Freyja - 01.08.1909, Blaðsíða 15

XII. Í.
FREYJA
13
at> plslarvottar, og Guð hefir kjörið ySur til aS vera píslar-
vættis þjóö heimsins. Píslarvætti er sú eldraun, sem hreins-
ar mannlega sái og kemur henni nœst skapara sínum. BiSjið
-guS um styrk til aS líSa og hann mun blessa ySur frá hirnn-i
náöar sinnar. “
Nú var fólkið fariS aS gráta.
,,BræSur! Þér eruS hungraSir — ég segi þe'tta meS
hroerSu hjarta. Ég ve-it aS þér og börn ySar svelta. Og nú
sver égþess dýran eiS, aS svelta meS ySur. Hafi ég hingaS
til haft tvœr máltíSir á dag, skal ég hér eftir einungis hafa
eina. LátiS harSstjórana þrengja aS ySur alt sem þeir megna.
Setji þeirySur í fangelsi koma aSrir í ySar staö. Drepi þeir
foringja ySar, koma aSrir í hans staS, máske hcefari og betri.
SverjiS hér í þessum öldnu rústum Coliseum,-—rústum, sem
helgaSar eru minningum píslarvottanna, aS hvaS sem fyrif
kemur skuliS þÉR ekki grípa til neinna ofbeldisverka, engi
iög brjóta, engra eignir snerta og umfram alt þyrma lífi allra
manna!“
í hinni óskýru iöandi kyndla birtu var Rossi nœstum œgi-
•legur til að sjá. Hatin var óvenjulega fölur. í augum hans og
svip brá fyrir þessum undarlega krafti, sem einstöku menn
hafa til aS bera svo aS þeir á hættulegustu augnablikum sefa
og sveigja vilja óráSs triltra þúsunda aS vild sinni, Eins og
ógnandiguS rétti Rossiupp hægri hendina og hrópaði í þrum-
andi róm: ,,Sverjið!“
,,Vér sverjum.“ endurtók manngrúinn í einu hljóSi og
með uppréttum höndum. Það augnablik var voSalegt.
Nú steig Rossi niSur af steininum og viS þaö varðókyrðin
á fólkinu svo mikil að það barst fram og aftur eins ogsogandi
öldufall. Hin barnalega rómverska alþýSahafSi lítinu taum
átilfinningum sínum.
ÁSur en Rómu varSi var Rossi ásamt vinum hans, þeim
er næst honum höföu staðiS, horfinn og alt fólkiS á förum.
Hún varsjálí aS gráta án þess hún eiginlega vissi af hverju
það var. Líklega var það jó n eS fram af því,aS nú var hætt-
an afstaSin að því er séð varð. Húnfór því aS hypja sig af
staö en varS þá vör viS mann samhliða sér, sem sagSi: