Freyja - 01.08.1909, Blaðsíða 5

JKII. s.
l<jés3ulegxir lorunautiir aikra kvena, œeöan 'þœrgeía'haft hana
sá si-an eigia eSa íereldra sinna kestnaS, Þegar þeir *iga sjálftr
:að berga það, erþaS óháf eg heimtufrekja. S.eyni kenarnaT
aö k-emast af án þess ag Ifía fyri.r .þásök ver út en fcenur ná-
rgrarrna<rma, skamnsast þeir s £n fjrir þasr ®g í mSrgarn tiifell-
armihalda s.ug-aþeirr-a á'fr-am að heiilast af fegorS á -öSrum
stöSam, f-egarS sem aðrir fearga fyrir, þegar konarnar þeirra
sjálfra eru csrSear a5 hvers dags vinnavéium heima, fyrir ör-
Fnirgð eg iiia aaeSferð, Þá er það gSeymt, að þær, hv®r «m sig
•voru eiaasiiiBÍ,,failegasta stálkaa. “ Og svo því, hverjum
sú breyting var &S -kenna.
En setjam nú sv©, aö gamia -á'kæran nna öhof ogheimtu-
frekju sé á rökum feygð, -e-ins @g standum á sér síaö. En þar
situr þá ína-tvnrinn a<S þeitn -eldi sem hann hefir sjálfa
lcveikt — þaðsem var s vo ,,g.-aödómfegt “ áSurers hann náöi
því á v.akl sitt, .giitur t-œplega verið íéttnsœtt mrikvörtunar-
efni rétt á eftiir. fea<ð situr <ekí<i ákatlinurn að hrggða pottin-
fjm um svertu,
Fólki lrættir til að -álíta giftingnana iiskkurskonar töfra lyf
sem gjöri léítúðga eyðslusama íísrkustúiku að sparneytimii og
sráðsettri eiginkenn, @g staðfestulausa flysjunga að siðsemum
og skyldurœknum eiginmönnum. ,, Kann er ofurlítiS gjálíf-
sjr, “ segja niena, ,,-eg þegar harrn giftist snýr hann við blað-
ánu, '* Aíleiöingin verður oítast sú, að hann kemst að raun
pjm, að bafa gifst aanars maKns stúfku, og kenan hans í sama
srráta. Giftingio gjörir letingjann sjaldanað iðjusenrum spar-
semdarmanKÍ, HjÓEabandið gjörir sjaldau kraítaverk. En
ástin gjörir það stöku sianum. Maöuiinn þykist vanalega
•elska konuna, sern feann gengEr að eiga. Kraítaverkið gjöiist
því vanaiega á undangifíingunni, sé um nokkur kraftaverk
að ræða..
------o--------
|§rðlK sem er ALT, er kverki gjörð af guÖum né nrönti-
«m, heldur erfeún eilífur eldur, sem ýmist heftr blossað upp
eða iculnaö aftur
Herakletas,
------O------- )