Stjörnur - 01.04.1951, Qupperneq 53

★
Hflft fifrir sfltt.
★
Mannlýsing í litvarpi.
FYRIR SKÖMMU siðan leigði ungur
og skemmtilegur maðUr herbergi lijá konu
einni í litlum þýzkum bæ. Þótti konunni
mjög mikið varið í leigjanda sinn. Hann
lifði kyrrlátu og rólegu iífi og þareð hann
hafði mjög gaman af útvarpi, fékk hann
við og við að koma inn í stofuna henn-
ar og hlusta.
Kvöld nokkurt sátu þau og hlustuðu
á söngleik og skemmtu sér vel bæði tvö.
Ungi maðurinn hafði séð söngleikinn í
leikhúsi, og hann lýsti nú nákvæmlega
fyrir húsmóður sinni öllu fyrirkomulagi
leiksins á leiksviðinu og konan hafði m jög
gaman af því.
Þau fóru líka að tala um það, hvað
ágætt það væri með útvarpið, sem mætti
nota til þess að auglýsa eftir glæpamönn-
um.
— En, sagði ungi maðurinn, er í raun
og veru hægt að þekkja fólk á þeirri
lýsingu, sem gefin er a£ þeim í útvarp?
Ég hugsa að það sé mjög erfitt ....
Húsmóðirin hélt því aftur á móti fram,
að það væri hreint ekki svo erfitt, lýs-
ingarnar væru svo nákvæmar, að glöggt
fólk gæti auðveldlega þekkt þá eftir þeim.
I þögninni milli tveggja þátta las þul-
urinn upp tilkynningu frá lögreglunni.
Það var mjög spennandi lýsing á æfin-
týrum ungs manns nokkttrs, scm létist
vcra hjá líftrvggingarfélagi og hefði hann
narrað fjölda fólks til að tryggja sig.
Þegar hann væri búinn að dvelja um tíma
á einum stað, hyrfi hann burt, án þess
að nokkur vissi og byrjaði á sama hátt
einhversstaðar annarsstaðar.
Og svo las hann upp lýsinguna af
manni þessum!
Þulurinn skýrði nákvæmlega frá útliti
hans, yfirvaraskeggi, augum og klæðnaði.
Ennfremur tók hann það fram að mað-
urinn væri í brúnum hnébuxum, nokkuð
óvenjulegum.
— Mynduð þér geta þekkt mann eftir
þessari lýsingu, spttrði ungi maðurinn og
brá sígarettunni upp að vörum sér, um
leið og hann strauk bláu fínu fötin sín.
— Já, því býst ég við, svaraði húsmóð-
irin.
Ungi maðurinn hló með sjálfum sér,
því það var hann, sem verið var að lýsa
eftir. En hann hafði rakað af sér yfir-
varaskeggið, hann hafði fengið sér gler-
augu og kevpt sér blá föt. Og nú sat hann
hjá húsmóðurinni, sem ekki þekkti hann.
Það var því ekkert undarlegt, þótt hann
brosti með sjálfum sér.
— Eigum við að búa okkur til kaffi?
Væri ekki hressandi að fá sér kaffi-
sopa? spurði húsmóðirin.
— Fvrirtak, mælti ungi maðurinn. FIús-
móðirin fór fram í eklhúsið til að setja
upp kaffivatnið. En litlu seinna kom hún
inn aftur og sagði:
STfÖRNUR 53