Freyja - 01.08.1906, Blaðsíða 23

ix; i.
FREYJA
23
aö berjast. Eg vil og taka það hér fram, aö fáfræði í þessu máli
—að ég ekki tali um illgirni, er engum til hinnar minnstu sæmd-
ar, hvort sem hann er hár eða: lágur, ríkur eöa fátækur, eklci
einu sinni )>ó hann eða hún geti stært sig af því, að hafa verið
hamingjunnar barn alla sína æfi. Enginn er heldtir svo settur,
að hann ekki geti eitthvað gjört fyrir það málefni, ef hann að
eins vill, og enginn er meiri maður fyrir það, að loka augunum
fyrir því sem gjöra } arf, af þeirri einu ástæSú, að ho nim sjálf-
um líður vel/því með því sýnir hann einungis, að hann á ekki
vellíðanina skilið. Göfugur maður og göfug kona vilja jafnan
miðla öðrum af hamingju sinni, eins og þeir örlátu vilja miðla
öðrum af auðlegð sinni. Það er einungis nirfillinn eða gauðið
sem getur verið svo ánægt með sjálft sig, að það sér ekki aðra,
finnur aldrei til með öðrum og hugsar aldrei um aðra. íig vil
nú og æfinlega heita á góða menn og konur—hugsandi menn
og konur, áð vera vakandi fyrir þessu málefni, og ljá því full-
tingi sitt og fy,l,gi'. Munið að Frcyja er eina vestur-islenzk'a
blaðið, sem berst fyrir því, og látið hana njóta þess.
wí:
Kossaþrá.
Fftir P. B. Shelley.
, Þýtt af 5. B. B;
Lindin í fljótsins fabmi
sem fljótið hafsins er,
og vindar loftsins Ieika
við Ijósbárurnar sér.
Ekkert er eitt í heimi,
hvað öðru skemmtun lér.
Hví skyldi eg þá eigi
meiga’ una í faðmi þér.
Sjá hnjúka himin kyssa
og hafið græna strönd.
Sjá fjólu og fíM unnast
og-flétta ástar bönd."
' Og jörð í ástár unað
Við eygló leika sér.
Hv'að koma mér við kossar,
ef köss ég ei fœ að þér?
'<**!