Goðasteinn - 01.09.2010, Blaðsíða 79

77
Goðasteinn 2010
jarðir sem þeir bjuggu á af ýmsum ástæðum. Frændi móður minnar átti jörðina
sem við vorum á þar til bróðir minn keypti hana strax og hann hóf búskap.
Fyrri hluta vetrar var sauðfé baðað. Fé frá Stóru-Hildisey var baðað á næsta
bæ, Litlu-Hildisey. Þar var steypt baðþró við fjárhús. Reynt var að haga svo til
að veður væri hagstætt. Ég man ekki betur en okkur krökkum þætti þetta dálít-
ið spennandi. Hjálpað var til við fjárreksturinn þegar maður var orðinn nógu
stálpaður til þess. Tveir fullorðnir menn hjálpuðust að við að baða. Hverri kind
var dyfið ofan í baðþróna svo að ullin gegnblotnaði. Baðað var upp úr svoköll-
uðu Coopersbaðdufti. Það var gult duft sem hrært vart út í vatni og blandað í
baðþróna. Af þessu efni var sterk lykt sem fylgdi fénu nokkru eftir baðið. Duft
þetta var í pappaöskjum og á því var mynd af undarlegri útlendri kind. Eða
svo fannst okkur krökkum sem voru að sniglast í kringum þetta. Það var nú
eiginlega ekki vel séð af þeim fullorðnu að verið væri að skoða umbúðirnar
enda innihaldið engin hollusta.
Það var hlakkað til jólanna þá eins og nú þó að minna væri um að vera
miðað við það sem hefur tíðkast og minna um jólagjafir. Tilbreytni var samt í
mat og sjálfsagt þótti að hafa hangikjöt einhvern tíma um hátíðirnar. Jólagjafir
þekktust varla almennt eins og nú. Gott þótti samt að fá einhverja nýja flík ef
hægt var. Ég man það að ég fékk alltaf kertapakka um jólin. Stundum ef til vill
eitthvað meir t.d. eins og nýja flík. Lengi átti ég pakka af litlum spilum sem
ég fékk í jólagjöf.
Stundum var skipst á heimboðum við fólkið í austurbæ. Ég tek sem dæmi
að ef fólkið í austurbæ kom á jólum í boð í minn bæ þá bauð fólkið í austurbæ
okkur um áramót. Í þessum heimsóknum var ævinlega spiluð whist. Á þeim
árum sem ég var eini krakkinn yfir báða bæi á vetrin tók ég engan þátt í
spilamennskunni. Ég lék mér bara að dótinu mínu eða gluggaði í bók. Ég átti
frændfólk í Reykjavík sem stundum sendi mér bækur eða blöð. Mun fljótt hafa
komið í ljós að ég var fremur hneigð fyrir bækur. Ég átti tvær tuskudúkkur
með „haus“ úr búð sem ég lék mér mikið að. Einnig átti ég rauðmálað dúkk-
urúm og auðvitað eitthvað af fötum á þær til skipta. Ég átti líka kjálka, leggi
og köggla (kindabein). Að þessu var aðallega leikið sér vor og haust. Kjálk-
arnir voru hafðir fyrir hesta, leggirnir voru kýr og kögglarnir kindur. Minnstu
kögglarnir voru hafðir fyrir lömb.
Á aðfangadagskvöld var aldrei snert á spilum. Kvöldið var haldið hátíðlegt
og lesið það sem tilheyrði jólahátíðinni. Á jóladag fékk maður súkkulaði og
góðar kökur með, bakaðar úr smjöri. Þá mátti líka spila og mamma gaf sér
stundum tíma til þess að spila við mig marías.
Á Krossi í A-Landeyjum er kirkjustaður og hefur verið svo um aldir. Þangað