Freyja - 01.09.1905, Qupperneq 22

c$i§2>
Barnakio.
Undir Lönguhlíð.
Klukkan var aö ganga níu um morguninn þegar ég kom út á
hlaðiö, tilbúinn aö fara meö ærnar, haföi nestiö mitt vaftö innan í
rauöan klút, og mjólkurglas í vasanum. Húsbóndinn kom til mín
og sagði: Eg held aö það sé bezt aö þú farir með œrnar inn und-
ir Lönguhlíö“. Mér þótti vœnt um þetta því undir Lönguhlíð er
gott yfirsetu pláss, en samt játaði ég því drœmt og ólundarlega.
Ég var í hálf vondu skapi.mér haföi verið lofaö, aö í dag skyldi ég
fá aö fara í kaupstaðinn, meö ullina mína, en nú haföi húsbóndinn
breytt feröa áætluninni og ég varð auövitað að láta mér þaö lynda.
Ullin mín var að vísu ekki nema eitt ærreifi, og nokkrir upp-
týnislagöar, en mér fannst það töluvert mikiö. Það var fyrsta
peninga viröið, sem ég eignaðist, og fyrir það ætlaði ég að kaupa
vasaklút, axlabönd og ýmislegt fleira, sem ég þarfnaöist.
Ég stanzaöi á hlaðinu og horfði til veöurs, ég var að hugsa
um hvort ég œtti aö taka mcð mér regnkápugarminn. Veðrið var
svo undur fallegt, himininn skafheiðríkur, aö eins endur og sinn-
um komu hvítir smáskýjaflókar fram undan hádegishnúknum. Þeir
liöu hægt eftir blátæru himinhvolfinu þvert yfir dalinn og boöuðu
þurk og sunnanvinda, Ég afréö því að láta kápuna eiga sig, en
gekk í hægöum mínum fram og upp á kvíjaból. Stúlkurnar voru
að enda viö að mjólka, föturnar með fvrirmjöltinni stóðu í röð á
kvíja veggnum. Ég lagði böggulinn minn á kampinn en hallaöi
mér upp við dyragrindina og horföi yfir kvíjarnar. Ein stúlkan
komst nú í færi með aö mjólka fratnan í mig, og ylvolg mjólkur-
bunan kom beint á kinnina á mér. Ég lét, sem ég tæki ekki eftir
því, en þaö varð aö eins til þess að ég fékk aðra engu minni, og þá
fylgdi skellihlátur frá öllum stúlkunum.
Ég sneri mér nú aö stúlkunni sem haföi áreitt mig, þaö var
Tóta, hún var tveimur árum eldri en ég, okkur kom vanalega vel
saman, þó við stríddum hvort ööru, þá varö aldrei neitt illt úr því.