Freyja - 01.03.1903, Blaðsíða 17

12!)

"C== /X -c=> "7\T /X T5 r\
T R Ú ,
ÚfYíels litla langaði mjög mikið til að eignast reiðhjól. Hann bað for-
Q=y eldra sína að gefa sðr það, cn fékk afsvar. Þau sögðu, að honum gæti
viljað eitthvert slys til af því að hann væri svo lítill, ef að liann ætti
hjól. Þau sögðu honum sögur af mönnum, sem dottið hefðu af reiðhjól-
um sínum og beinbrotnað, og jafnvel rotast. Níels yrði að bíða þangað
íil hann yrði stór, þá væri hugsanlegt að hann eignaðist hjól,
Níels gat ekki beðið. Það var svo langt þangað til hann yrði stór.
Fullorðna fólkið segir þetta æfinlega. Af því Nícls var vel vaninn
drengur, vissi hann hvert hann átti að snúa sör. Svefnherbergi hans
var samhliða sveínherbergi foreldra hans. 0g á hverju kvöldi las hann
fallega, stutta bæn, þegar hann var háttaður. Bænin hljóðaði á þessa leið:
,,Nú læt ég augun aftur, ó, faðir kær á hæðuiu. Vernda mig frá synd
og sorg og hættum, og láttu engil þinn valca yflr mfer í nótt, eins og
hann vaktaði fót minn í dag“. Að því búnu bauð hann foreldrum
sínum góða nótt.
Þegar Níels var orðinn einn í herbergi sínu, lagði hann á ný saman
hendur sínar og bað með hái'ri rödd:
,,Góði, himneski faðir! Gefðu mér hjólhest“.
Þannig bað hann kvöld eftir kvöld, og foreldrar hans, sem heyrðu
þetta, töluðn sín á milli um það. ,,Guðs vegna ættum við að gefa hon-
um hjólhest, svo að hann varðveiti trúna“, sagði móðir hans, „Menn
geta þó ekki hætt lífl og limuin trúarinnar vegna“, sagði faðirinn.
Loks kom þeim saman um að flaupa þríhjólaðan hjólhest handa
drengnum af því hann Væri þó ekki eins hættulegur. I kyrð næturinnar
var svo þríhjólinn látinn inn í svefnherbergi Níe'.sar, þannig, að hann
yrði það fyrsta scm hann sæi, þegar hann vaknaði. Forcldrar hans biðu
þess eftirvæntingarfull að hann vaknaði, og gægðust inn um dyrnar á
svefnherbergi hans. Þegar Níels vaknaði, settist hann upp í rúrninu
teygði úr sör. Hann neri augun, horfði, og neri svo augun aftur. Svo
sló hann hönduin saman og sagði í einlægum örvæntingarróm:
,,En, góði hinrneski faðir! Veiztu þá ekki hvernig hjólhestar eiga
að vcra?“
Börnin mín góð!— Þcssi litla saga sýnir glögglega, að tilgangurinn
helgar ekki æfinlega mcðalið. Það er ekki lfklegt að þess konar bæn-
heyzla, eins og hér er um að ræða, hafi haft hin tilætluðu áhrif. Látið
það styrkja yður í þeim sannleika, að ráðvendni til orða og verka er
æfhilega fai’sælust. — Yðar einlæg Amma.