Rit þess (konunglega) íslenzka Lærdómslistafélags - 03.01.1789, Blaðsíða 3

í'. P. Um Sal^peiHuit.
93
3öí. ÍJÍatur^ifloric/ p. 271^276, oq jfaöi rar,
at foo atgattnn, greinöc og t>a(tn«fvtnnr
mafcr, eigi fécf tceftfceri at ferbaj riöar ttm
Iant> »ort at náttáruíniófn, enn urn átfiálfa
cina , $oí $ótt £eir félagac 23tariti og
gevt tícertt oel at fér í náttáru oíjt/ þci er
ftór munr á, £oe öenum cr í námttíwtftnni
og eöru, frantfarit fiDati fieic booIDu ftér nt
bófnámi, og at ebcu leiti oar frceDi fá oarla
meira enn ^ióoerfas ibn Jjeirra. 2lt eg ^oerfi
til áDurfagDO, pá §efic ocínefnDr Jjjra. Son*
troíleuren foo mifit fagt á nefnbum fiaD í
bóf ftnni, at aflar lifur eru ti(, at oíbar megi
falf ftnna á ^ölonbi; eg fTeppi jjoi er fwin
talar um ttiarmaratin, en £cji fFoDtinareerD*
ara fbni$ mér gtltt oiD ?KeiDarftai’t>uc fatvp«
fiaö bíf. 271, og þaugejíalltc cr Jjjauge*
orteji tafa nafn af blj’. 276, (;oac fyann nefnic
^eila bacfa og bríngt af falfforb, og Icggc
|ib ntetfajia fénniteifn til, ní. at falfjotD
fá fióti upp, eba 6ráji jierfliga i fí)rum a);
(>ann talar og íx fernu ólf. um fiina laufit
gipsjerb oib brennujleinð « nómttrnar, og ec
jjat eigi litifð oecbt, pfirgángt f)án at fofiunt
í;ina frenjTu. ^allbíarnarftaöa * fatnbr,
fcm férilagt um er vcebt í $eröabóf Oídfé
fál. @ecretéra, trái cg at oífu óolöi falf»
jerD, og uoita at cigi fé oíDar falfí
tefia á 2j6Iattí>i, at edu órepnött. ^>oat ^ttvu
fíDara gegttir, foo cc tiigángc fáprDa fefara
í&/