Freyja - 01.08.1906, Blaðsíða 10

10
FREYJA
IX. *.
henni að kenna—Mn tók þa5 niöur og færöi mig- í þaö rétt eins'-
og ég ætti það. Eigandinn var að láta þjónustustúlkuna símt
gjöra viö slysagat á kjóJnum sínum hinu megin í horninu, svo
ég fór bara út. En yfirhöfnin sú arna var nærri búin að steypa
íviér, því þegar ég sá mig í speglinum varð ég svo hrifin af
sjálfri mér, aö ég gat ekki stilt mig nm aö stanza augnablik til
aö sjá þessa rikilátu heföarmey—sjá.lfa mig—þvi yfirhöfnin fór
eins vel og hún heföi verið gjörö rétt handa mér. En meðan
ég var aö dázt að sjálfri mér, sá ég í speglinum dyrnar opnast á
bak viö mig og sama m'anninn, sem ég sá áöur, ásamt aldraöri
konu, konia á eftir mér. Auövitaö var hann eftir mér, en ég
bara hneppti loðkragann betur aö mér, liorfði beint framan í
hann og gekk mína leiö út. Ég var'í þann veginn aö taka næsta
vragn, þegar ég kom auga á sania manninn. Xú þóttist ég vera
viss um aö allt væri búið með mig, en þaö fór á annan veg. í
sama bili kom ég auga á kerru, eina af þessum þægilegu rík-
mannegu kerrum — meö tveimur stríöefldum gæöingum fyrir.
Ég vissi þá ekki, að biskupinn ætti hana, mér var líka sama, hún
var mannlaus í svipinn. Ég vildi heldur fara í henni á Iiarna-
lteiöréttingarhúsiö—því ég er of ung til að vera meö þér, Tom
Dorgan— en í þiunglamalegum flutningsvagni, svo ég fór inn í
hana og Iokaöi á eftir mér. ökumaöurinn, feitur og sæ-llegur,
sat og dottaöi, og heyröi því el.-ki þegar huröinni var skel.’t.
Alér lá viö aö segja ljótt, en gjöröi þaö þó ekki, því þarna inni
fór vel um mig. SætiS var fjaðrasæti, fóöraö meö dýrmætum
vefnaði, breitt og rúmgott, og á því var kyrkjublaö, nokkrar
greinar fýrir næstu ræöu biskupsins og Quo Vadis. Ég kúröi
mig í öoru horninu, en gægöist svo ofur vnrlega út um glugg-
ann og sá aö maöurinn meö gy.IItu hnappana var aö fara inn,
svo ég hallaöi mér aftur á bak og sofnaði. Og þaö vildi ég, aö
Tom heföi séð mig í skósíðu yfirhöfninni og biskupskerrunni
steinsofandi. Þaö var svo undur notalegt þarna inni eftir
kuldann úti. Já, svo dreymdi mig þig Tom, viö vorum aö gifta
okkur, og þú varst með gyllta hnappa og kraginn á yfirhöfninni
minni var oröinn aö gu.lum blómum. En svo hröklc ég upp viö
það, aö huröin var opnuö og biskupinn kom inn.
Hvaö heldurðu aö ég hafi gjört? — Sofnaði aftur, eða lést
sofna. Hestarnir voru keyröir af stað, og biskupinn tók eftir
mér um leiö. Hann var ekki stór og feitur, þessi biskup, eins
og hestarnir hans og ökumaöurinn. Ó, nei, hann var lítil.I og
grhnnur, með silfurhvítt skegg, blíöleg augu, þýtt hjarta, og
þýöan heila.
Hlustaöu nú á!