Freyja - 01.08.1909, Blaðsíða 20

20
FREYJA
XII. r.
ar mamma saknaði peninganna, v'aið a5 búa til nýja sðgu og
þá var þaö innbrotsþjófnaöur. Það gengur æfinlega svona.
Ein lýgin býöur annari heim. Þegar litla stúlkan sáþjónustu-
stúlkuna í hættu, datt henni þessi undarlegi maöur í hug, án
þess aö ímynda sér aö hann fyndist. En einkennin á honum
voru svo óvanaleg og lýsing hennar svoglögg, aö hann hlaut
aö finnast úr því aö hann var til. Og aumingja maöurinn
hefði veriö dœmdur í margra ára fangelsi fyrir glæp sem hann
haföi ekki framiö og aumingja konan hans og börnin og
frænka hans heföu oröiö aö sjá á bak honum —'*
Vivian var náföl, og frúin komyfir til þeirra, kraup á kné
frammi fyrir mannisínum, lagöi aöra höndina á öxlina á hon-
um en hina utanum dóttur sína og sagöi með skjálfandi rödd,
sem hún þó reyndi aö halda í skefjum.
,,Hœttu, Charleroi! Ó hættu! Þú hefir hegnt okkur
báöum meira en nóg. Ég hélt—ó ég hélt---------“
Hann drap fingrinum hœgt á munn sér til merkis um aö
hún skyldi gœta sín og sagði svo:
,,Nú skiljum við þetta öll og hvert annað líka. Þökkum
guöi íyrir aö senda þenna litla engil til aö opna augu okkar.
Og nú,“ bœtti hann brosandi viö, ,,meigum viö ekki tetja
hér lengur, því aumingja gamli maöurinn bíöur enn þá eftir
mér. “
Honum veitti örðugt aö standa uppog losfe sig, því fjög-
ur ást-þrungin augu hvíldu á honum og fjórar hendur t.vinn-
uöu sig utan um hann og héldu honum fóstum.
En ekki varð fögnuðurinn minni heima hjá fátœka, fatl-
aöa manninum, þegar hann kom heim með laglega bráöa-
byrgöar hjálp og vissu fyrir vinnu.
Vér meigum ekki halda, börnin mín góö, aö drarnb cg
tilfinningaleysi séu lykillinn aö sannarlegri mikilmensku. Sá
er sannarlega mikill, sem er sannarlega góöur, sagöi einn af
hinum fornu spekingum. Gleymiö því ekki.
Yöar einlœg