Stjörnur - 01.05.1950, Blaðsíða 19

um við opinbera trúlofun okkar.
— Og hvernig myndi þeim falla
hann í geð?
Eg tók loks það ráð að segja
móður minni alla söguna, eins og
hún var. Eg vissi hvort eð var að
þeim hlaut að vera orðið ljóst, að
eitthvað var í býgerð — og myndi
gruna við hvað hugur minn var
bundinn. Mamma varð ekki reið
við mig, en ég fann að henni þótti
miður að ég skyldi hafa stigið
fyrsta sporið til kunningsskapar-
ins. Það fannst henni ekki kven-
legt og dóttir sinni ósamboðið.
En ótti minn við vanþóknun
foreldra minna reyndist að öllu
leyti ástæðulaus. Þau tóku Axel
opnum örmum. Og hann hafði
ekki lengi verið í borginni er þau
voru orðin eins hrifin af honum og
ég.
Við vorum trúlofuð í þrjá mán-
uði, svo giftum við okkur. Nú eig-
um við tvö lítil og elskuleg börn,
og við erum sannarlega ham-
ingjusöm. Ég hef aldrei ásakað
sjálfa mig fyrir að ég sté fyrsta
sporið til kunningsskapar okkar,
enda hefur Axel oft sagt, að
ef ég hefði ekki gert það, myndi
hann aldrei hafa haft einurð til
þess að ávarpa mig — hversu mjög
sem sig hefði langað til þess.
„Þrír komu aftur“ heitir ame-
rísk mynd um japanska stríðs-
fanga. Alan Marshall var boðið
Joan líennct og Jumes Mason i
,.Iieck!ess moment". Það er ný mynd
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
eitt aðalhlutverkið, en hann af-
þakkaði. Því fylgdi nefnilega kvöð
um að neyta lítils matar í nokkar
vikur. Fangarnir voru ekki stríð-
aldir hjá Japönum, voru ekkert
nema skinnið og beinin. Claudette
Colbert tók hinsvegar að sér aðal-
kvenhlutverkið. — Mér veitir
ekki af því að megra mig, sagði
hún.
STJÖRNUR 19