Freyja - 01.08.1906, Blaðsíða 18

18 FREÝJA IX. i.
Foreldrar Ingu voru aftur á móti vel efnuö. Þegar Inga
kom heim fór hún strax til móður sinnar og sagöi hénni .að Óli
ætlaði ekki á samkomuna. „Af hverju er það, mamma?“ bætti
hun’ við.
Mamma horfði. á hana litlu dóttur sina stundarkqrn og
sagði syo: ■
„Inga min. Hann Öli fer ekki á samkomuna af þvi aö ln’ni
mamma hans getur ekki gefið honum ný;,föt.“
„Ó, marinma. Hvað- á aö gjöra? Ég .veit »ð. hann daugar
til að fara. Og mig langar til þess líka."
„Hvað viltu vinna til að hann fari?“ spurði mamma og
horfði í blágráu, greindarlegu augun hennar litlu dóttur sinnar.
„Ég veit ekki. — Ég vil gefa honum dalinn minn,“ sagði
hún hægt.
„Og j,ó :þú getir- þá ekki farið til B., eins. og búið var að
lofaþér?1
„J—á, en þaö verður ekki nóg í föt handa honum."
„Ef ég bæti við, viítu þá gefa honum Hnnn?"
„Ó, já. Ég vil það, rnamma mín “ sagði Inga, og nú g’.aðii-
aði yfir henni.
„Og ÞÓ þú getir þá ekki farið til B.?“
„Já, já. Ég vil það fegín, fegin, mamma mín.“
Dagurinn reyndist bjartur og fagur og börnin voru öll svo
á.nægð og fullorðna fólkið var einnig ánægt. -v- Þar var og Óli.
Einhverjir góðir vættir sendu heim til hans spáný föt daginn
áður, sem pössuðu honum eins og þau væru sniðin á hann. Það
var enginn piltur í öllu nágrenninu eins líkur honum og
Nonni, bróðir Ingu, þó hann væri ári 'éldri. Fö'tin hefðu getað
passað honum alveg eins vel. -
Fyrstu verðlaúnin fyrir drengi frá 12 til 14 ára var
drengja vasaúr, í silfurkassa. Drerigifnir stóðu nú í röð fjórtán
saman, merkíð. var gefið og þéir hlupú áf stað allir í einu, og
fyrstir urðu þeir Óli-og No'nni, og' svo jafnir, að dómararnir
sögðu að þeir yrðu að h.láupa aftur til þess að hægt yrði að
dæma á milli þfeirra. Þegar þeir voru búnir að hvila sig nægi-
lega voru þeir lá.tnir hlaupa aftur. Og nú héldust þeir i henaur
meira en halfa .l'eiðina, já þá koínst ÓIi vitnnd á undan og hélt
þjví þar til fjórði hlnti leið'arinnar var éftir. Þá rak hann fótinn
í eitthvað og datt, svo Nonni komst á urfdan og vann vitanlega
hlaupin, enda voru honum nú dæmd verðlaunin.
„Þótti þér ekki slæmt að tapa, Óli?“ sagði Inga litla seínna'