Rit þess (konunglega) íslenzka Lærdómslistafélags - 03.01.1789, Blaðsíða 95

S.P. jfalcnjl; ©iúE&cma njífn. 185
íirogDi g<u\ntefin of oeígiti og tippPeflum,
rétt ttpp ár í>urru, (Kt foUoj alniennt atK
fófn; fpígir £cj?u, fcnt enu fprro tilfeUi,
jjiátrnárfulír jjctttfi áfmntnmt, £0 c.f nátt=
úríigum orfofum leiói. 0iá mortroö, onDf
fcílur.
Stbfoif merfir fluntum, og férííogi fomo og
ötttigwt ebc óntegin (lipothymia), en ol«
menu (th&hig orófinö œtti ot oera, og ec
fumftotíar, fjtibir fœr og fefl, er ^cima
ego í tnergum ©iáfDóntum (Paroxysmus).
$lf6ent>i (Tenesmus) er, fegor mattni ftnnj
fér wera ftfelt móí ot gángo jjorfinDa fin*
na, en íttit eitt werör ágengt. Oiocfnc
faQa ^ettno weifíeifo fteinfótt til Óöf^
ftn$, ec fó wiröij ntinnr ettn fíplDi »cl
tilfallit.
5(fgultfi fiá ötibfKrli.
$lfí(et)ft (Paralyfis) fegij fiolönor um £eifa
ttfomonn , enn um «tin eDr onnottn (im
férilagi; Deri fwo tit ot wcifíeifinn fé i eU*
um froppnuttt, óœto tncnn poí olmettnt wiD,
og fegia: ^ontt þefc oftleyft t 0llum
lífamanum. $>ó ftitnoj f>m er flengia
$wí fonton wíö mótt* og magnlepft,
um fiDor; aDric wib öofö, gcetönDi ecfi
Jjefj, ot bofö fplgir tilfinningarrcpft, ett
\ öfUet)ft þefc limrtnn mejioíla fino tiís
Slí 5 fittns