Freyja - 01.08.1906, Blaðsíða 17

IX. i.
FREYJA
17
>
P
j
ÓLI OG INGA.
Fólkið var að búa sig undir samkomuna og börnin voru að
æfa sig í að hlaupa. Hópur af jafnaldra drengjum og stúlklum
runnu eftir slétta grasfletinum og urðu ýfnsir fyrstir. Ekki
voru það æfinlega þeir sömu, en af öllum, sem h.lupu, var Óli
oftast á undan.
„Þú ert alveg viss aö ná verðlaununiun," sagði Inga Iitla.
„Þú .getnr verið á undan þegar þú vilt.“
„En ég ætla ekki að fara,“ sagði Óli.
„Ekki að fara, og hyers vegna ekki?“
„Af þiví—•“
„Af því hvað?“ sagði Inga litla og gekk til hans, iagði litln
hendurnar á öxlina á honum og horfði beint inn í bláu augun
hans.
„Á hvað ertu aö horfa?“ sagði Óli og leit niður fyrir sig.
„Ég er að réyna að sjá hvort þér sé alvara að koma ekki;“
„Mér er alvara, Inga iitla. Hún mamma vill ekki að ég
fari.“ ' ...
Inga sagði ekkert. Hún skildi ekkert í þessu—hann Óli
vildi ekki fara, sem var þó svo kátur og fjörugur. — Hvað gat
gengið að honum ? ......
Þau voru jafnaldrar, hann Óli og hún Inga, og höfðu leikið
sér satnan í mörg ár bæði á skólannm og heima. Hann bar fvr-
ir hana- bækurnar hennar og hefndi æfinlega fyrir hana, ef ein-
hver gjörði á hluta liennar. En hún hjálpaði honum aftur á
móti með skólalexíuna hans — ekki af því a.ð hún væri greindari
eða gengi betur, svona vanalega, heldur af því að þún var á-
stundunarsamari, eir.s og stúlkur eru svo oft, en honum hætti
stundtim við að hugsa meira um boltaleik og þesskonar, en
námið.
Faðir Óla var löngu dáinn, dáinn fyrir hans minni. Móðir
hans var heilsulítil, en hafði þó tekist að vinna sómasamlega
fyrir þeim báðum. Þetta á.r var hún þó venju fremur lasin.
Astæðan til þess að hún vildi ekki að Óli færi á samkonutna var
því sú, að hún gat ekki klætt hann eins og hún vildi, og áleit því
betra að hann væri heima.
y