Bergmál - 01.03.1947, Page 60

Bergmál - 01.03.1947, Page 60
Marz BergmÁl • hálfri tommu lengra til hægri, væri hann dauður. í einu vetfangi hafði hann kastað sér flötum, á bak við eina afdrepið, sem þarna var að finna. I sundarfjórðung hafði hann reynt að losa af sér hinar þungu byrðar, sem hann var klyfjaður með. Hann varð jafnfram atð gæta þess að gefa óvininum 'ekki færi á sér um leið. Að lokum gat hann þó náð byrðun- um af sér. Það voru mikil þægindi að geta lagt þær við hliðina á stein- inum og stækka þannig afdrepið næstum um helming. Á sama augna- bliki kom kúla í farangurinn og önnur strax á eftir. Hann heyrði bresta í eldhúsáhöldunum og velti því fyrir sér hvort steikarapannan yrði nothæf eftir þetta ævintýri. Loksins gat hann rétt úr sér og þurrkað svitann af andliti sínu. Nú hafði hann líka næði til að hugsa. Carrigan hafði ósvikna trú á mann- legum vitsmunum og skynsemi. — Þú getur gert það sem þú vilt, ef þú aðeins notar skynsemina — var hann vanur að segja. Það er meiri hjálp að skynseminni, en góðri byssu. Nú þegar honum fór heldur að líða betur reyndi hann að gera sér grein fyrir aðstæðunum. Hver var hinn óþekkti náungi, sem lá andspænis honum og hafði ráðizt að honum með slíkum ofsa. Hver var hann? Vandinn jókst er blýið brakaði að nýju í pottum og pönnum. Það fór skot svo nærri annarri hendi hans í þetta sinn, að hann verkjaði í hana á eftir. En þar sem hann hafði nú heldur meira svigrúm, fór hann að skrapa sandi upp að líkama sínurn til frekari varnar gegn skotum óvinarins. Hann heyrði til skógarfugls. Lítill söngfugl flögraði út úr skóginum og settist á skínandi bjarkargrein í skógarjaðrinum. David fannst, að háls hans hlyti að sprynga, eftir söngkröftunum að dæma. Fuglinn litli var ekki stærri en lítil hneta. Hann sat ekki lengi kyrr, en söng á flugi, ákveðinn í að yfirgnæfa allan annan söng á þessum slóðum. Carrigan tók eftir því, að hann gat horft á fuglinn, þar sem hann sat á greininni og séð hann út um örlitla rifu á milli bakpokans og steinsins. Þar gat hann séð í áttina til'þess staðar, er óvinur hans lá tilbúinn til að drepa. Hann varð að tefla á tvær hættur. Ef hinn tæki eftir einhverri hreyfingu hans vissi Carrigan að öllu var þar með lokið, og úti væri um sjálfan hann. Hann lagaði þó rifuna og víkkaði hana tommu fyrir tommu, með hinni mestu varkárni, og vissi jafnframt að þessum aukna viðbúnaði hans hafði ekki vérið veitt athygli. Hann hélt sig vita hvar árásarmaður- 58

x

Bergmál

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Bergmál
https://timarit.is/publication/1971

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.