Kennarablaðið - 01.12.1899, Qupperneq 11

43
betur komist að því, að það var í raun og veru nauðalítið,
sem ég sldldi í því, sem ég var að fara með. Það er óneit-
anlegt, að kverið er vel samið, í rauninni hreinasta snildar-
verk — sem dogmatik. í*ar er ákaflega mikið, nærri því
öþi'jótandi efni á fáum blaðsíðum. En það er engin barnafæða.
Til þess að geta skiiið það til hlýtar, þarf mikinn þroska, og
meira að segja, nokkra undirbúningsþekkingu í trúfræði. Þótt
það sé útskýrt fyrir óþroskuðum börnum svo vel, sem unt er,
þá efast ég um, að þau geti komist til botns i því, hvað þá
þegar starflð hvílir nærfelt eingöngu á heimilunum, þar sem
ef til vill enginn heflr lært þetta kver, því síður að neinn sé
fær um að útlista það. Og þótt börnin njóti tilsagnar hjá
kennara, sem betur er á vegi staddur í þessu efni en fólk flest,
þá bætir það tiltölulega lítið úr, sé tímanum að mestu leyti
varið til yfirheyrslu. Arangurinn verður, þegar bezt lætur, sá,
að barnið getur að eins komið auga á helztu höfuðatriðin, þó
eins og í þoku; en hið eiginlega yfirlit yfir efnið eða samband
orsaka og afleiðinga getur það ekki séð, því að það vantar
svo marga milliliði inn í, sem að eins er hægt að finna með
nákvæmri útlistun. Petta kei'fi (system), sem lagt er til grund-
vallar fyrir kverinu, er líka alt annað en létt og auðskilið;
það þarf töluverðan þroska til þess að geta fundið sambandið,
sem hin einstöku atriði, hinir einstöku kaflar standa í hver
við annan; það þarf meiri þroska til þess, heldur en börn fyrir
innan fermingu hafa, sé þeim ekki því betur hjálpað til. —
Nú hefi eg skýrt frá ástandinu, eins og það hefir komið
mér fyrir sjónir, bæði í sveitunum, þar sem heimilin að mestu
leyti annast um barnafræðsluna, og í sjóþorpunum, þar sem
skólarnir eru. Sé nú þessi lýsing nærri sanni, — og því hygg
ég að enginn geti með rökum mótmælt —, þá liggur nærri að
spyrja: P’yrfti ekki að kippa þessu dálítið í lag? Jú, ég vona
að öllurn þeim, sem iáta sór ant um þetta mál, kristindóms-
fræðslu unglinganna — og þeir eru væntanlega margir —
muni eigi finnast það vanþörf, þótt eitthvað væri reynt að
laga þetta. En hvernig á að því að fara? Yér höfum dæmi
annara þjóða oss fyrir augum, vitum, hvernig kristindóms-