Helgarpósturinn - 01.05.1981, Side 22

22
Fðstudagu.-1 ma. 1981 helgarpósturinru
Varla liöur sú vika eöa mánuð-
ur, að ekki berist fréttir erlendis
frá, að háttsettur embættismaður
einhvers lands hafi falliö fyrir
morðingja hendi. Oft eru það
pólitisk samtök i andstöðu við
stjórnvöld, sem lýsa ábyrgð á
hendur ser, en það segir kannski
ekki nema háifa söguna. Stóra
spurningin er: hver drap? Voru
það felagar viökomandi samtaka,
eða höfðu þau fengið einhvern ut-
anaðkomandi til að framkvæma
verkið?
En háttsettir embættismenn
eru ekki þeir einu, sem hjálpað er
yfir i eiiifðina. Slikt getur hent
hvern sem er, og ekki er það
alltaf gert út i bláinn, heldur bein-
Unis skipulagt út i ystu æsar af
þrautþjálfuðum atvinnumönnum
dauðans, leigumorðingjum.
Leigumorðingjar eru á flakki
um allan heim og biða eftir því,
að þeim verði falin verkefni. 1
Frakklandi einu er taliö, að rúm-
lega tvö hundruð slikir séu þar á
stjái. Blaðamaður franska blaðs-
ins Le Monde átti nýlega viðtal
við franskættaðan leigu-
morðingja, sem i fjögur ár rak
leynisamtök á austurströnd
Bandarikjanna undir yfirskini
skóla i austurlenskum varnaðar-
iþróttum. Nú er hann hins vegar
landflótta i Evrópu. Hér á eftir
fara nokkrar glefsur úr þessu við-
tali, og var leigumorðinginn fyrst
spuröur að þvi, hvað hann hafi
verið kallaður Frakkinn,
Frenchy?
„Nei, ég var kallaður „brjálæö-
ingurinn” (crazy).”
— Hvers vegna?
„Vegna þess, aö ég gerði ótrú-
legustu hluti.”
— Var þessi skóli þinn raun-
verulegur, eða var hann aðeins
sýndarm ennska?
„Nei, þetta var raunverulegur
karatéskóli. Við notuðum
nemendurna til að vakta nætur-
klúbba, til verndar fólki, sem var
i flutningum með peninga eða
eiturlyf. Nemendur skólans voru
einnig notaöir sem lifverðir. Það
var i skólanum, sem „viðskiptin”
voru rædd.”
— Hvers kyns viðskipti?
„Við vorum sérhæfðir i þvi að
hirða fé. Það var okkar daglega
lifibrauð, auk „sérstakra verk-
efna”. Tildæmis, þá skuldar ein-
hver þér peninga og borgar ekki.
Þú kemur til min. Ég tek 20, 30
eða 40%, og næ peningum þinum
til baka.”
— Hvernig ferðu aö sliku?
„Við beitum ógnunum. Við
stingum hlaðinni byssu upp i gæj-
ann og látum hana vera þar i þrjá
tima, tilað hræða hann. Við kom-
um okkur inn einhvers staöar, og
annað hvort miðum við riffli á
milli augna honum, eða sýnum
fram á, að við getum nauðgað
allri fjöiskyldu hans, til þess að
hann borgi. Það er allt og sumt.”
— Hvaða upphæðir er þarna
um að ræöa?
„Stórar. Ég tek ekki að mér
svona djobb fyrir minna en
tuttugu þúsund dollara.”
— Var peningunum skipt?
„Að sjálfsögðu var þeim skipt.
Við vorum fjórir, félagarnir. Við
borguðum þeim, sem tóku að sér
ýmis aukastörf. Það er allt og
sumt.”
— Vissu nemendurnir um
raunveruleg störf ykkar?
„Já. Nokkrir nemendanna voru
i „félaginu”. Það voru þrir eða
fjórir, sem voru miklu betur
þjálfaðir en hinir, einmitt til þess
að geta tekist á viö sérstök verk-
efni. ”
— Eru til fleiri samtök, eins og
þin?
„Ég held, að viö höfum verið
þeir einu á markaðinum i Flór-
ida, en slik samtök eru áreiðan-
lega til i öðrum rikjum.”
— Varstu tengdur Mafiunni?
„N ei, við störfuðum einir, en oft
fyrir Mafiuna.”
— Höfðu þessir „sérstöku
samningar” þinir eitthvað að
gera með eiturlyf?
„Ja. Eiturlyf eða tónlist, ein
alls herjar svikamylla!”
Jimi Hendrixkáiað?
— Útskýrðu það aðeins betur?
„Til dæmis, ef Bitlarnir kæmu
saman aö nýju til aö leika á tón-
leikum i Bandarikjunum, fengju
þeir50 milljónir dollara fyrir. En
þeir neituðu. Það er min skoðun,
að þeir hafigert það vegna þrýst-
ings. Það er að segja, að Mafian
vildi vernda sinar eigin plötur og
framleiðslu.”
— Skemmtanabransinn hefur
þvi hliðar, sem engan grunar?
„Að sjálfsögðu, það er neðan-
jarðar. Umboðsmenn eru til
dæmis i mikilli samkeppni um
tónlistarmenninna. Náungarnir,
sem skipuleggja tónleika og ann-
að þess háttar, geta grætt 30—40
milljónir á kvöldi. Þeir auka þvi
skammtinn svo þú komir til
þeirra.”
Hér segir hann frá þvi hvernig
umboðsmennimir fara að þvi að
fá tónlistarmennina til liðs viö
sig. Þeir reyna aö þröngva þeim
til þess, ella eigi tónlistarmenn-
imir þaö á hættu að missa alla
samninga, eða þá að einhverjir
náungar eru fengnir tii að
„vekja” þá. Það getur lika þýtt
dauöinn, og vinur okkar heldur
þvi fram, að þannig hafi farið
með Jimmy Hendrix.
„Náungi eins og hann, sem
þekkir eiturlyf og veit um tak-
mörk sin, tdcur ekki of stóran
skammt, eins og gerðist meö
Hendrix. Auk þess, sem hann var
alltaf með fullt af vinum sinum i
kringum sig, sem undirbjuggu og
skömmtuðu honum eiturlyfin.”
Ástæöan fyrir þessu sé sú, að
Hendrix hafi verið búinn að vera
og miklu meira hafi verið hægt að
græða á honum dauðum, en lif-
andi.
„Brjálæðingurinn” neyddist
siðan til að loka karatéskóla sin-
um, þar sem hann var handtekinn
er hann var að hirða peninga.
Skömmu siðar fór svo löggan að
angra hann og félaga hans. Hann
forðaði sér þvi til Texas og var
þar I þrjá mánuði, á meðan
ástandið kólnaði aðeins. En þegar
hann sneri til baka, fóru þeir
félgarnir að deila sin i milli. Það
endaði með þvi, að félagarnir
voru drepnir, af lögreglunni eða
keppinautum, og vinur okkar
forðaði sér til Evrópu. En hver er
ástæðan fyrir þvi að einhver lætur
drepa annan mann?
„Þær eru óteljandi. Erfðir,
áhrif, pólitfk, viðskipti. Stundum
fyrir engar sakir. Stundum sem
fordæmi, eins og fjölskyldumeð-
lim einhvers, sem á að bera vitni
fyrir dómstóli, svona rétt til að
hræða hann.”
Sjúkirí gikkinn
— Hver getur haft not fyrir
morðingja, auk Mafiunnar og
einstaklinga? F.B.I., til dæmis?
„Ekki F.B.I. fyrir þessa sér-
stöku tegund vinnu, en C.I.A. ger-
ir hluti sem þessa. Þeir kalla til
morðingja, eða hafa sina eigin.
t staðjjess aö setja þessa náunga I
fangelsi, láta þeir þá leika laus-
um hala og nota þá, þegar þörf
krefur. Ef náungarnir vinna fyrir
þá, lokar C.I.A. augunum.”
— Þó þeir vinni fyrir einka-
aðila?
„Að sjálfsögðu, en svo lengi,
sem það snertir ekki pólitikina.
Ef það snertir pólitikina, er það
C.I.A., sem ákveður.”
— Nota stjórnmálamenn þessa
þjónustu mikið, að þinu áliti?
„Þú þarft ekki annað en lita á
þá, sem hafa látist af pólitiskum
ástæðum, það er allt og sumt.”
— Hvernig verður maður
leigumorðingi?
„Yfirleitt eru morðingjar
menn, sem hafa tekið þátt i stríði,
striðinu i Vietnam, eða náungar,
sem hafa starfað á götunum. Það
eru til frábærir morðingjar. Eftir
striöið i Vietnam eru til frábærii
morðingjar i Bandarikjunum.
Þeir eru sjúkir i gikkinn.”
— Heldurðu að það sé til raun-
veruleg ánægja yfir þvi að drepa?
„Að sjálfsögöu. Hún hlýtur aö
vera til. Eða þá, að þetta eru
menn, sem hafa séð, að það er
peninga að hafa uppúr þessu.
Þeir gefa skít i mannsllfið.”
— Er fyrsta morðið erfitt?
„Areiðanlega. Maður hefur
smá sviðsskrekk, sem er fullkom-
lega eðlilegt.”
— Það er samt sem áður alvar-
legt mál, að drepa?
„Til lengdar, táknar það ekki
neitt. Það þýðir það, að maður
fær eina, tvær eöa fimm milljónir
gamalla. Og það er allt, sem þarf
að sjá.
— Eru þessir morðingjar yfir-
leitt ungir?
„Venjulega eru þeir á milli 25,
28 og 40 ára.
— Heldur þú að maöur verði að
búa yfir einhverju sérstöku til að
stunda þetta starf?
„Þetta er fyrst og fremst
spurning um peninga. Svo verður
maður að vera kaldur, eða brjál-
aður. Annað hvort.”
Margir eru kallaðir
— Kemur það fyrir, að kallaðir
eru til útlendingar til þess að
vinna ákveðin verk?
„E vrópumenn nota oft Evrópu-
menn og Amerikanar Amerik-
ana, en stundum kemur það fyrir,
að kallaðireru til aðrir, ef ekki er
neinn hæfur við hendina. Þeir fá
borgaða ferðina, uppihald
o.s.frv.”
— Eru þá til morðingjar, sem
hafa öðlast mikla frægð fyrir að
vinna verk sitt vel?
„Það er alveg klárt. Það eru til
nokkrir, sem eru mjög eftirsóttir.
Þeir fara til Evrópu, Mexikó,
Brasiiiu..Áður en þeir eiga að
drepa einhvern, koma þeir sér i
gott form til þess að geta hlaupið,
drepið. Það eru hinir sönnu at-
vinnumenn. Þeir kosta lika mik-
ið, mjög, mjög mikið.”
— Koma þeir sér i sálrænt og
líkamlegt form?
„Fullkomlega. Þeir hætta að
drekka, hætta öllu i tvær eða
þrjár vikur. Þeir koma sér i
súperform, áður en þeir vinna
verkið. Og þegar vinna leggur á
lausu, er það ekki aöeins einn
maður, sem býður sig fram, held-
ur tiu, fimmtán.”
— Hvernig fara menn þá að þvi
að velja?
„Það er valið eftir orðsporinu,
traustinu, meðmælum, eftir
öllu.”
— Er mikið um einstaklinga,
sem vilja láta vinna verk fyrir
sig?
„Það er sko öruggt mál.”
Verðið fyrir vinnu sem þessa
rokkar á milli tvö þúsund og tiu
þúsund dollara, allt eftir þvi hver
á i hlut. Það kostar ekkert að láta
kála skdburstara, en ef á að koma
yfirmanni stórrar verslunar fyrir
kattarnef, kostar það fimm
milljónir gamlar. Fyrir stór-
gróssera i oliuiðnaðinum eða
stjórnmálamenn kostar þaö
miklu meira. „Ef menn skjóta á
forseta Bandarikjanna, eins og
gert var meö Kennedy, þá kostaði
það verk fimmtiu þúsund dollara,
eftir þvi, sem ég best veit.”
— Það er ekki mikiö fyrir for-
seta?
„Hvað þá? Það eru sko miklir
peningar fyrir morðingja!”
Breyttar aðferðir
Starfsaöferðir leigumorðingja
breytast eins og annað i þjóð-
félaginu. Maðurinn með kikis-
riffilinn er horfinn úr sögunni, þvi
hann á sér varla undankomuleið,
svo fljót er lögreglan að skerast i
leikinn. Þvi til þess að nota slíka
aðferð,þurfamennhelstaðkoma
sér fyrir á húsþökum. Aðferðin er
sú, að hitta á fórnarlambið, þegar
,það stigur út úr bil sinum eða er á
gönguferð. Hann fær þá yfir sig
kúlnaregnið, en morðingjarnir
flýja um borð i stolnum bilum, og
skipta oft um farartæki. Enbyss-
an ferhalloka fyrir öðrum aðferð-
um. Fórnarlambið hverfur hrein-
lega af yfirborði jarðar. Honum
er rænt, steinn bundinn við hann
og honum hent fyrir hákarlana.
„Eða þá, að við handsömum
náungann, sem við eigum að kála
og látum hann vera með okkur.
Við venjum hann við eiturlyf i
eina eða tvær vikur. Hann fær
sprauturnarsinar og hann hreyfir
sig ekki. Eftir tvær vikur drepum
við hann svo með of stórum
skammti.
Þegar löggan finnur hann,
finna þeir eiturlyf hjá honum, 1
bldði hans, og sjá fullt af sprautu-
förum. Þeir segja þá, að þessi
fjandans dópisti hafi drepist af of
stórum skammti. Þetta er vin-
sælasta aðferðin i Ameriku i
dag.”
Þessi vinsæla aðferð er hins
vegar ekki nothæf á allra stærstu
nöfnin. Þá halda menn sig enn við
byssuna, eða sprengjuna.
Kaldir kallar
— Geturðu sagt mér eitthvað
um persónuleika og hugsanagang
svona morðingja?
„Venjulega eru þetta svaka
kaldir kallar.”
— Eru þetta algjörlega
óábyrgirgæjar, eða eru þeir gjör-
samlega spilltir?
„Þetta eru stórkostlegir
einstaklingar. Fyrir þá skiptir lif
annarra engu máli. Yfirleitt þyk-
ir þessum mönnum mjög vænt
um dýr. Þeir eru mjög ástrikir,
mjög bliðir og góðir. Þá hefur
skort lifsgæðin. En skyndilega
standa þeir uppi með tvær eða
þrjár milljónir gamlar, og þá er
það algjört æði.”
— Þetta eru þá ekki andlega
vanþroskaðir ruddar?
„Nei, ekki þeir, sem eg hef
þekkt i þessum bransa. Sem vinir
eru þetta dásamlegir menn. Vin-
áttan getur farið út i það, að dag
einn skeri þeir af sér hausinn fyr-
ir þig.”
„Brjálæðingurinn” er minntur
á, að rithöfundurinn Camus sagði
eitt sinn, að löngunin til að deyða,
væri sama og löngunin til sjálfs-
morðs, að glæpamaðurinn dræpi
til að deyja.
„Hann erklikkaður, þessi. Lifið
er svo stórkostlegt, aö það verður
að halda i það, hvað sem það
kostar. Maður verður að vera
meira en litiö klikk til að kála
sjálfum sér.”
— En geriröu þér grein fyrir
þvi, hvað þið gerið fórnarlamb-
inu?
„Já, að sjálfsögðu. En pening-
amir leiða i spillingu. Þetta er lif
annars manns og það kemur þér
ekkert við.” (Þýttogendursagt).
Leigumorðingi leysir frá skjóðunni