Freyja - 01.09.1905, Blaðsíða 7

VIII. 2.
FREYJA
3l-
Hjónaskilnaður.
Eftir S. B. BenedictssoK.
(Framhald.)
Iljónabands málefniS er ef til vill þýöingarmesta málefniö á
dagskrá hins menntaða heims. Þaö er undirstaðan undir þeirri
byggingu, sem nefnist þjó^félag, og innibindur vísindi, trúarbrögö,
stjórnfræði, lög, líf og það sem er allra helgast og þýðingarmest
fyrir lífið—frelsi. ! . ,
í eöli sínu er hjónabandið prívat samningur milli þeirra per-
sóna er hlut eiga aö máli, þeirra, sem segulmagn ástarinnar hefir
dregið saman,— sameinað. Og á þenna veg líta lögin í rau'n og-
veru á það, þar sem hjónaskilnaðarlög hafa náð viðúrkenn-
ingu, því þau eru einungis verk ins verslega valds, þvert ofan j
kröfur hins andlega. ' -
Meðal fornþjóðanna var hjónabandið skoðað sem borgaraleg-
Ur samningur að eins, og prestastéttin með sinn guðdómlega mór-
al komst þá ekki aö. í stjórnartfð Marcus Auralius kom kfóna í
fyrsta sinn í rómverzkri stjórnartíð fram fyrir dómstólana meö
kvennlögmann sér til aðstoðar, og baö um hjónaskilnað og vernd
fyrir dýrslegum og grimmum eiginmanni. Mál hennar vakti
mikla furðu og eftirtekt, en kvöð hennar var veitt. Þegar Con-
stantine gjÖrði alla Róm kristna með laga ákvæði, vorU réttindi
kvenna úr gildi numin, og konum neitað um að vera skyni gæddar
verur. Það meiga því konur þakka kristindómnum, að hafa þurft
að heyja margra alda stríð fyrir því, aö vera af lögunum viður-
kenndar gœddar mannlegri sál, eins og karlmenn.
Nú eru þrír fjórðu allra hjónaskilnaða veittir fyrir beiðni
kvenna, sem bendir á það að kröfur þeirra eru teknar til greina nú
orðið í þeirra málum, og bendir líka á það að hjónabandið fer ver
með þær en karlmenn, sem er óefað tilfellið og sem skulu færð
rök fyrir síðar í þessari grein,
Réttindi kvenna til hjónaskilnaðar hafa fengist í gegnum
dómstóla „vantrúar mannanna" en ekki kyrkjuna. Katólska og