Helgarpósturinn - 06.03.1981, Blaðsíða 8

8
Fostudagur 6. mars, 1981 h&lfjrirplncztl irínn
Tímamót
pásturinn-,
Blaö um'þjóðmál/ listir og
menningarmál
Utgefandi: Vitaðsgjafi hf.
Framkvæmdastjóri: Bjarni P.
AAagnússon
Ritstjórar: Árni Þórarinsson,
Björn Vignir Sigurpálsson.
Blaóamenn: Guðjón Arn-
grímsson, Guðlaugur Berg-
mundsson, Guðmundur Árni
Stef ánsson og Þorgrimur
Gestsson.
Utlit: Kristinn G. Harðarson.
Ljósmyndir: Jim Smart.
Auglýsinga- og sölustjóri:
Höskuldur Dungal.
Gjaldkeri: Halldóra Jóns-
dóttir.
Dreif ingarstjóri: Sigurður
Steinarsson.
Ritstjórn og auglýsingar eru
að Síðumúla 11, Reykjavik.
Simi 81866. Afgreiðsla að
Hverfisgötu 8—10. Símar:
81866, 81741, 14900 og 14906.
Prentun: Blaðaprent hf.
Það var löngu eftir að Arthur
Hays Sulzberger hafði tekið við af
tengdaföður sinum sem höfuð-
paurinn á hinu virðulega
stórblaði New York Times, að
ungur og metnaðargjarn blaða-
maður bað hann um uppskriftina
að þvf hvernig menn yröu út-
gefendur.
,,Ja, ég haföi þetta þannig,”
sagði Sulzberger, ,,að ég fór
snemma á fætur, vann mikið og
gifti mig dóttur útgefandans.”
Við Ilelgarpóstsmenn reyndum
svo sem þessa uppskrift. Viö
höfum fariö snemma á fætur,
unnið mikiö en hvernig sem við
höfum ieitað, höfum við ekki
fundið dóttur útgefandans. Enda
kannski erfitt vegna þess að út-
gefandinn var nú einu sinni þess
eðlis. Þess vegna keyptum við
einfaldlega blaðið og geröumst
sjálfir útgefendur.
Auðvitað hjálpaði það okkur i
þessu efni að Helgarpósturinn er
ekki stórblað á heimsmæii-
kvarða. En það er ágætlega stórt
á islenskan mælikvaröa og
stórblað er það i augum okkar
sem vinnum við það, svo stórt að
hver einasti starfsmaður þess var
reiðubúinn að leggja eitthvað af
mörkum tii að við gætum sjálfir
eignast blaðiö og haldið áfram að
gefa það út undir merki þeirrar
óháðu blaðamennsku sem viö höf-
um leitast við að fylgja frá
upphafi.
Þetta tölublað Helgarpóstsins
sem kemur út i dag markar þvi
alger timamót i nærri tveggja ára
sögu biaðsins. i þetta sinn er
útgefandinn hlutafélagið Vitaðs-
gjafi, sem starfsmenn blaösins
stofnuðu um það ieyti sem þetta
tölublað var að sjá dagsins Ijós.
Þar með er oröinn að veruleika
draumur flestra blaðamanna —
að skrifa, reka og eiga sitt blað.
Um leið teljum við þetta orðna
dálitið merkiiega tilraun í sögu
islenskrar blaðamennsku.
Þessi tfmamót munu ekki tákna
neinar meiriháttar breytingar á
ytra borðinu. Það hefur aldrei
þótt góð búmennska að breyta til
þess eins að breyta og blaðið hef-
ur gengið vel i þvi formi sem það
hefur verið, svo aö við sjáum ekki
neina ástæðu til skyndilegrar
andlitslyftingar. A hinn bóginn
höfum við strengt þess heit að
halda áfram að bæta biaöið eins
og kostur er og auka þjónustu við
iesendur þess. Fyrsta átakið i þá
átt veröur að koma tii móts við
óskir hinna fjölmörgu sem óskað
hafa eftir þvi að geta fengið
Heigarpóstinn keyptan einan sér i
áskrift. Að því er unniö þessa
dagana og verður kynnt nánar á
næstunni.
Utgefendur Helgarpóstsins,
starfsmennirnir, eru bjartsýnir á
framtiðina og þess fullvissir að
blað þeirra muni verða jafn feng-
sælt á islenskum blaöamarkaöi
og veriö hefur — og vonandi feng-
sælla.
Að öðru leyti er rétt að spara
yfirlýsingarnar og láta verkin
tala.
Ferðamiöstöð og kona
Nú er sólin farin að hækka á
lofti. Skammdegisæðisköstin fara
rénandi og bráðum verða allir
búnir að gleyma togarakaupum
Þórshafnarbúa og þvi hve margir
voru lausgyrtir i þvi máli.
Þess i stað leiða menn nú hug-
ann að þvi hvert þeir eigi að fara i
sumarfriinu sinu. Það er ekki ráð
nema i tima sé tekið. Þegar þú,
minn kæri lesandi, ferð að snúast
i þessu fyrir þig og þina fjölskyldu
og kannski fleiri, þá snýrðu þér að
sjálfsögðu fyrst til Ferðamið-
stöðvar Austurlands, Selási 5
Egilsstöðum. Þar geturðu að öll-
um likindum fengið alla þá þjón-
ustu sem þig vanhagar um,-bæði
fljótt og örugglega.
Eins og sjá má á þessu upphafi
henti það mig um daginn að ég
lenti á blaðamannafundi hjá
Feröamiðstöð Austurlands. Þeir
gáfu mér svo gott koniak að mér
finnst sjálfsagt að geta þeirra hér
i þessum pistli. Það er raunar alls
ekki eina ástæðan. Ferðamiðstöð
Austurlands er aö veröa mjög
athyglisvertfyrirtæki. Hún er i þó
nokkrum vexti og á i ár von á 600
erlendum ferðamönnum frá 13
erlendum ferðaskrifstofum.
Það sem er þó kannski einna
merkilegast við þessar tölur er að
vinsældir Ferðamiöstöðvarinnar
eruallarúti i Frakklandi Þýska-
landi og Sviss en á Austurlandi
gengur allt heldur tregar. Nú
kynni einhver að spyrja sem svo:
Hafa Frakkar, Þjóðverjar og
Svisslendingar þá eftir allt saman
meiri áhuga á atvinnuuppbygg-
ingu á Austurlandi en Austfirð-
ingar sjálfir?
Þessu er aö sjálfsögöu ekki
þannig varið og svona dytti eng-
um i hug að spyrja nema illgjörn-
um asna, en við vitum það nú
báðir, minn hjartkæri lesandi, að
af þeim er nóg til, — sei, sei, já.
Hitt er trúlegra aö menn hafi ekki
gert sér grein fyrir þvi hve hag-
kvæmt það er fyrir okkur að
skipta viö Feröamiöstöðina. Þú
sparar þér allar hringingar
suöur, — miðinn er ekki dýrari þó
þú kaupir hann i gegnum þessa
ferðaskrifstofu. Þú borgar sem-
sagt sömu umboðslaunin en þau
sitja bara eftir i fjórðungnum ef
þú skiptir við Ferðamiöstöðina, —
og það er eins vist að þú sparir
þér bæði tima, fyrirhöfn og leið-
indi með þvi að ganga frá málun-
um hér heima, áður en þú leggur
af stað i ferðalagið. Þar að auki er
það fljótséö að ef okkur Austfirð-
ingum tekst að koma á fót öflugri
ferðaskrifstofu þá stóreykst
ferðamannastraumurinn hingað
austur og allir vita hvað það
þýðir.
Dario Fo/ — fyrir austan.
Það eru ekki bara stórþjóðirnar
á Frakklandi, Þýskalandi og
Austurlandi sem hugsa sér til
hreyfings. Alþýðuleikhúsið er
jafnvei aö hugsa um að koma
hingað austur með sýninguna
Konu eftir Dario Fo.
Alþýðuleikhúsið kom hingaö
fyrir skömmu með Pæld’i’ði og
var vel tekiö að vonum. Ef af þvi
getur orðið að þau komi lika með
Konuþá fer það að verða nokkuð
ljóst aö Alþýðuleikhúsið er eina
leikhúsið i Reykjavík sem er nógu
öflugt til þess að fara meö sýn-
ingar útá landsbyggðina. Það er
þess vegna full ástæða að hvetja
Austfirðinga og alla aðra lands-
byggðarmenn, hvar sem þeir eru,
tii þess að mæta vel á sýningar
Alþýöuleikhússins. Það er hagur
okkar sjálfra að styrkja frekast
það leikhúsið sem viö njótum ein-
hvers góðs af.
Sauöárkróksályktunin
gegn Páli á Höllustöðum
Um þaö leyti sem tslendingarn-
ir á þingi Norðurlandaráðs, og
þar á meðal Páll Pétursson, þing-
maður Framsóknar i Norður-
landskjördæmi vestra, voru að
koma til Kaupmannahafnar á
sunnudaginn, kom stjórn
kjördæmissambands
framsóknarmanna i kjördæmi
Páls, saman til fundar á
Sauðárkróki. Þar var gerð álykt-
un um Blönduvirkjun, sem siðan
hefur birst í Timanum og fleiri
fjölmiðlum. 1 þessari ályktun er
lýst einfregnum stuöningi við
virkjun Blöndu sem næsta kost i
virkjunarmálum þjóðarinnar.
Segir i frétt Tímans að þessi
ályktu sé gerð að gefnu tilefni.
Það þarf ekki mikla spámenn
til þess að geta sér til um þetta
tilefni, sem auðvitað er afstaða
Páls Péturssonar bónda og
alþingismanns á Höllustöðum i
Blöndudal til virkjunar Blöndu.
Hann er aö vísu ekki opinberlega
á móíi virkjun árinnar, en hefur
gert þær athugasemdir og tillögur
um breytingar á virkjunar-
tilhögun, sem eru á þann veg, að
orðvarir menn eins og Jakob
Björnsson orkumálast jóri hafa
látið að þvi liggja að yröi farið að
þessum tillögum Páls og fylgis-
manna hans i þessu máli, væri
virkjunin dauöadæmd.
Eftir að samþykkt kjördæmis-
ráðsins var birt, finnst nú sumum
að þar sé heldur ódrengilega að
farið, að gera þessa ályktun
einmitt á þeim tima sem Páll er
fjarri fósturjarðarströndum, en
það mun nú ekki vera oft sem
hann er á ferðum erlendis á
vegum rikisins. Hins vegar mun
sannleikurinn i þessu máli
hreinlega vera sá, að þeir
stjórnarmenn i kjördæmissam-
bandinu, með Guttorm Óskarsson
á Sauðárkróki i broddi fylkingar,
notuðu tækifærið til aö gera þessa
ályktun, þegar áhrifa Páls gætti
ekki i stjórninni. Guttormur er og
hefur verið ein aöalkjölfestan i
röðum Framsóknarmanna i
Norðurlandskjördæmi vestra.
Hann hefur verið mikill og trúr
fylgismaður Ólafs Jóhannessonar
og einn helsti fulltrúi hans i
kjördæminu þegar Ólafur var þar
þingmaður.
t»ar eru
mestir hagsmunir
Páll bóndi og alþingismaöur á
Höllustöðum og nágrannar hans
munu vera þeirsem einna mestra
hagsmuna hafa að gæta varðandi
land, sem fer undirvatn viö virkj-
un Blöndu. Páll er bóndi góður, og
leggur mikið upp úr góðum sam-
skiptum við næstu nágranna sina.
t kjördæminu voru prófkosningar
fyrir siðustu reglulegu alþingis-
kosningar og var þá hald manna
aö Magnús bóndi Ólafsson á
Sveinsstöðum myndi veita Páli
harða samkeppni um sæti á
listanum, en sú varð ekki raunin.
Magnús er einn þeirra ungu
framsóknarmanna sem lengi
hafa „gengið með þingmanninn i
maganum”, og verið óþreytandi
við að ferðast um Iandið og láta
heyra í sér. Magnús er einn af
áköfustu stuðningsmönnum
Blönduvirkjunar og nú segja
menn nyrðra að yrði farið i
prófkjör um sæti á listanum
myndi Magnús sigra Pál
örugglega, og hæpið aö Páll
myndi yfirleitt hljóta þaö mikið
fylgi að hann kæmi til greina i
framboö. Menn sem tala um að
það skipti ekki af eða frá um
breytingar á virkjunartilhögun
sem nemi verði tveggja til
þriggja skuttogara, eiga ekki
lengur upp á pallborðið hjá
islenskum kjósendum, og allra
sist núna, eftir orrahriðina um
Þórshafnartogarann. Auövitað
má ekki leggja landið i auðn
vegna virkjana á hálendinu, en i
þessu tilfelli er alls ekki verið að
tala um það, að álití fróöustu
gróðurverndarmanna.
Það verður að gera þá kröfu til
alþingismanna eins og Páls Pét-
urssonar, sem ekkLer bara venju-
legur alþingismaður heldur lika
formaður þingflokks
Framsóknarflokksins, að þeir láti
ekki „naflasjónarmiö” ráöa i jafn
þýðingarmiklum málum og virkj-
unarmálin eru. Menn hafa verið
Kona
Ég var reyndar staddur i
Reykjavik fyrir stuttu siðan og sá
þá þessa sýningu. Ég hef satt að
segja ekki séð þær öllu betri. Ég
er heldur tortrygginn maður og
ég ætlaði mér að finna þó ekki
væri nema einn eöa tvo galla á
leik, leikstjórn, texta eða ein-
hverju öðru, —en égfann þá ekki.
Ef allt gengur stórslysalaust þá
kemur Alþýöuleikhúsiö hingað
seinti mars og sýningarnar verða
þá auglýstar nánar, m.a. i fjórð-
aö jafna virkjun Blöndu við
Laxárdeiluna frægu, en slíkt er út
i hött. Það er engin perla
islenskrar náttúru i hættu vegna
virkjunar Blöndu, eins og raunin
var með Laxár- og
Mývatnssvæðið. Þetta tvennt er
alls ekki hægt aö tala um i sömu
andrá.
Þvergirðingsháttur og eigin-
hagsmunasjónarmið sumra
Húnvetninga i Blönduvirkj-
unarmálinu eru nú komin vel á
veg með að sanna að ekki er
annar virkjunarkostur nærtækari
en Sultartangavirkjun. Lands-
virkjun hefur þar allt á hreinu.
Frumdrættir aö virkjuninni eru
ungsblöðunum. Þegar þetta er
skrifað er ekki alveg ljóst hvernig
frá þessu verður gengiö en við
vonum að þær komist, stelpurnar,
og munum veltast um af hlátri
yfir þeim fáu Austfiröingum sem
sitja heima og missa af öllu
saman og verða svo i marga
mánuði að hlusta á stanslaust tal
um það hvað sýningin hafi verið
skemmtileg.
Ég meina það, — þið verðið að
sjá þessa sýningu, — hún er þræl-
mögnuð.
Kristján Jóh. Jónsson
HÁKARL
tilbúnir, virkjunin er ekki nema
að mjög litlum hluta á eldvirku
svæði, og það sem mest er um
vert, virkjun við Sultartanga
tryggir betur rekstraröryggi
Búrfellsvirk junar.
Ekki hefur það heyrst að Páll
Pétursson hafi veriö virkur
þátttakandi i almennum
umræðum á þinginu i
Kristjánsborgarhöll, en heldur
var nú köld kveðjan sem hann
fékk i blaði flokks sins, um að
sumir á Blönduósi væru farnir að
hafa að orði „hvort ekki væri
hægt aö framlengja fundi
Norðurlanda ráðs”.
Hákarl.