úr rúminu og leit út um gluggann. Sólskin, sunnangola og heiðskír himinn. — „Já, já,“ hugsaði Jón, „ekki er útlitið amalegt," . . . Her- dís mín,“ sagði hann. „Það er kominn yndælisþurrkur. Þú sérð um að maður- inn fái að borða áður en hann fer. Ég fer út í fjós til þess að leggja múlinn við kusu. Svo lofa ég henni að jeta af arfa- föngunum hérna hjá fjósinu á meðan. — Nú má engan tíma missa,“ og hann. hraðaði sér fram úr baðstofunni. Herdís settist upp í rúminu, geispaðí nokkrum sinnum og fór síðan að klæða sig. „Það dugir víst ekkert slór núna, ef ég þekki hann Jón minn rétt. Það verð- ur ekki til setunnar boðið í dag, ef þurrk- urinn helzt, já, hamingjan gæfi að hann héldist." Hún yfirgaf baðstofuna von bráðar og fór að sinna hinum aðkallandi verk- um. Fyrst þurftí að vekja manninn og gefa honum einhverja lífsnæringu. Síð- an að hreyta dropann úr Skjöldu, — í síðasta sinn. Og Herdís klökknaði í huga, þegar hún hugsaði um það. Æi-já, marg- an dropann var hún búin að mjólka úr 26

x

Gerpir

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Gerpir
https://timarit.is/publication/1970

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.