Freyja - 01.09.1904, Síða 14
FREYJA
VII. 2.
38
Baxnaliió.
Unga hetjan i Harlaam.
Snemma á söguöld Niöurlanda faeddíst drengur í borgínni
Harlaam á Hollandi. Er borg sú frœg fyrir bardaga og brigðula
gœfu ekki síður en verksmiðjur og nytsamar uppgötvanir á friðar-
tímum. Faðir þessa drengs var hliðvörður, en svo voru þeir
menn nefndir er höfðu það starf á hendi, að loka og opna hlið
þau, sem eru með vissum millibílum við inngang skurðanna og
varna hættu þeirri sem staðnum gœti verið búin, þegar sjávarflöt
bæri hærra en landið. Þegar vatnsþurð er, hleypir hliðvörðurinn
vatninu inn eftirþörfum, en lokar œfinlega að kvöldi, ella mundí
fylla skurðina og flœða svo yfir land allt. Á Hollandi veit jafnvel
hvert barnið hversu áríðandi störf hliðvarðarins eru. Þegar dreng-
urinn var átta vetra gamall bað hann eitt «inn um leyfi til að fœra
brauð, blindum manni og bláfátækum sem bjó hinumegin við sík-
ín. Faðir hans leyfði honum að fara, en bað hann að vera ekkí
lengí. Drengurinn hét því, og fór svo sem leið lá til blinda manns-
ins með brauðið, og neytti hann þess með þakklátsemi. Drengur-
inn mundi eftir fyrirskipan föður síns, beið því ekki eftir sögu hjá
gamla manninum eins og hann þó var vanur, heldur fór samstund-
ís heim er vinur hans hafði neytt brauðsins.
Þegar drengurinn fór fram hjá skurðunum, sem voru fullir af
vatni, því þá var komið fram í október og haustrigningarnar höfðu
aukið vatnavöxtinn, staðnœmdist hann til að safna bláu smáblóm-
unum, sem hún móðir hans hafði svo miklar mætur á, og sönglaði
með barnslegri gleði gamanvísu fyrir munni sér.
Smátt og smátt minkaði umferðin á alfaraveginum, og bráð-
um heyrðust hvorki gleðióp þorpsbúans á leíð heím í kotið sitt, né
hróp ökumannsins til hestanna, og lilti drengurinn sá nú lit blá-
fjólanna, eins og renna saman við lit jurtagróðursins umhverfis
hann.
Hann leit þá í kring um síg hálf skelkaður og sá að kvöld var