Helgarpósturinn - 26.02.1982, Qupperneq 16

Föstudagur 26. febrúar 1982
Hannes Pétursson hcfur um langt árabil
verið eitt af virtustu ljóðskáldum þjóðar-
innar. Hann hefur komiö sér fyrir i ein-
býlishúsi úti á Álftanesi, þar sem hann hef-
ur gott útsýni yfir hafið og hagamýsnar f
túnfætinum. Inni hjá honum er ýmisiegt,
sem bendir til þess, aö hér sé á ferðinni
náttúruunnandi, eins og litill krabbi, sem
trónir i gluggakistu bókaherbergisins.
Hannes var þvi fyrst spurður hvort um-
hverfi hans á Alftanesinu hefði haft mikil
áhrif á skáldskap hans.
„Það hafði það sérstaklega i upphafi, á
meðan ég var að kynnast þessu umhverfi.
Ég fór ákaflega mikið um og geri það
reyndar enn, en þó minna. Ég sprangaði
hér um allar fjörur, tún og teiga fyrst eftir
að viö fluttumst hingaö. Við komum hingað
og settumst að i april 1975 og á næstu
misserum var ég mikið úti við.
Ég geng alltaf töluvert. Við erum tveir
félagar hér á nesinu og göngubróðir minn
heitir Óskar Einarsson. Við göngum ákaf-
lega mikið upp um hálsa og heiöar og f jöll
og suður með sjó. Við förum alltaf i snarpa
göngutúra eftir hádegi á laugardögum,
hvernig sem viðrar, og þess á millihér um
nesið, þegar svo vill verkast.
Þetta umhverfi hefur haft mikil áhrif á
mig að þvi leyti, aö ég var hér algerlega
ókunnugur, þegar ég kom. Það var rétt svo,
að ég hafði drepið hér fæti. Fyrir mér var
Alftanes aðeins staður i Islandssögunni, þó

■
.