Freyja - 01.09.1905, Blaðsíða 15

VIII. 2.
FREYJA
39í
„Þessi systir heitir Margrét og á heima í Chicago hjá móður
sinni, “ hélt Imelda áfram án þess að svara spurningu hans. ,,Já,
hjá móður sinni, “ svaraði pilturinn —-með sérstakri áherzlu á orð
inu si/ini, og um leið hvarf gleðisvipurinn af andlitihans. Imeldasá
og hryggðist við og Alica þóttist nú vita að piltur þessi væri bróðir
Margrétar Leland vinstúlku Imeldu. ,,Eg er nýkomin frá Chicago
þar sem ég af hendingu kynntist þeim mœðgum. Eg á engan betri
vin en Margrétu og þekki engar göfugri og hreinhjartaðri konur en
þœr mœðgur, og stoltur má sá maður vera, sem getur talið sig í
frœndsemi við slíkar konur, “ sagði Imelda með talsverðri geðs-
hrœringu, eins og hún væri að verja mál þeirraframmi fyrir manni,
sem öllum mönnum fremum hefði átt að dœma þær sanngjarnlega.
Ungmennið sá hvað hún fór og sagði stillilega: ,,Eg skal með á-
nœgju nota mér boð yðar innan skamms. “ Alica þakkaði en Im-
elda kvaðst kunna honum margt að segja sem hann ætti að vita.
Með það kvaddi hann þær. En er Alica lét í Ijósi löngun sína til að
vita hvað orðið hefði af stúlkunni, bauðst hann tii að fylgja þeim
þangað og þáðu þær það feginsamlega. En er þangað kom, fréttu
þau að stúlkan hefði verið flutt blóðug og meðvitundarlaus í nœsta
hús meðan aðrir hefðu hlaupið eftir iœkni. Alica kvaðst rmmdifara
þangað, því engum væri skyldara en sér að hjálpa henni, þar eð
hún hefði átt—þó óviljandi, þátt í siysinu. Þar skyldi þá Osvald við
þær, en þeim var af öðrum kunnugri fylgt heim að húsinu og gjört
boð fyrir ungfrú Wallace,því það hefðu verið þær systur, sem réðu
því, að sjúklingurinn var þangað fluttur. Þeim var fylgt inn í stofu
og boðið sæti meðan þær biðu. Eftir litla stund kom ungfrú Wal-
lace og heilsaði þeim vingjarnlega og boetti svo við: ,,Mér er sagt
að þér hafið verið í vagninum, sem fór yfir stúlkuna?“
,,Já, það er því miður rétt. Einhverjir drengir köstuðu stein-
um í hestana okkar svo þeir fældust, “ svaraði Alica um leið og
þær stóðu upp til að taka kveðju hennar. Ungfrú Wallace var ung,
dökkhærð og dökkeyg, fremur há og þó sérl.ega vel vaxin, röddin
þýð og framkoma hennar öll hin prúðasta.
,,Og meiddist engin yðar?“ sagði hún og horfði á þœr ávíxl.
,,Nei, engin. Við sluppum með hrœðsluna einungis. En er
aumingja stúlkan mikið meydd, og veit nokkur hver hún er?