Rit þess (konunglega) íslenzka Lærdómslistafélags - 03.01.1789, Blaðsíða 175

S.B. Um ©FcííaíX^ígt. 265
fctífltfi faitpanöi tté feltanfci fcaft j¥aöa; eti cin
niiog fín ot| fmátt vifanöi flfáiamgt et |>á ein«
fanítga mifileceg, ftegar fcijra (jhiti |¥ai oeaa,
ebc og foo, pegar finujitt rconfluc giera f¥af,
í minjtu (óbo portutn. ®oo megu guiloiattc
otj tet)njfu»oiqtir, mcb fcoemtm ftnna fípaf
£ann minjta |>í>nqöar miðmutt, ocra tjftrburba
(jraranieqar og finar, og i ofium fefiagð tií«
feflum etu tnetaffáiir eitt tneifiaraflncfi. €g
oil i fjefjari ftuqocftu fofigctfa, at giora lefs
aranutn fjat fíiiianlegt, á fcoeriu aUt ribc í
fmibi tnetanna.
§ 3*
3lf pei fcofubfefin i aöri r'íteigt og mcef*
íngu er fá, at jjoerfi faupanbi nt felianöi
fibi f¥aba, pá egu mctin at oera foo gierb,
at auboellt fé at ranfafa, (toert £au féu rétt
eba rauttg, og af pefjari orfof fíuftt metin
(tafa arrnana fjnífjafna, £oí ef jjeir eru pat,
og metin (joríjontal, f>á er oaran ípeirri einu
ffál alit einö £áng og lóbit í feirri annari,
nteb ftoetiu oegit er. (Sinnin f¥u(u armarn?
ir oeca jafniþángir, fjoat meb £oí rctjntj, at
tafa fíálarttar af, fjoetiar ogfoo oera fTuíu
jafn!þáttgar. ©én armar metanna beggia megin
Jjolinntóbftnö og mibpánftfittð, meb uppá
(jeingbum ffálunum, jafnftángir, en $ó eigi
at ffálunum aftefnum, $á er| fá cini «rmc
9i S ebrs