Freyja - 01.04.1905, Qupperneq 9

svo aö þér einnig ge.tiö séö þfíS. Hún hefir sýnt hvaöan 'glœp-
irnir spre'ttá, óg um leið beut yöur á-inöguleikana til • aö útrýrrta
þeim meö'öllu.' 1 Aí fagnaðarlátum fólksins ræö ég þaö,aö flestum
hah geöjast vel'aö'ræöu hennar, en af því’áliir eru ékki á ,.sömu
skoSun, og þaS er. reglá vor áS gefa.ciHum málfrelsi á fundum vor-
um, er orðið nú tifsuppboös.
AS svo mæltu tók forsetinn' sóeti 'sitt. VarS þá aúgfiabliks hlé',
þar til aldraður maSur, sem'eftír utliti aS doema, tilheyrði þeim
fiokki manna, sem forsjónin hefif ‘bíés'sáö með, góði*i-$0#A í mann-
félaginu, stóö upp og ávarpaöi fðlkiö á þessa leiÖ:
,,Herra forseti! Herrar míhir og frúr! Kurteysin býður mér
aö gefa ræSukonu.npi alla þáA’iSurkénningu sem hún á skiliS, og
lienni til hróss má ég taka þaö fram stráx, aS hún kann vel aö
fara meö málefni sitt. Ég he'fi sjálfur tekiö eftir því, ihversu at-
vikin hafa i}eict ungar og saklausar stúlkur út á lastanna breiöu
brautir til þ'ess.aö lina.rneS arðinum, sém þaö hefir í svipinn haft
í för með sér, þrautir einhverra nærri bg kcerri. ástvina. Ég hefi
séS ástríkar stúlkur gefa sitt allt, ‘óg Síðan drekkja hörmum sínum
í ótímabærri gröf. Þaö er og sannleikur sem flestfr þekkja, aö 'dsi-
in kemur aldrei e.Sa sjaldan, inn'fyrif dýrastafi hins auöuga fólks.
Á fólki i kringúmstœðum, sem œttu aö framleiöa. langiífii ■‘veisælu;
blessun og dyggðfr fyrir komandí kýnsfóöir. mtr siöferöisspiilingih
jafnvel sterkari „.tökum,.,en' á''Táfækára fóikinu,. sem sýnir sig
bezt á því, að til hinn.a síðarnefhdn ké'rpur ástin oft, og bl'ésSár
unnustuna og unnustann, pg þáð fýrir lengri.j eöa skemmri tíma
eftir aS þau hafa gifzt. Eitt .eöa fféirí börn eru þar aS minnsta
kosti árangur sannrar ástar. En þar sem tilgangur hjúskaparins
er einungis sá, aS ná í, eSa tengja saman hrpgur gulls, verSur á-
rangur hjúskaparins eðlilega óekta. Þetta álít ég hið stœrsta þjóö,-
mein. Meö því.pjóti 'verðúf heimiliö að.vprmireit allra lasta, móð-
irin fóstrar í afkvœmi sínu svekkta sái.—Með einu oröi'—þrœj-
dómseðli beygörar kúgaörar sálar. — oÞað skiftir litlu hvort slík
lieimili hafa alsnægtir,' eða líöa skort. HiS fyrra framleiðir fant-
inn, hið síðara þrœlinn, bæði glæpamanninn.- Því svo lengi sem
verkalýðurinn er ábyrgðar og hugsunarlaiisar vélar, sem framleiða
■undir annara stjórn, auð, fyrir hina fáu ríku og svo lengi sem