Goðasteinn - 01.09.2010, Blaðsíða 38

36
Goðasteinn 2010
Ég hafði strax áhuga fyrir dýrum og fuglum og ég
var þriggja eða fjögra ára heima á Tjörnum þegar ég
hafði farið í fjárhúsið með föður mínum oftar en einu
sinni þegar ég heyrði hann tala um við mömmu að
það undraði hann hvernig ég þekkti kindurnar. Næst
ætla ég að minnast á annað sem ég man eftir þegar ég
var fimm ára. Ég hafði suðað í móður minni í langan
tíma, til að fá að fara ríðandi eftir kúnum og reka þær
í haga. Móðir mín var mild og góð og vildi láta þetta
eftir mér vegna þess að ég lagði svo mikla áherslu á
það. Kýrnar áttu að fara fram í nes og til þess þurfti að
fara af baki, taka staurinn úr hliðinu og loka því aftur.
Þá kom upp vandamál við að fara á bak hestinum. Ég teymdi hann að mold-
argarði sem var þarna, stillti honum þar upp og fór upp á garðinn en þá hreyfði
hann sig eitt skref til hliðar. Þannig gekk það mörg skipti sem ég reyndi að fara
efst á garðinn. Svo fór ég að sparka stökkpall í hliðina á garðinum og þannig
komst ég loks á bak. Og það var montinn fimm ára strákur sem hafði náð að
taka beislið af hestinum við túnhliðið, og að sannfæra móður sína um að hann
gæti rekið kýrnar,vegna þess hann stóð við það sem hann hélt á tímabili að ekki
tækist. Á þessum árum voru hestarnir svo mikilvægir þjónar mannsins og hvert
mannsbarn í sveit var að stórum hluta ef svo má orða það, alið upp á hestbaki.
Þetta tvennt vildi ég hafa formála fyrir því sem hér er ætlunin að skrifa um,
það er áhuga minn á fleiru en mönnum tækni og tækjum. Þá einkanlega því
sem menn kalla skynlausar skepnur. Eiga þá við allt það sem ekki er maður.
Ég hef löngum sagt að ef ég hefði farið í langskólanám þá hefði mig langað að
fara í dýrasálfræði en það er víst varla kennslu fag og órannsakað. Lappi hund-
urinn minn skildi mikið fleiri orð en ég áttaði mig á og það var aldrei reynt að
hafa samband við hann nema í orðum og enginn vandi að ná til hans. Hesturinn
Vor á Íslandi
Grétar Haraldsson frá Miðey