Goðasteinn - 01.09.2003, Blaðsíða 18

Goðasteinn 2003
Hvert ert þú að fara á þessu ferðalagi?
- Eg hef ekki nokkra hugmynd um það en ég á mér þá ósk að tengjast almætt-
inu betur og betur.
Hvar ertu staddur núna?
- Eg er staddur hér. Það skýrir sig með því að maður reynir að meta núið, það
er hin stóra gjöf til okkar allra. Maður á hvort eð er ekkert nema núið. Það er sagt
einhvers staðar á góðum stað að það sem aftrar manninum frá tengingu við
almættið sé tíminn fyrir aftan og framan. Hann er svo sjaldan hér og nú að lífið
líður hjá. Þetta er lífstíðarverkefni.
Hvernig er þá dæmigerður dagur hjá myndlistarmanninum Gunnari Emi?
- Hann hefst með klukkutíma af andlegri iðkun á morgnana sem samanstendur
af hugleiðslu og vinnu við andlega heilun. Svo tekur við vinna sem myndlistar-
maður restina af hverjum degi þar sem maður getur oftar en ekki lesið úr mynd-
verkunum spegilmynd þess sem maður er að fast við í tilveru sinni. Myndimar
eru þess vegna bergmál af andlegu ferðalagi.
Kambur í Holtum - andleg tenging og alþjóðlegt listagallerí
- Kambur er enginn venjulegur staður. Við komum hingað á sínum tíma
hjónin, hrifumst af fegurðinni, keyptum bæinn og fluttum hingað vorið 1986. Eg
hef þá tilfinningu að það sé ýmislegt annað og meira sem kom manni hingað
heldur en fegurðin ein, það er einhver andleg tenging hérna.
Frá árinu 1998 starfrækjum við alþjóðlegt listagallerí í gamla íbúðarhúsinu
hérna. Það er opið í maí og september og hingað koma listamenn á heimsmæli-
kvarða með sýningar. Það er ásókn erlendis frá í að koma hingað til að sýna og
þykir skemmtilega „fjolluð“ hugmynd að vera með gallerí úti á hjara veraldar í
sveit á Islandi, eins langt frá hinu pólitíska listalífi og hægt er að komast. Mönn-
um þykir skemmtilegt að koma hingað að sýna verk sín í faðmi náttúrunnar. Eg
reyni að hafa aðra hverja sýningu með útlendingi og aðra hverja með Islendingi.
Það sem ræður valinu á listamönnum er einfaldlega það að mér þyki það
skemmtilegt og athyglisvert sem þessir höfundar eru að gera. Það eru því verkin
en ekki höfundarnir sem ráða valinu. Ég er í alþjóðlegu galleríi í Kaupmannahöfn,
þar sem myndlistamenn koma víða að úr heiminum og við persónuleg kynni af
þeim í gegnum galleríið hefur mér tekist að fá þá til að sýna og oft koma þeir
hingað og setja upp verkin sjálfir og dvelja þá í viku.
Alþjóða galleríið hérna opnaði með sýningu á verkum frænda míns Þórðar
Valdimarssonar eða Kíkó Korríró eins og hann kallaði sig, en hann er dáinn núna.
-16-