Freyja - 01.03.1903, Síða 3

TlS
tfit arrna sína, 'þeir geta g'iatt sig með lagsbrœðrum sínum og lagskouum,
jþeir geta valið um lífssteðu og sðkkt sér niður í hana @g íi þanu lifitt
rfyllt auðnimi sem orðið hefir á lífsleið þeirra,
Þessu -er ekki þannig varíð með kveanfólkið eins eg það er nú upp
siiið. Hjónabanðið er aðal takmark þess, það eina sem því cr kennt
;að sækjast eftir, það eina sem það hugsar um vakandi og sofandi,
Imytidið þár yður að naannfeg lög setji ’ástinni skorður?
Þvíor nú raiður að hún, einsog trúin kemur að
íÞað er okki að undirlögðu ráði að menn trúa nýjuin
iiæra að *eiska hið
.góða og göfuga hjá
íminnanna börn-
uin.
IDf þfer ætlið
vituriegt að talc-
snarka ástina með
manniegum : laga
. setninguin, þá
reyníð í það-
minusta að láta
.þær lagasetningar
.samrýmast náttúr
ueðii voru. L&tið
þau samstemma
að cinhverju ieyti
hinum óraskan-
ilegu lögumguðs.
E. C. Stanton.
manni évörum-
kenningum, eða
Vitur húsfað-
ir sagðist í heim-
ilisstjórn sinni
hafa þá reglu að
tyrirþjóða svo fátt
sem liann framast
gæti. Vitur stjórn
ætti að breyta að
dæmi hans.
Það er
heimskulegt að
semja 1 ö g e r
mannlegum kröft-
um sé ofvaxið að
halda. Að slík lög
séu brotín, liggur
í hlutarins eðli.
að
Að semja lög sem menn hvorki vilja né geta lraldið, rniðar til
vekja almenna fyrirlitning fyrir öllurn lögum.
Það er sérhverri lýðveldisstjórn nauðsynlegt að fólkið beri virðíngu ■
fyrir lögum hennar, því hætti fólkið að virða lögin, hvað verður þáum
stjórninaí
Á meðan fóllc heldur áfram að giftast fyrir hagsmuna sakir, á óá-
na?gja og hjónaskilnaður sér stað.
Á meðan ríkið gjörir enga tilraun til að mennta ungmennin í þcss-
um efnum og getur ekki verndað hjónabandið fyrir óeðlilegum og'óheið-
arlegum undirböningshvötum er það skyldugt til að gjöra hjónaskilm-
aðinn svo auðveldann að allir geti gripið til haiis áður en dauðlegt hat-
ur og djúp siðspilling ná tangarlialdi á lilutaðeigandi málspörtum.
Fyrir konuna er óuppleysanlegt lijónaband þrældómur, af því að
lög, trúarbrögð og siðvenjur taka saman höndum til að lialda henni stoð-
ugri í þeirri stöðu, hvérsu sem sú staða kann að reynast. Og engi ti