Rit þess (konunglega) íslenzka Lærdómslistafélags - 03.01.1789, Blaðsíða 131

S, P. 0iúCt)ómö ti0fn. 221
«n ccfi í)eftr c(j fcetjrt, ot nocfr norbniannci
(>afi fcáit fjcr af, fem giarnt er |>eim ec
oíttaöir eru ár @í)'U!3alant>Í (Helvetia).
Jp)ct)rnat’leoft ftá bepfa.
Jpjepfóít tiefnij neifleifi, er tiífeíír fjcint ec
gefa tnpgiat og ida oerfat f) t) á netrunt,
og er (>ann al^eftr áti á ^ðíatt&i, orfafaj
fcann af pfUogijiíjTfttm t>omputn ár fjeptnu,
cr fiágaj inn tucD autmr&rcrttinum, og af
fér leiDa qoeffótt, £«ji, ()ó|ia og eU cn
femu tilfcíli, og annat pl)logi|lifft íopt og
fcampar, foofcm af folum, órennufieitti,
forarsmf)ntm og oDru pc^áttar.
j£)eitfencjni; fá er polir fierfari §ita í munns
ittum, eöa getr etit og brucfit fjcitara enn
aörir, fallaj almennt ^eítfengc; er Jjctta
ecfi jtúfbótnr \ jtálfu fér, utatt foo til écri,
at ác ípóji gengi, ntá fat fá meö eUttm
rétti (jeimtcecaj unöir Dofa.
Jp)eílti (Ckuditas), er eigi jiáfbóntr, ^eíbr, foo
fetn allðfonar latni, oérfutt peirra; (jegac
einn cr lítit (jalftt, faUaj fitng()elítt, þantt
(itngt' x?tO fceci, bann þallcrar riO; ec
^ann tniog f>aUtr, (>eitir Dragíjeílti, þann
Orcgr fótínn; fat er: getc ei óráfat þanti
til neins.
Jp)elunt> fiá unt».