Stjörnur - 01.05.1950, Blaðsíða 50

Framh. af síðu 44.
— Mér þykir svo vænt um að
heyra þetta, Frank. Ó, ég er svo
glöð! Mér hefur liðið illa í marga
daga útaf tilhugsuninni um það,
sem ég yrði að segja þér .. . Það
var skrítið, að við skyldum bæði
vakna af vímunni samtímis.
—- Já, en það er enn skrítnara
en þú heldur, Betty. Þegar við
sjáumst næst, skal ég segja þér
það — og svo minnust við aldrei á
betta framar.
— Aldrei. Við verðum bara góð-
ir vinir áfram.
— Beztu vinir, Betty. Við höf-
um verið á barmi fordæmingar-
innar, en björguðumst á síðustu
stundu.
Þegar hann hafði hringt af, fór
hann út að glugganum, að gá að
Edith og börnunum. Það var farið
að snjóa aftur — mjöllin breiddist
eins og hvítur feldur fyrir framan
húsið.
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
Framh. af síðu 2.
vildi taka á móti okkur. Sjálfur cr hann
oftast á sjó. Hann er nú á togara, sem
veiðir í Englandshafi.
Ég bý nú með öldruðum föður mínum.
Ekkjumaður á líkum aldri og ég er, hef-
ur beðið mig að taka við heimili sínu, og
þar gæti faðir minn einnig búið. í'.g veit
að þessi maður vill giftast mér, er fram
líða stundir. í'g veit að þetta er gæðamað-
ur. En hinn — faðir telpunnar minnar —
hef ég elskað. — Geri ég það enn? Verður
mcr kannski ljóst, að ég geri það ekki,
ef ég fer til hans? Hefur hann reynzt mér
eins og sannur gentlemaður? Myndi sant-
búð mín og tengdamóðurinnar fara vel?
Svona get ég spurt endalaust. — Móðir.
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
snerting líkama þeirra í áflogunum, varð hatri hennar yfirsterkari —
og gerði hana máttlausa í örmum hans. Og' um leið náðu sömu kenndir
yfirtökum hjá Sam. Hinn tryllti leikur og vald hins sterka gerði
sigurvegarann mildann og auðmjúkan gagnvart hinni yfirunnu konu,
sem var máttvana, ein og óhamingjusöm og þarfnaðist hans. Hugur
hans fylltist heitri gleði og óseganlegri sterkri þrá til að vera henni
góður.
— Martha! Martha!
Hann kyssti hana og hún gekk til móts við hann í heitum atlotum.
Vopnið féll úr hendi henni niður í eldinn, og snöggvast gaus upp
neistaflug, síðustu leyfar eldsins, sem var að kulna. En þau veittu
því eng'a athygli, þau heyrðu ekki lengur skarkara borgarinnar, þau
hugsuðu ekki lengur um völd eða fé, allt sem hafði verið og skeð hin
horfnu ár, var gleymt.
Framh. í næsta hefti.
50 STJÖRNUR