Rit þess (konunglega) íslenzka Lærdómslistafélags - 03.01.1789, Blaðsíða 146

23 6 B. G. Ciíratm um (Báfna Pt of.
í«rV eru |)*r rótfa|íar og ttaranligar? <ru
formetftncjar tarnanna fannligar 09 (ícrfar?
jiefjar cru f)cer fpurníngar, fem fprfí eerbt at
Icpfa ór. 23il eg nó fetia mig í foburð og
loerimeiflara flab, og gceta barnflnð í oUuttt
pefj atvifum.
1) Jjpit fprfla fem eg gái at', er pat,
$vert éarnit pecfir fíiótt og ó*fll‘ða flPtr
fcluti, fem pat einuflnni fleb þcflr. $>efja au
|ugan get eg giert, pó barnit fái enn pá eigi
gcftt til fpnna ffnar formerffngar meb orbum.
J£>oat> pér af vcrbr álpftat, er aubfcert. íil
at pccfia fjlutina aptr, útfceimtij, at pcec
prarfngar, fem noerveranbi plutr giorir í fá(<
unni, \i famanóornar vib par, fcm panti
fjcfír ábr giort. fþvf fliótar fcm pcfji faman*
turbr fPér, pot t>í)pri megu pau fpor pafa
iðerit, fcm óIutr‘nn íteftc marfat til forna í
fálunni. fþe§it fafnframt er pat og aubvitat,
(sperð vegna petta merfi er etgi foo brpabulít
piá óernum fem vejcnu fólfi. fSatnanna fálir
pafa eintóntið formerfíngar vib at fí)fla, pau
tvífFipta albreigi atgatni flnni miílurn fanfa*
(igra í;Iuta, og pánfa«órota unt §ina femu;
og pat mál af peirra fálar frapti, fcm pau
»eria ttl formerfínganr.a, er aUr fá fraptr,
fcm pau óafa til. £n (>iá peim fuílorbnu
er eigi fliótleifinn at pecfia ^íutina aptr, ein<
ángið fominn unbir pví frapta máli, er pcir t