Freyja - 01.01.1910, Qupperneq 9

(F líi’m'h
"Ég- veit ekkert annaö ,um hanu cn það. aö liann var settur
? Regina Ceíi íangelsiö. Aumingja Brúnó! Ég veit honutn
'árnar niest; að vita ekkert um ckkur,’’ s.agði Elín.
“Ég skal finna hann,” sagði Roma.
Það var gagn að Róma kom svona snenima, ]>vi enginn
traföi sinnu á aö hugsa um útför barnsins. Hún sendi þvá
gamla manninu eftir lækni, til að skrifa vottorð um dauðsfallið
og færa það' inn á dáuösfallaskrá borgarinnar. Hún skipaði
■fyrir um útförk.á Gröfin átti að vera stein.hólf i Fornelli-
graflivelfin-gunni, þarkem börn ríkisfólksins hvíldiir. Prestununi
var toð ð að kauþa itiörg kerti. Tveir vagnar áttu að fylgja
likvagnininn, og mikið af blómum var keypt á kistuna. Róma
borgaði a!t og h’.aut blessunaróskir syr.gjendanna að launum.
'II
Reg’na Celi fanglsið i.eitir á voru má i l-Liiiinadrotiiingin-
Það er st-ór bygging úr gulnm steini, og er Trastvere megiil
Tiber árirnar. sem renrnvr framan við það. Að baki þess
gnæfir Janiculum, en tii beggja hliða eru mjóar hliðgötur og
binsvegar við þær háar steinbyggingar.
Morguninn eftir upphlaupið var stór ht>pur af fólki utan
fyrir fánglesisdýrununr; f'jest af kvenfólkinu hélt á bögglum.
Þegar bliðið opnaðist vildu aliir verða fyrstir inn og gekk þa
I.æði á illvm oröum og oluibogaskotum. þar til fangavörðurintt
kom o,g þaggaði niður í fólkinu. Flestir þessir aunúngjar áttu
litið anuaö en n’amdegar tilfim.ingar fuilar af sorg og gremju,
\lt var það il a til fara o.g '.hreint. í þcssum svifum kom Róma
akand’. ste'g ít úr 1-errunni. bað að vísa sér til yfinnannsins, og
\ár aað gjört tafarlaust. Yfirmaðurinn var miðaldra að sjá.
þægiiegur í viðmótl, en gat. samkvæmt siöustu reglugjörð. ekk*
crt sjört fyrir hana og visaði þvi til yfirmanns sins, hins kon*
n> gkjörna umsjónarmanns allra fange'.sanna. Og er Róma
rpurði hvar bann væri að finna, sagöi haun. að nú væri liann
lijá hermálaráðgjafanum. Á morgun kynni h.ún að gcta fundiö
liann.
Róma þakkaðí leíðbeiningarnar og spuröi svo hvort bún