Helgarpósturinn - 21.04.1979, Side 8

8
Laugardagur 21. apríl 1979. —he/garpústurinn
—he/gar
pósturinn._
utgefandi: Blaðaútgáfan Vitaðsgjafi
Rekstur: Alþýðublaðið
Fra mk væmdast jór i: Jóhannes
Guðmundsson
Ritstjórar: Arni Þórarinsson, Björn
Vignir Sigurpálsson
Ritstjórnarfulltrúi: Jón Oskar Haf-
steinsson
Blaðamenn: Aldis Baldvinsdóttir, Guð-
jón Arngrímsson, Guðlaugur Berg-
mundsson, Guðmundur Arni Stefánsson
Ljósmyndir: Friðþjófur Helgason
Auglýsingar: Ingibjörg Sigurðardóttir.
Gjaldkeri: Halldóra Jónsdóttir
Dreifingarstjóri: Sigurður Steinarsson
Ritstjórn og auglýsingar eru að Síðu-
múla 11, Reykjavlk. Simi 81866. Af-
greiðsla að Hverf isgötu 8 — 10. Símar:
81866, 81741, og 14900 og 14906.
Prentun: Blaðaprent h.f.
Askrift (með Alþýðublaðinu) er kr. 3000
á mánuði. Verð í lausasölu er kr. 150
eintakið.
Leiksoppar
lekanna?
Liklega hafa fá svið blaða-
mennsku tekið slikum umskipt-
um á siðustu misserum sem
það er snýr að fréttaflutningi fjöl-
miðlanna af stjórnmálum. Ekki
er ýkja langt siðan að öll umfjöll
un um stjórnmál I dagblöðunum
var I höndum sérstakra trúnaöar-
manna þeirra flokka, sem við-
komandi blöð fyigdu aö máium.
„Kommisarar” voru þessir mætu
menn iöulega kallaðjr af hinum,
sem fengust við almennan
fréttaflutning og þótti hlutskipti
þeirra litt eftirsóknarvert.
Nú er hins vegar annaö uppi á"
tengingnum. Nú er trúnaöar-
mannakerfiö á hröðu undanhaldi
og blöðin hafa flest hver gefiö
blaðamönnum slnum meira og
minna lausan tauminn viö öflun
frétta af stjórnmálasviðinu. Ef
reynter að timasetja þessa sögu-
legu breytingu i isienskri blaöa-
mennsku, þá beinist athyglin að
alþingiskosningunum siðustu og
stjórnarmyndunarviðræðunum,
sem ihönd fóru. Mikil uppstokkun
var I þingliöinu, inn komu nýir
menn með ný viðhorf varöandi
samskipti stjórnmálamanna og
f jölmiðla.
Liklega voru það þingmenn úr
röðum þess flokksins, sem
veigaminnstan blaðakostinn
haföi, sem þarna riöu á vaðið,
bættu sér upp aðstöðuleysið I
áróðursstriöinu með þvi aðspila á
samkeppni siödegisblaöanna og
solufyrirsagnafýsnir þeirra —
láku fréttum, fengu umtal og
komu sjónarmiðum sinum á
framfæri meö engu áhrifaminni
hætti en hefðu þeir yfir sterku
flokksblaði að ráða. Aðrir fylgdu
ikjölfariðogþegarsjálfur risinn i
islenska b 1 aöa h e i m i n u m ,
Morgunblaöiö brá sér einnig I
leikinn var ekki að sökum að
spyrja — ný stund i islenskri
blaöamennsku var runnin upp.
Blaöamenn hafa siðan átt góöa
daga og er blessaöri rikisstjórn-
inni ekki sist svo fyrir að þakka.
Stéttin hefur bókstaflega veriö að
drukkna I ,,lekum” úr hinni og
þessari herbúöinni en um leiö
hefur smám saman veriö að
koma I Ijós hversu v anbúin hún er
að ýmsu leyti að kljást við þessi
nýju viöhorf. Þaö er ekki alveg
laust við að blaðamenn hafi sumir
hverjir verið full gagnrýnisiausir
á blessaða „lekana” og orðiö
þannig ,,tæki I taktisku spili
flokkanna”, eins og ágætur mað-
ur komst að orði hér i blaðinu á
dögunum.
Enginn má skilja þessi orð min
þannig, að ég vflji afturhvarf til
hins gamla tfma, tii baktjalda-
pólitikur og kommisarakerfis
heldur eru þau fremur ætluð að
vera brýningarorö til starfs-
bræðra að gefnu tilefni um að
hafa einnig uppi gagnrýnið heim-
ifdamat í þessum þætti bfaða-
mannsað vera einungis leiksopp-
ur stjórnmálamannanna.
—BVS
Af öreigastétt háloftanna
Bubbi æskuvinur minn á bágt.
Hann er flugstjóri hjá Flugleið-
um. Ollum er kunn sú þjóðholla
stefna flugmannafélagsins, að
afneita niðurrifsstefnu verka-
manna og annarra þjóðniðinga i
launamálum sem felst i ósann-
gjörnum kröfum á hendur at-
vinnuveitendum og almanna-
valdi, ásamt glórulausu kapp-
hlaupi um lifsgæðin og fárán-
legum samanburði við starfs-
bræður og systur i öðrum lönd-
um. Þvi hefur flugmannafélagið
drabbast niður á láglaunaplanið
ásamt tannlæknum og öðrum
öreigastéttum þessa lands. Þvi
hefur Bubbi vinur minn um ára-
bil þotið um loftin blá sem sjálf-
boðaliði, kófsveittur við að
halda uppi samgöngum og
vernda með þvi sjálfstæði
islensku þjóðarinnar. Og þvi
lepur Bubbi dauðann úr skel.
Hann verður að láta sér nægja
400 fermetra einbýlishús innan
um þang og þara i fjöruborðinu
vestur á Nesi. Hann setur upp
sólgleraugu og dregur húfuna
niður fyrir eyru ef hann þarf aö
norðurhjara nútimanum
handanhafs og báru.
Samt hefur Bubba með
dæmafárri útsjónarsemi og
nurli tekist að eignast gæðing-
ana tvo, sem þau hjónin riða i
örfáum frfstundum húsbóndans,
hreinræktuðu labradortikina,
stolt heimilisins, og vélsleðann,
sem kemur sér vel þegar vega-
gerðin gleymir að ryðja veginn
upp i hesthús. Og var það nokk-
ur furða þótt við vinir hans
spyröum hvort hann hefði unnið
i happdrætti þegar hann sýndi
okkur nýja sumarbústaðinn i
Grimsnesinu og bauð okkur i
laxveiðitúrinn i Norðurá.
Við Bubbi ólumst upp saman,
vorum nágrannar og bekkjar-
bræður Honum gekk alltaf háif
illa á prófum. Stundum tókst
mér að lauma til hans miöa með
haldgóðum upplýsingum, þegar
kennarinn stóð og horfði út um
gluggann. Þvi gleymir Bubbi
aldrei. Hann laumar þess vegna
stundum að mér viskiflösku og
vindlakassa, sælgæti að börnun-
um, ilmvatni að konunni og
ótta i stjórnklefanum, er til-
breytingarleysið hreint að
drepa hann. Maturinn vondur,
flugfreyjurnar i fúlu skapi og
fjárans sjálfstýringin ræður
öllu. Að eigin sögn gæti hann
hákarl
hann sitja á rassinum i þröng-
um stjórnklefanum meðan
draugfullt pakkið syngur eyöi-
sandinn aftur i farþegarýminu,
eðjóðar og iðjuleysingjar, sem
kaupa sér lúxusreisur fyrir
kauphækkanir, sem kreistar
hafa verið undan blóðugum
nöglum vinnuveitenda landsins.
Og liggja svo i iðjuleysi útúr-
drukknir á sólarströndum.
Núna fyrir páskana var
Bubba minum lika öllum lokið.
Hann neitaði með öllu þessu ó-
réttlæti, sárþjáður af þrældómi
og auraleysi og ákvað aö láta til
skarar skriða. Hann tilkynnti
félaginu, að nú segði hann
stopp. En forráðamenn þess
félags skilja ekki lifsbaráttu
islenskra alþýðumanna og þvi
fór Bubbi i fyrstu bónleiður til
búðar. Af einskærri hræðslu við
að missa spón úr aski sinum,
viðurkenndu þeir þó að lokum,
að þeir gætu ekki án Bubba
verið. Þeir skáru hins vegar við
nögl sér eins og fyrri daginn. Af
litillæti slnu og virðingu fyrir
sjálfstæði þjóðarinnar lét Bubbi
láta sjá sig á Thunderbird
druslunni sem hann fékk um
áramótin fyrir skitnar 8
milljónir.
Og hann þolir önn fyrir Bubbu
konuna sina, sem lætur sig hafa
að skröita milli hárgreiöslustof-
unnar og saumaklúbbanna á
Fíat-tikinni. Ekki á heimasætan
heldur sjö dagana sæla á Fólks-
vagninum, enda erfitt að finna
bflastæði við Menntaskólann.
Og júniorinn er lika hálf niður-
lútur á skellinöörunni, þvi hann
verður aö gjöra svo vel aö borga
sjálfur bensiníð af vasapeníng-
unum.
Bubbi á svo sannarlega bágt.
Flugfélagið timir heldur ekki að
borga honum nema hálfa aðra
milljón i laun á mánuði. Það er
litils virði i þeim herbúðum
sjálfstæði þjóðarinnar, sem
felst i forræði hennar yfir sam-
göngutækjunum og aumt er nú
lif flughetjanna ungu, sem
binda vort fjarlæga land á
spægipylsu, skinku og dönskum
hamborgarhrygg að okkur öll-
um þegar hann kemur heim úr
flugi. Stundum lika bjór.
Hann skreið á gagnfræðapróf-
inu um árið og fór svo að vinna
fyrir sér. Lagði gjörva hönd
á margt, en þaö var 1 vöruaf-
greiðslunni á flugvellinum, sem
fluglistin náði heljartökum á
honum og siðan hefur hann lifað
fyrir hugsjónina eina saman. —
A meðan sóuðum við hinir al-
mannafé við framhaldsnám i
útlöndum.
Tvisvar i viku flýgur Bubbi
með heilan farm af túristaó-
mögum yfir hafið. Sumir
leggjast meira segja i þessi
ferðalög undir þvi yfirskini aö
þeir séu i mikilvægum erinda-
gjöröum fyrir hið opinbera. En
aliir drekka þeir ótæpilega og
gætu þá og þegar ruðst inn i
flugstjórnarklefann til Bubba og
valdið óbætanlegu tjóni. Og auk
þess aö búa viö þennan sifellda
varla forðað hrapi vegna sjálf-
virkninnar. En Bubbi er bók-
menntalega sinnaður og ég hef
fyrir satt hann lesi heilu og
hálfu skáldsögurnar á leiöinni
yfir hafiö.
Félagið borgar gistinguna i
heimsborgunum handan hafs-
ins. Ef Bubbi ætti að éta fyrir
alla dagpeningana, kæmi aldeil-
is svipur á trúnaðarlækni
félagsins. Þvi er ekkert annað
að gera en fara á nýjustu bió-
myndirnar, drekka bjór i hófi,
og leggja afganginn fyrir. Ekki
veitir af. Svo er heldur ekkert
hægt að kaupa handa fjölskyld-
unni þvi Bubbi fær friar ferðir
til útlanda árlega með allt dótiö,
og það lætur svo sannarlega
ekki sitt eftir liggja við innkaup-
in. Það hefur aldrei skilið hvað
peningur er.
Það sem Bubba þykir verst,
er þegar hann er skikkaður i
sólarlandaflugið. Ég get lika
sett mig i hans spor. Þarna má
sér nægja litlar 270 þúsund
krónur i kauphækkun á mánuði.
Minna mátti þaö ekki vera.
Forstjórinn þuklaöi hins veg-
ar budduna með tárin i augun-
um, boðaði til aðalfundar féll
þar á kné frammi fyrir stóru
mömmunni okkar, rikinu, al-
mannavaldinu i landinu, greip
örvæntingartaki i pils hennar og
mælti: ,,Nú getur þú. Bubbi er
orðinn svo kröfuharður að við
erum farnir að tapa. Kondu nú
með breiðu bökin þin og axiaðu
eins og 25% af byröinni með
okkur”. Stóra mamma svaraði
hins vegar aö bragði: ,,Ég má
ekkert vera að þvi. Ráöherrarn-
ir standa ekki I svoleiöis snatti.
Nú liggur meira við að ná þrem-
ur prósentunum af rikisstarfs-
mönnum og búa til pakka til
þess að stinga upp i kröfuharðan
verkalýðinn: fiffa svolitið visi-
töluna. Annars förum við öll á
hausinn”.
HAKARL