Helgarpósturinn - 23.11.1979, Blaðsíða 22

22
Anthony Hopkins meö sinn betri/verri helming I mynd Nýja bíós
Búktalarinn.
Búktalarasorgir
Nýja bid: Búktalarinn (Magic)
Bandarisk. Árgerö 1978.
Handrit: William Goldman,
samkvæmt skáldsögu hans.
Leikstjóri: Richard
Attenborough. Aöalhlutverk:
Anthony Hopkins, Ann Margret,
Burgess Meredith, Ed Lauter.
handaskolum. An brúöunnar er
Corky ekki nema hálfur maöur.
Þetta kann náttúrulega ekki
góöri lukku aö stýra, allrasist i
biómynd sem á aö vera spenn-
andi afþreying. Enda fara hlutir
aö gerast. Ohugnanlegir hlutir.
Corky er maöur nefndur.
Hann er búktalari og töfra-
maöur, hæglátur og feiminn;
brúöan heitir Fats og er alger
andstæöa Corkys. Fats er
frakkur og kjaftfor og ósvifinn.
Þegar Corky kemur fram og
sýnir töf rab rögö án þess a ö ha fa
brúöuna Fats meö sér fer allt i
Frægöin blasir viö Corky, en
hann hikar og stingur siöan af
(þvi miöur meö brúöuna Fats i
farangrinum). Corky hverfur
heim á æskuslóöir og leitar þar
uppi stúlku sem hann var skot-
inn i á sokkabandsárum sinum,
en kom sér ekki til þess aö reyna
viö hana þá.
Strumpleikur
Gamla bió: Strumparnir og
töfraflautan
Frönsk-belgisk teiknimynd.
Teiknari og stjórnandi: Peyo.
Höfundar texta: Peyo og Yvan
Delporte. Danskt tal.
„Heyröupabbi/mamma/ afi/
amma, hvenær koma Strump-
arnir?” var sagt allt I kringum
mann á þrjú sýningu i Gamla
bió um siöustu helgi þegar
nokkuö var liöiö á myndina
Strumparnir og töfraflautan.
BIóiö var troöfullt. Biörööin
hefur staöiö langt niörá Banka-
stræti allt frá þvi sýningar hóf-
ust. Myndabækurnar um
Strumpana kváöu seljast betur
en Bragakaffi. Hvorki meira né
minna en tvö dagblöö birta
myndasögurnar um Strump-
ana. Og loks er ofarlega á svo-
kölluöum vinsældalistum
hljómplata um þetta sama
fyrirbæri, þótt þar heiti Strump-
arnir fyrir einhverja hand-
vömm Skrýplarnir. Ekki má
svo gleyma Strumpa-leikföng-
unum.
Ég verö aö játa aö rnér sýnist
þetta Strumpaæöi vera býsna
sefjunarkennt, pródúseraö af
einhverri skipulögöustu auglýs-
ingaherferö sem geisaö hefur á
þessum markaöi i langan tima,
eöa allt frá þvi er Andrés Ond
fðr aö seljast sjálfkrafa. Vist er
aö enginn neytendahópur er
jafn viökvæmur fyrirslikri sefj-
un og krakkarnir. Og þá um leiö
foreldrarnir.
VIÐ BORGUM EKKl!
VID BORGUM EKKI!
I Austurbæfarbíói
laugardagskvöld kl. 23.30.
Miöasala í Austurbæjarbíói frá kl. 4 í dag — Sími
11384
Föstudagur 23. nóvember 1979 —he/garpásturinrL.
Frá töku myndarinnar „Sóley” f sumar.
Sóley, kvikmynd Rósku:
„Ástarljóð vinstrilínunnar"
Meö spilagöldrum tekst hon-
um nú aö ná ástum stúlkunnar,
frumleg aöferö þaö. Stúlkan er
reyndar gift, en þau Corky taka
aö bræöa meö sér aö stinga af
frá öllu saman. Og æsist núleik-
urinn:
Umboösmaöur Corkys kemur
aövifandi og reynir aö lokka
hann aftur i sviösljósiö, enbiöur
hann jafnframt aö leita til geö-
ladtnis, þvi hann sé oröinn
skuggalega háöur brúöunni
Fats. Þetta kann ekki góöri
lukku aö stýra, enda fær brúöan
Corky til aö gripa til örþrifa-
ráöa.
Og þá byrja lætin. Og ekki
lagast ástandiö þegar eigin-
maöur stúlkunnar skýtur upp
kollinum...
Þaö væri bjarnargreiöi viö les-
endur aö skýra frekar frá efni
myndarinnar, þvi á timabili
tekst leikstjóranum aö sulla
töluvert miklu af köldu vatni
milli skinns og hörunds á áhorf-
endum. Og þaö er megintil-
gangurinn meö öllu saman.
Maður fer til að sjá spennandi
mynd — og sér spennandi mynd.
Hitt er svo annaö mál, aö
manni finnst eitthvaö vanta:
Afhverju er Corky eins og hann
er? Jafnvel afburðaleikur
Anthony Hopkins I hlutverkinu
segir okkur ekkert um þaö.
Enda er þetta fyrst og fremst
reyfari en ekki sálfræöileg út-
listun á geöklofa.
1 auglýsingum er þessari
mynd likt viö „Psycho” eftir
meistara Hitchcock, þaö er
kannski fullmikiö sagt: Siðan
„Psycho” var sýnd hefur fjöldi
manns ekki þoraö aö fara I
sturtubaö af ótta viö aö fá inn á
sig moröóðan geösjúkling.
Sem betur fer er varla viö þvi
aö búast aö þessi mynd valdi
neinum truflunum á hreinlætis-
málum eða öörum málum
áhorfenda.
—ÞB
Meö þessu er ég ekki aö seg ja
að Strumparnir standi ekki
undir vinsældum. Ég hef ekki
kynnt mér Strumpakúltúrinn
nægilega vel til aö fyllyröa eitt-
hvaö um það. En ég efast
semsagt um aö Strumpaæöiö
byggi alfarið á veröleikum
þessara sagna. Trúlega er þetta
fremur meinlaust gaman ef
horft er framhjá gróöabrallinu,
þótt þess hafi orðið vart aö ýms-
ir hafi áhyggjur af hugsanleg-
um áhrifum oröafátæktarinnar I
strumpamálinu. Ég leyfi mér að
efast um aö slik áhrif veröi var-
anleg, og satt aö segja virðist
mér Strumparnir vera tlsku-
fyrirbæri sem ekki eigi sér
langa llfdaga. Þeir hafa a.m.k.
enga þá sérstööu sem stendur
undir sigildi.
Strumpamyndin i Gamla bió
er alveg þokkaleg og skaðlaus
skemmtun, jafnt fyrir krakka
sem fulloröna. Hún er hins
vegar ekkert meir. Tæknilega
byggir hún á hefðbundnum
teiknimyndaaöferöum og efnis-
lega er hún lika ósköp venjuleg:
Atök góöra og illra afla um
töfraflautu sem Strumparnir
hafa framleitt, og vitaskuld
lyktar meö sigri hins góöa. Gott
og vel, — en hvers vegna öll
þessi læti? — AÞ.
Brandarakallarnir
Tage og Hasse
(Sænsku Halli og Laddi)
Ævintýri Picassós
Óviöjafnanleg ný gaman-
mynd. Mynd þessi var kosin
besta mynd ársins ’78 af
sænskum gagnrýnendum.
Sýnd kl. 5-7.30 og 10
Isl. texti.
„Sóley, sólu fegri” úr Sóleyjar-
kvæöi Jóhannesar úr Kötlum, er
oröin ein af aöalpersónum I kvik-
mvnd Rósku, sem nú er aö kom -
ast á lokastig I vinnslu. Þaö er þó
ekki kvikmynd eftir ljóöinu,
heldur varö þaö kveikjan aöv
myndinni. Sóley er Imynd frelsis-
baráttunnar, bóndasonurinn Þór
er imynd almúgamannsins. i
myndinnikoma lika fyrir fátækur
bóndi viö Mývatn, útilegumaöur
og Snorri prestur, tákn valdsins.
Allar þessar persónur má rekja
til Sóleyjarkvæöis.
— Ég hef pælt mikiö I Sóleyjar-
kvæöi, og þaö er búiö aö gerjast
meö mér feikilega lengi. Ég
komst aö þeirri niöurstööu aö
Ijóöiö er ástarljóö vinstrilínunnar
á islandi, og Sóley imynd frelsis-
baráttunnar, segir Róska viö HP.
Róska hefur fyrr glimt viö aö
festa þetta þema, eöa hluta af þvi,
á filmu. Fyrir fáum árum gerði
hún kvikmyndina Ballaðan um
Ólaf Liljurós, en hún er felld inn i
Sóleyju sem einn kafli.
— Þaö má likja þvi viö þema úr
sinfóniu, sem er útsett fyrir dans-
hljómsveit. Ég nota sama þemað
aftur i Sóleyju, en þar er annar
still yfir þvi, og kemur fram sem
einfalt þema I heildinni, segir
Róska.
Þráður myndarinnar er I stuttu
máli sá, aö Sóley (Tine Hagedorn
Oisen) hittir Þór (Rúnar
Guðbrandsson) þegar hann leitar
að hrossum sem hafa horfið
á dularfullan hátt. Þar mætast
draumurinn og veruleikinn —
undirmeðvitundin og meðvitund-
in, sem þó er alls ekki meðvitund
ennþá. Þau kynnast náið og veröa
ástfangin, og læra hvort af ööru.
Og hún lærir ekki minna af hon-
um en öfugt.
Myndin er byggö upp sem
ferðalag. Þaö er ekki óþekkt að-
•ferö heimspekinga: feröalagiö er
reynsluferöalag þar sem leitaö er
að markmiöinu, sem finnst að
lokum og er hér sjálf meövitund-
in.
Leið Sóleyjar og Þórs liggur
viöa um land. Þau koma meöal
annars til fátæks bónda viö
Mývatn (Þorgrimur Starri i
Garöi),og Snorra prests (Jón frá
Pálmholti), sem er tákn valdsins.
Þau hitta útilegumanninn, (Pétur
Hraunfjörö) sem hefur oröiö að
flýja undan valdinu (prestinum).
Útsendarar prestsins eru alltaf
nálægir og koma vlöa viö sögu.
■— Frelsisbaráttan fer alltaf
fram, hún er óháö tima. Þess-
vegna gerist myndin hvaö hugsun
snertir i nútimanum, en búningar
og leiktjöld eru frá 17. eöa 18. öld
— umhverfiö er Island, óháö
tíma, segir Róska.
— Tónlist myndarinnar er
byggö á tónlist Péturs Pálssonar
viö Sóleyjarkvæöi, sem Samtök
herstöövaandstæðinga gáfu út á
plötu fyrir nokkrum árum. Auk
þess verður mikið um stemmur,
gömul þjóölög og sálmalög.
— Still myndarinnar:
— Þaö má segja aö myndin eigi
aö vera bæöi súrrealistísk og ljóö-
ræn I senn — þó meir ljóöræn,
segir Róska.
Róska er enginn nýgræðingur á
listabrautinni. Hún hefur dvaliö
13 ár á ttaliu við myndlistarnám
og störf, en siöan sneri hún sér
aö námi i kvikmyndaleikstjórn
þar I landi. 1 tengslum viö námiö
hefur hún meöal annars gert
sjö heimildarmyndir um
Island, auk Ballööunnar um
ólaf Liljurós. Aöstoöarleik-
stjóri þeirrar myndar var
Italinn Manrico Pavolettoni,
sem einnig er áöstoöarleik-
stjdri Sóleyjar. Auk hans
vinnatveir aörir ítalirviö gerö
myndárinnar, hljóöupptökumaö-
urinn Carlo Duca og ' gerö
meistarinn Alberto Grifi. ToKuna
annast bandarikjamaöurinn
Charles Rose. Allir hafa þeir
langa reynslu i kvikmyndagerö
aö baki.
Nokkrir kvikmyndaáhugamenn
stofnuðu kvikmyndafélagiö Sóley
á sföastliönu sumri og var gerö
Sóleyjar fyrsta verkefni þeirra.
Hluthafar eru 25 talsins, og lögöu
þeir allir fram fé i fyrirtækiö. Auk
þess hafa um 50 manns unniö viö
gerö myndarinnar I sumar og
haust, og veröur vinna þeirra
metin sem hlutafé. Beinn
kostnaöur viö myndina er oröinn
ellefu milljónir króna, og til við-
bótar þvi kemur á næstunni
þriggja milljón króna reikningur
frá London fyrir framköllun.
Engir opinberir styrkir hafa enn
fengist til kvikmyndageröar
þessarar burtséö frá þvi aö Róska
fékk starfslaun listamanna i vor
út á handritið. Þegar búiö er aö
grófklippa myndina veröa athug-
aöir mögleikar á opinberri fyrir-
greiöslu, bæði hér heima og á
Italiu.
En kvikmyndafélagiö Sóley á
ekki að deyja þegar þessu verki
er lokiö. Allskonar hugmyndir um
framtiöarverkefni fyrir félagiö
eru uppi. m.a. kvikmyndalimá'-
rit, eins og HP skýröifrá I slöustu
viku. En næsta stóra verkefni
félagsins verður dreifing Sóleyj-
ar, þegar hún veröur fullgerö ein-
hverntimannmeö vorinu. — Þ*G
Meðan börn-
in bíða eftir
jólunum
— Ég var orðin leið á
þessum jólaalmanökum
með gluggununri/ sem
hvern dag tekur bara eina
sekúndu að opna. Þess
vegna gerði ég þessa bók/
með stærri verkefnum fyr-
ir hvern dag. segir Herdís
Egilsdóttir um bók sína Við
bíðum eftir jólunum.
Bókin er 95 blaðsiöur, prýdd
myndum eftir Herdisi sjálfa, og
meöal efnis eru jólasögur, föndur,
felumyndir, gátur, leikrit og
fleira. En þaö sem telja má ný-
stárlegt viö þessa bók er, aö henni
er skipt I 24 kafla. Hugmyndin er
að frá fyrsta desember og fram á
aðfangadag geti börnin tekið fyrir
einn kafla á dag —- t.d. I staö þess
aö opna einn glugga á innfluttu
jólaalmanaki. Þau fá þá eitthvaö
til aö fást viö I jólaannriki for-
eldranna, og kannski einhverjir
gefi sér tima til aö hjálpa börnum