Stjörnur - 01.05.1950, Blaðsíða 38

Johnny Weissmúller.
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
meS fullu ráði, hefði verið jafn
lúalegt og að stelast í einkabréf
hans eða standa á hleri.
Hann svaraði: — Frá hinni —
— unnustunni minni.
— Frank! hvíslaði hún hás og
starði óttaslegin á hann.
Hann stundi lágt og hneig niður
á koddan aftur með lokuð augu.
— Hver er hún? hvíslaði Edith
og laut niður að honum. — Hvað
er langt síðan þetta byrjaði? Þú
verður að segja mér það, Frank!
Hún var í öngum sínum.
— Hvað — hvað er það, muldr-
aði hann, svo lágt að varla heyrð-
ist.
Hjúkrunarkonan kom inn með
bolla af sjóðandi te
— Breiðið þér ofan á hann, frú
Laylon! Þér megið ekki koma
honum til að tala — það reynir of
mikið á hann.
Edith starði á hana, eins og hún
væri vera úr öðrum heimi og fór
út þegjandi. Og þetta kvöld gerði
hún dálítið, sem hana hafði aldrei
dreymt um, að hún mundi gera.
Hún opnaði skrifborðsskúffur
Franks og fór að snuðra í bréfun-
um hans. — En hún varð einskis
vísari af því. Frank þekkti, bók-
staflega talað hundruð af kven-
fólki — líka fallegar konur. Hún
hafði aldrei haft áhyggjur af því,
að hann kyssti sumar þeirra, þeg-
ar hann hitti þær, eða tók utan um
sumar þeirra og kallaði þær
„elskuna sína.“ Það voru venju-
legir umgengnissiðir í kvik-
myndaskálanum.Enginn tók mark
á því. En nú vissi hún, að Frank
var í þingum við konu, sem hún
vissi ekki, hver var —■ og það var
henni ekki sama um.
Það getur ekki verið satt,
hugsaði hún aftur og aftur, með-
an hún var að lesa bréfin manns-
38 STJÖRIWR