Helgarpósturinn - 21.09.1979, Blaðsíða 11

helgarposturinn- Föstudaqur 21. seDtemh<ai" 1970
11
hefjast. Litlu boröi er komið fyrir
fremst á sviðinu. Tjaldið er dreg-
ið fyrir og á það festur svartur
dúkur, beint fyrir aftan borðið,
sem sömuleiðis er þakið svörtum
dúk. Ofan á borðið er svo settur
eins konar kassi, einnig svartur
að lit, og i honum er rauö ljósa-
pera, sem ætlað er aö lýsa upp
andlit miðilsins og verður eina
ljósið f salnum.
Ahorfendum er tilkynnt, að
fundurinn muni standa yfir i tvo
tima og aö á meðan megi enginn
fara úr sæti sfnu, til þess að trufla
ekki miöilinn. Og fólk er beðið að
koma sér vel fyrir f sætum sínum.
Þaö er eins og við manninn
ur það velkomið til fundarins. En
þaö er ekki miðillinn sem talar,
heldur stjórnandi hennar að
handan. Röddin hefur breyst
og allt fas. Haldin er smá tala um
andaheima og hið óendanlega, og
þeir sem eru i fyrsta skipti á slik-
um fundi, eru minntir á það, að
hinir framliönu eru ekki þarna til
aö skemmta þeim, og aö sumum
þeirra muni ekki takast að mynda
þann svip, er þeir höfðu þá þeir
voru hér á jörð.
Aöur en nokkrum viðstöddum er
komið I samband við nandan-
heima, ætlar miðillinn að kalla
fram mann nokkurn, sem athug-
ar hvort ekki sé allt I lagi. Ahorf-
hvort til nafns eöa gefur upp ein-
hverja atburði úr lffi sinu, þannig
aö ekki getur verið nema um einn
mann að ræða.
Þeir áhorfendur i sal, sem
kannast við þessi atriöi eru beönir
aö láta vita af sér. Þaö getur
komið fyrir, að fleiri en einn
kannist við þau stikkorö, sem gef-
in eru i upphafi. Þegar slikt hend-
ir, koma fleiri stikkorð, uns aö-
eins einn er eftir, og verður sá að
kannast við flest eöa öll þau at-
riöi, sem nefnd eru, þannig að
tryggt sé að hann sé rétti viötak-
andinn.
Þetta gengur misjafnlega á
fundinum, en þó yfirleitt vel, og
stundum mjög vel. Handanvist-
armenn sýna það rækilega, að
kfmnigáfan fylgir þeim yfir
landamærin, þvi oft er hlegið að
þeim athugasemdum, sem þeir
gera.
Þegar tryggt er að rétti viðtak-
andinn er fundinn, getur um-
myndunin hafist. Byrjunarstigin i
hverri ummyndun virðast vera
mjög svipuð, en sfðan birtist alls
konar fólk, gamlir menn og sumir
jafnvel sköllóttir, eða meö vott af
yfirskeggi, gamlar kon ur, og
ungur maöur. Allt þetta kemur
fram á andliti miðilsins.
Miðillinn hvetur þá sem fá
heimsókn, aö tala til svipsins,
hvetja hann til að gera sig skýrari
ef þörf krefur, og þakka honum
fyrir aö birtast. Þeir framliönu
sem birtast, geta ekki talað, en
þegar þeir eru spuröir hvort þeir
séu Jón afi eða Gunna amma, þá
kinka þeir kolli, ef nafnið er rétt.
Og þeir eru margir sem kinka
kolli þetta kvöld.
Fólki gengur misjafnlega vel að
tala til svipsins, menn eru hikandi
i byrjun og vita ekki alveg hvern-
ig á aö haga sér. En þegar á lfður
fer þetta aö ganga betur, og aðrir
áhorfendur taka þátt i þessu og
hvetja til dáða.
Það er ekki ástæða til aö nefna
þau nöfn, sem komu fram á and-
liti miöilsins, en þó má geta þess,
að einn þeirra manna sem birtist,
var Thor Jensen, hinn þekkti at-
hafnamaður, en barnabarn hans
var i salnum og bar kennsl á
hann.
Þá er komið að lokum þessa
fundar, og stundirnar tvær, sem
menn óttuöust i upphafi, hafa
flogiö i burt án þess að maður
yrði þeirra var.
Ljósin eru kveikt og fólk beöiö
að hreyfa sig ekki úr sætum sin-
um fyrr en miðillinn hafi komið
úr transi. Þegar augun hafa van-
ist birtunni á nýjan leik, sér maö-
ur hvar hún situr viö boröið á
sviöinu og hallar höfði. Brátt fara
um hana smá kippir og hún er
aftur komin hingað.
Oti bföur upplýst myrkriö.
Texti: Guðlaugur Bergmundsson
Myndir: Friðþjófur
Queenie Nixon útskýrir myndir, sem sýna ummyndunarfyrirbærin.
mælt. Stór hluti áhorfenda rfs úr
sætum sinum og bregöur sér fram
fyrir i smá stund til að losa sig viö
umfram vessa úr likamanum.
Ef svo illa vildi til, að einhver
yrði veikur og þyrfti nauðsynlega
að komast út, má sá hinn sami
ekki bara standa upp og fara,
heldur verður að biðja um leyfi,
sem stjórnandi miðilsins veitir.
Þaö getur nefnilega verið mjög
hættulegt fyrir miðilinn, ef ekki
er gætt fyllstu varúðar. Sem bet-
ur fer þurfti enginn á slfku aö
halda.
Nú er allt tilbúið. Miðillinn situr
viö borðið og fer að nudda andlit
sitt. Grafarþögn ríkir f salnum,
svo heyra mætti saumnál detta.
Eftir smá stund dettur höfuð miö-
ilsins fram og hún er komin 1
trans. Ljósin eru slökkt.
Miðillinn ávarpar fólkið og býð-
endur teygja fram höfuöiö til að
sjá sem best og horfa á drauga-
lega upplýst andlitið á sviðinu. Og
viti menn, allt f einu fer það af
stað, rennur til og frá, og tekur á
sig nýjan svip, uns frammi fyrir
áhorfendum situr gamall Kin-
verji, maður, sem ávarpar gesti á
kínverjaensku. Evrópsk kona er
allt f einu orðin aö kinverskum
manni fyrir framan augun'á okk-
ur. Osjálfrátt nuddar maður aug-
un til þess að ganga úr skugga um
aö ekki séu neinar gufur á sjón-
himnunni, en Kinverjinn er alltaf
þarna. Það er ekki um að villast.
Gamlir menn með
vott af yfirskeggi
Þá er hægt aö hefjast handa
með að koma viðstöddum I sam-
band. Það er gert á þann hátt, að
einhver kemur til miðilsins (ein-
hver að handan) og segir annaö
séð almennilega, það er eins og
það sé mistur fyrir augunum á
mér, en það hverfur smám
saman. Um leiö og ég sé vel aft-
ur, er allt i lagi meö mig. Og ég
veit ekki hvað transinn hefúr
varað lengi.”
— Hefur einhver kallaö þig
svindlara?
„Ekki það ég viti, en fullt ai
fólki hefur sagt: Ég hélt af
þetta væri svindl, þangaö til i
kvöld.”
Þegar blaðamaður haföi orö á
þvi hve margt ungt fólk hafi
verið á fundinum, sagði Q.
Nixon, að unga fólkiö i dag væri
aö leita aö einhverju. Kirkjan
hefði brugðist þvi og sömuleiöis
stjórnmálin. Unga fólkiö lifir á
öld visindanna og það er aö leita
að einhverju, sem örvaö gæti
hugsanir þeirra.
öll trúarbrögð kenni einhvers
konar lif eftir dauðann, en fólki
bereinungis að trúa þvi, ekki að
reyna að komast að þvf og
sanna þaö. Miðlar séu eina fólk-
ið sem geti sannaö það.
Það liggur því beinast við af
spyrja Nixon hvernig lifið sé
fyrir handan.
Hún sagði aö þa’ö væri mjög
raunverulegt lff. Fyrir þá, sem
eru fyrir handan, er lif þeirra
eins áþreifanlegt og okkar lif
hér á jörðinni.
Úm þaö hvort þar væri unnið
eins og hér, sagöi hún aö þar
væri mönnum sjálfsagt f sjálfs-
vald sett hvað þeir gerðu. Ef
hugurinn stefndi til einhvers,
sem menn ekki gátu gert i jarð-
lifi, gætu menn gert þaðílffinu
eftir dauðann. A þvi tilverustigi
væri samankomin öll þekking
mannsins frá liðnum öldum.
Að lokum var hún spurð,
hvort hún héldi svona fundi oft.
,,Ég er yfirleitt meö fundi ein-
hvers staðar i hverri viku, þvf
eftirspurnin er mikil, en samt
ekki eins ört og hér (en þá viku,
sem hún staldrar við I Reykja-
vfk, er hún með fundi upp á
hvern dag). Ég var i Svíþjóð ný-
lega og fer bráðum til Kairó.”
Og þar meö kveöjum viö og
höldum aftur út I rigninguna.
Húsbyggjendur
Húseigendur!
Hofið þið kynnt ykkur
okkar glæsilega úrval af
INNIHURÐUM?
Hagstætt verð
Greiðsluskilmálar
Trésmiðja Þorvaldar Ólafssonar hf.
Iðavöllum 6, Keflavík Sími: 92-3320
.4