Bergmál - 01.03.1947, Page 59

Bergmál - 01.03.1947, Page 59
1947 BergmÁl yrði fjandmaður hans ekki uppiskroppa með skotfæri biði dauðinn sjálfs hans. Hann leit í kringum sig í tuttugasta sinn, eftir álíka margra mín- útna viðureign. Hann var staddur á flatri sandsléttu. I um það bil tutt- ugu metra fjarlægð frá honum rann á í lygnum strumi, yfir gul sandrif og máða steina. Um það bil tuttugu metra frá honum til hinnar handar- innar, var skógurinn, með grænum rjóðrum og afdrepi. Sólin skein milt og blítt. Honum fannst undir þessum kringumstæðum að forlögin hefðu farið frekjulega að sér, að koma honum í slíkan vanda, undir þessum kringumstæðum. Milli árinnar og skógarj aðarins, var ekki annað afdrep að finna, en steininn, sem hann skýldi sér á bak við. Og steinninn hans var aðeins hluti úr lagskiptu fjalli sem lá undir sandinum. Arsandurinn ofan á berginu, var ekki nema 10 eða 12 sentimetra þykkt lag. Hann gat því ekki grafið sig niður í sandinn að gagni. Það var heldur ekki- hægt að ná nægum sandi til að hrúga saman. Fjandmaður hans, sem var um það bil í 100 metra fjarlægð hafði búið rambyggilega um sig, svo hann gæti skotið á hann þaðan. Því þeim megin skýldi steinninn ekki eins vel. Carrigan hafði getað potað hattinum sínum til sín aftur, og notaði hann nú til að blekkja andstæðing sinn. Þrisvar sinnum hafði hann lyft hatinnum upp fyrir steininn og þrisvar sinnum hafði, andstæðingur hans svarað með skoti, sem í hvert skipti hafði gert gat á hattinn. Þessi skot- fimi andstæðingsins var Carrigan ekkert gleðiefni. Þriðja kúlan tók hatt- inn með sér og þeytti honum marga metra burt. Ef Carrigan hreyfði sig hið minnsta þaut kúla framhjá, ískyggilega nærri. Hann var búinn að særast til blóðs á tveimur stöðum. Smátt og smátt færðist gleðisvipurinn af andliti Carrigans, en alvörusvipur kom í staðinn. Fjandmaður hans lá vel varinn í skógarjaðrinum, um það bil hundrað metrum lengra niður með ánni. Carrigan reyndi hvað eftir annað að gera sér’grein fyrir því, hvers vegna þessi skæða skytta, skreið ekki upp skógarjaðarinn, á móts við hann, til þess að komast í návígi við hann og skyti á hann þaðan. Því þeim meginn skíldi steinninn ekki eins vel. En maðurinn niðuf með skógarjaðrinum, hafði ekki hreyft sig um tommu frá því hann hleypti fyrsta skotinu af. Það kom, er Carrigan gekk yfir sandsléttuna, þá hafði hurð skollið nærri hælum. Ef kúlan hefði farið 57

x

Bergmál

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Bergmál
https://timarit.is/publication/1971

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.