Helgarpósturinn - 18.12.1981, Blaðsíða 18

42
Jólin hafa löngum verið talin
skemmtilegasti timi ársins,
ásamt áramótunum, þegar fólk
sparar ekkert við sig hvorki i
mat né drykk— né öðrum
munaði. En eru einhver jól
öðrum eftirminnilegri, þegar
menn hugsa til baka, eða renna
þau öll saman i eina stóra át-
veislu? Helgarpósturinn spurði
nokkra borgara um þeirra eft-
irminnilegustu jól, og i fram-
haldi af þvi um hinn óhjá-
kvæmilega fylgifisk þeirra,
jólagjafirnar.
Föstudagur 18. desember 1981 /r/nn_
eftir: Guðlaug Bergmundsson
myndir: Jim Smart
„Liföum hálfgeröu vcrbúöalifi yfir
hátföarnar” segir Flosi Ólafsson.
„Mig langar
mest í
ótölvustýrða
sturtu,”
segir Flosi um
jólagjöfina i ár
„Heyröu, biddu nú viö. Þetta kemur nú
flatt uppá mig og rúmlega þaö. Viö skulum
nú sjá. Eftirminnilegustu jólin. Eftirminni-
legasta jólagjöfin og hvaö ég óska mér I
jólagjöf.
Ja svona fljótt á litiö heid ég aö jólin i
fyrra séu eftirminnilegustu jólin, kannske
ööru fremur vegna þess aö styttra er um-
liöiö frá þeim en jóiunum i hitteöfyrra, aö
ekki sé nú talaö um jólin á undan jólunum
þar á undan.
Annars var jólahald hjá okkur heiöurs-
hjónunum meö nokkuö sérstöku sniöi I
fyrra. Þaö vildi nefnilega þannig til aö viö
vorum búin aö rifa hvert tangur og tetur
útúr eldhúsinu til aö veita viötöku nýrri eld-
húsinnréttingu sem átti aö koma fyrir jól
meö öllu tilheyrandi frá Italiu. Auövitaö
kom eldhúsinnréttingin ekki á tilsettum
tima, svo viö liföum hálfgeröu verbúöalifi
yfir hátiöarnar I fyrra, svona nánast meö
primus og aörar frumstæöar og afar
óitalskar græjur.
Ennfremur minnir mig, aö frænka min
ónefnd hafi sest aö heima yfir hátiöarnar, i
„hátföarskapi” allan timann og hefur hún
vafalaust notiö þeirrar gistivináttu sem
hægt var aö veita I eldhúsi sem varla haföi
að geyma pott eða hlóðir.”
Þetta haföi Flosi Ólafsson leikari aö
segja um sin eftirminnilegustu jól. En hvaö
segir hann þá um eftirminnilegustu jóla-
gjöfina sem hann hefur fengiö?
„Ég held að eftirminnilegasta jólagjöfin
sem ég hef fengiö sé koffort, sem afi minn
sendi mér uppi Borgarfjörö fyrstu jólin sem
ég var aö heiman þegar ég var niu ára. Afi
var smiöur og haföi smiöaö þetta fjölmúla-
vil meö handrööum og hólfum og alls konar
leynikrókum og kimum — sannkölluö lista-
smiö og fullt af ótrúlegasta glingri bæöi til
gagns og gamans. Ég held ég hafi aldrei
veriö eins spenntur á æfi minni eins og þeg-
ar ég var aö tæma þennan hagleiksgrip”.
— Attu þér þá einhverjar óskir um jóla-
gjöf i ár?
t jólagjöf langar mig held ég, mest í
ótölvustýröa sturtu. Bara svona sturtu meö
tveim krönum, þú veist. Köldum krana og
heitum krana og að úr úöaranum komi fjöl-
földuö vatnsbuna beint oni hausinn á mér
og aö hitastigiö breytist ekki nema þegar ég
fikta eitthvaö í krönunum.
Þú veist bara rör frá krananum uppi
úöarann sem dreifir vatninu hæfilega heitu
ofan frá og niöuráviö.
Þær sturtubunur sem ég hef þurft aö búa
viö á undanförnum jólum hafa aukið mér
svo mikiö vatn og vanliöan, aö þær eru á
góöum vegi meö aö gera mig vitlausan. Ég'
vil endilega ekki bunur framaná mig og
aftaná mig, ekki uppundir hendurnar eða
uppi rassinn og sist af öllu meö sibreytilegu
hitastigi.
Mér sýnast sturtur alltaf vera aö veröa
flóknari og flóknari en ég vil endilega ekki
þurfa að fara i kúrsus i tæknifræöi til að
geta þrifið mig.
Sem sagt sem allra frumstæöasta
sturtu”, sagði Flosi Ólafsson.
„Persónulega er þaö kannski þaö sem er
hvaö eftirminnilegast, aö vera annars veg-
ar sett i djöflatöiu og hins vegar guöa”,
segir Birna Þóröardóttir um atburöina
kringum jólin 1968.
„Mér finnst
jólin ekkert
merkilegM,
segir Birna
Þórðardóttir
„Þaö eru jólin 68 . 68 var merkilegt ár i
alla staöi, allt frá Paris til Prag og lika I
Reykjavik”, sagöi Birna Þóröardóttir, þeg-
ar hún var spurö hver væru hennar eftir-
minnilegustu jól.
„Þaövoru haldnir tveir fundir i Reykja-
vik, 21. og 23. desember”, hélt hún áfram,
,,og þaö er oft rætt um þá sem einn fund,
eöa Þorláksmessuslaginn í einu oröi. Þetta
voru fundir sem Fylkingin og Félag rót-
tækra stúdenta boðiAu til vegna Vietnam-
striðsins og meiningin var að ganga upp aö
Bandariska sendiráöinu i lok fyrri fundar-
ins. Þaö endaöi mjög snögglega i lögreglu-
kylfum, lögreglubilum og árásum lög-
reglunnar. t þeim aðgeröum fékk ég slæmt
högg á hausinn og þaö má kannski segja að
meö þvi höggi hafi ég verið kýld Ut úr viður-
kenndu mannlegu samfélagi hér á landi.
Persónulega er þaö kannski þaö sem er
hvaö eftirminnilegastaö vera annars vegar
sett í djöflatölu og hins vegar guöa. Eins og
þú veist, þá eru djöfullinn og guö eitt og hið
sama.
Þessi atburöur hefur haft mikil áhrif á
mitt lif þaöan i frá og kannski ekkert siöur
þaö sem geröist 23. desember, þegar kröfu-
ganga var aftur stöövuö niöri i miöbæ af
lögreglunni og hjálparsveitum hennar.
Þetta voru alla vega athafnasömustu jól-
in sem ég hef lifað og ágæt i skilningi at-
hafnanna, enda er ég mjög sátt viö þær at-
hafnir, sem ég tók þátt i þá”.
— Enþað er enginn aöfangadagur sem er
þér sérstaklega minnisstæöur ef frá er tal-
inn aðfangadagurinn 68?
„Nei. Ef maður feraðhugsa aftur, til ein-
hverra aðfangadaga þegar maöur var
krakki þá voru þeir allir mjög heföbundnir
nema ef eitthvað bar Ut af vegna óveðurs,
eöa einhvers sliks. Maöur man helst eftir
einhverri sérstakri lykt heldur en einhverj-
um atburðum”.
— Hver er besta jólagjöfin sem þú hefur
fengið?
,,Ég veit þaö ekki. Mér finnast allar gjaf-
irmerkilegar, þær koma mér alltaf á óvart.
Og þaö sem kemur mér á óvart, er alltaf
skemmtilegt”.
— Attu þér óskir um einhverja sérstaka
jólagjöf núna?
„Ég get ekki farið fram á neitt annað en
frá sjálfri mér.Yfiröörum ræðég ekki. Min
ósk er að ég geti veriö sjálfri mér sam-
kvæm”.
— En óskir öðrum til handa?
,,Það eru framtiðaróskir. Að mönnum
takist einhvern tima i sameiningu að lifa
manneskjulegu lifi.
Mér finnast jólin ekkert merkileg. Þaö,
sem er merkilegast viö jólin, er kannski sá
hrikalegi yfirdrepsskapur sem vill fylgja
þeim, og sem er mjög hvimleiður. Þegar
menn, sem bera kannski hvaö mesta
ábyrgð á hörmungum þúsunda ef ekki
milijóna manna tala hæst um frið á jörö og
bræöralag. Þaö er alltaf hvimleitt. Þaö
veröur alltaf einna háværast um jólin og
þess vegna öllu hvimleiöara en ella”, sagði
Birna Þórðardóttir aö lokum.
Geröur G. Bjarklind: „Ég er aldrei meö
neinn óskaiista”.
„Ég hlakka til
iólanna eins
og litlu
börnin"
segir Gerður G.
Bjarklind
„Þau eru alitaf eftirminniieg hjá mér, ég
man ekki eftir einum fremur en öörum. Ég
man jú kannski eftir einum, þegar ég var i
Bretiandi. Þaö var allt gert fyrir mig þar,
og ég hélt bara aö þetta væri vani hjá fóik-
inu. Ég komst svo aö þvi seinna, aö þau
höföu gert þetta af þvi aö ég var hjá þeim.
Þaö má kannski segja aö á vissan hátt hafi
þetta veriö gert fyrir mig, án þess aö ég
heföi hugmynd um þaö, en ég komst aö þvi
og mér þótti mjög vænt um það”, sagöi
Geröur G. Bjarklind útvarpsþulur, þegar
hún var spurö um sin eftirminnilegustu jól.
Geröur sagöi, aö þetta heföu veriö jólin
1964. Hún var þá hjá hjónum i London, en
þaö var fariö meö hana til Cambridge og
Hastings I heimsóknir til ættingja hjón-
anna, og var þetta mjög skemmtilegur timi
aö sögn Geröar.
Annars sagöi Geröur, að jól væru mis-
jafnlega eftirminnileg.
„Maöur man ekki eftir einum jólum
fremur en öörum vegna þess, aö maöur er
kannski misjafnlega vel upp lagöur. Þaö er
oft dálitiö mikil þreyta i manni og þaö er oft
þaö, sem er eftirminniegast, en mér finnst
alltaf gaman á jólum. Ég er eins og litlu
börnin, ég hlakka mikið til jólanna og ég
hef alltaf veriö þannig. Ég held, að þetta
hafi ekkert minnkaö, þvert á móti.”
— Hver er besta jólagjöfin, sem þú hefur
fengið?
„Mér finnst alltaf besta jólagjöfin, þegar
fólki líöur vel. Ég get ekki metiö hana i
pökkum eöa stæröarhlutföllum, hvort þaö
er pels eöa gullhringur eöa eitthvað pínu-
lltiö frá einhverju litlu barni. Yfirleitt
finnst mér þaö alltaf skemmtilegast, sem
er búiö til fyrir mann, en hvort þaö er mikiö
I peningum, skiptir mig engu máli. Sé góöur
hugur á bak viö jólagjöfina, er þaö alltaf
besta gjöfin.”
— Attu þér einhverjar óskir núna um
jólagjöf?
„Nei, engar. Ég er aldrei meö neinn
óskalista, mér er alveg sama. Ég kemst
yfirleitt alltaf i hálfgert þrot, þegar ég er
spurö hvaö mig langi i. Ég vil helst ekki
vita það”, sagði Gerður G. Bjarklind.
r'" i
„Óska ekki
eftir sérstakri
jólagjöf”,
segir Jóhanna
Egilsdóttir, Hin aldna
verkalýðskempa
Jóhanna Egilsdóttir: „Ég hef veriö innan-
um mina fjölskyldu og þar lföur manni
best”.
„Þau hafa mörg veriö gdö. Ég hef verið
innanum mina fjöiskyldu og þar liður
manni best. Fjölskyldan var lengi saman
og erööru hverju enn, en ég man ekki eftir
að neitt sérstakt hafi komiö fyrir”, sagöi
Jóhanna Egilsdóttir, þegar hún var spurö
hver hennar eftirminnilegustu jól hafi ver-
iö.
— En hver er besta jólagjöfin, sem þú
hefur fengiö?
„Ég man ekki eftir neinu sérstöku,, en ég
eignaðist dóttur einu sinni rétt fyrir jólin.
Ég veit ekki hvort ég á að taka þaö til. Hún
fæddist 14. desember, annaö varö ekki nær
jólunum.
Ég hef alltaf fengið miklar jólagiafir síð-