Helgarpósturinn - 08.04.1982, Qupperneq 6

6
Fimmtudagur 8. apríl 1982 h/plrjFirpn^tl irinn
Menningin handan Ölfusár
Ásgrímur og
þingmennimir hans Dóry
Það er alveg hægt að imynda sér ao
maður sé kominn til útlanda þegar ekið er
austur Suðurlandsveginn, sem liggur lang-
leiðina uppi Bláfjöll, lramhjá skiðaskálan-
um i Hveradölum og austur i Hveragerði.
Hafi menn hugmyndaflugiö i lagi er að
minnstakosti vel hægt að imynda sér, að
þessi beini og breiöi vegur sé til að mynda
hraðbraut suður i Þýskalandi.
£g tala ekki um, þegar veðrið er svona
gott eins og það var einn daginn rétt fyrir
páska. Enda hefur skiðamennska i Bláfjöll-
um, Hveradölum og viðar i grennd við
Suðurlandsveginn blómstrað eftir að þessi
vegur kom til sögunnar, og gróðrarstöðin
Eden i Hverageröi er oröin ein allsherjar
paradis borgarbúa sem hafa gaman af að
skreppa austur yfir fjall til aö fá sér kaffi-
sopa, gefa börnunum is og kaupa blóm eða
kaktusa og keyra siðan i bæinn með kvöld-
sólina i andlitið.
Fæstir stoppa lengi
En margir halda lika áfram eftir þessum
ágæta vegi, og næsti áfangastaður blasir
fljótlega við. En fyrst er komiö að slátur-
húsi alls Suðurlands á hægri hönd, bensin-
stöð og sjoppu á vinstri hönd. Þá er ölfus-
árbrú beint framundan, en ekki þó sú sama
sem Tryggvi Gunnarsson lét reisa fyrir rélt-
um hundrað árum, Kristján konungur ti-
undi og Hannes Hafstein riðu yfir 1906 og
hrundi undan mjólkurbil einhverntimann á
fjórða áratugnum.
Heldur ný brú þar sem Selíoss
stendur eftir sem áður á austurbakkanum,
nýlega orðinn kaupstaður með um 3500
ibúa. En þar sem þessi höfuðstaður Suður-
lands er ekki orðið nema svona þriggja
st.undarfjórðunga akstur frá Reykjavik.sjá
ekki margir ástæðu til að staldra þar lengi
við. Þeir sjá þvi varla mikið meira en aðal-
götuna með Selfossbiói, Tryggvaskála,
sjoppu og bensínstöð, Landsbankanum sem
er næstum eins og Landsbankinn i Reykja-
vik, Mjólkurbú Flóamanna, kaupfélag og
fleiri sjoppur og bensinstöðvar.
Flestir aka semsé áfram,eftir stuttan
stans á einhverjum af þessum stöðum,sem
leið liggur austur að Hellu og Hvolsvelli þar
sem hraðbrautin endar og gamla góða möl-
in tekur við (ég man aldrei á hvorum staðn-
um mölin byrjar), til einhverra fjarlægari
ákvörðunarstaða.
Til hægri við Búnaðarbankann
En þennan góðviðrisdag rétt fyrir páska
beygðum við til hægri út af aðalgötunni, við
Búnaðarbankanum. Ókum framhjá barna-
skólanum og stoppuðum við tvö hús með
hallandi þökum, sem standa vinstramegin
viðgötuna og snúa hvort á móti öðru.
Þótt þau láti ekki mikið yfir sér hýsa þau
þó stóran hluta af menningarstarfsemi
þeirra Selfyssinga. Og hún er ekki svo litil,
þótt sumir haldi að menningunni ljúki við
Elliðaár (menn getur svosem greint á um
það hvoru megin við Elliðaar henni lýkur).
I þesum húsum er listasafn, dýrasafn,
byggðasafn, listsýningasalur og bókasafn.
Og húsunum ræður Pétur Sigurðsson bóka-
vörður — safnvörður kannski frekar, þvi
allt er þetta undir hansstjórn, þótt hann láti
litið yfir þvi.
— Það er rétt, að ég fæ greitt fyrir að
vera bókavörður. Um hitt vil ég nú sem
minnst segja, ég má taka laun fyrir það
eftir þvi sem peningar eru til. En ég vil nú
reyna að kaupa sem mest inn fyrir þá,
þannig að þetta er nú mest sjálfboðastarf,
segir Pétur og ber okkur kaffi i kóntórnum
innaf bókasafninu.
Aðsönnu er ekki reiknað með þvi að söfn-
in, að bókasafninu undanteknu, séu opin
nema milli tvö og íjögur virka daga og tvö
og sex um helgar.
— Enmaðurreynirnúaðopna þegar fólk
langar að sjá þetta, hvort sem það eru
hópar af skólafólki eða aðrir. Ég opna þó
ekki seint á kvöldin,þvi nenni ég ekki, bætir
hann við ákveðinn.
— Sækja Sunnlendingar þessa
menningarmiðstöð sina vel?
— Það er varla hægt að segja annað, seg-
ir Pétur og dregur upp ársskýrsluna fyrir
siðasta ár, sem hann hefur nýlega lokið við
að taka saman.
— Á siðasta ári voru skráðir gestir 3835.
Þar af voru 1235 innanhéraðsmenn, 1815
aðkomumenn og 785 útlendingar. En þess
ber að gæta að þetta eru aðeins þeir sem
skráðu nöfn sin igestabókina. Fyrir utan þá
hafa komið þúsundir, bæði fólk sem kemur
á myndlistarsýningar, en getur um leið
farið inn á hin söfnin, og eins fólk sem kem-
ur i stórum hópum.
— Þá getur verið erfitt að sjá til þess að
allir skrifi i gestabókina, segir Pétur.
31 listamaður
Og einmitt um þessar mundir stendur
yfir myndlistarsýning á neðri hæð lista-
safnsins, en það hús var vigt þjóðhátiðarár-
ið 1974. Þessi sýning er enn einn votturinn
um gróandimenningarlif þeirra Arnesinga.
Þarna hanga nefnilega 60 myndir eftir 31
félaga úr Myndlistarfélagi Arnessýslu, sem
var stofnað i fyrra. Þeir voru ekki að tvi-
nóna neitt i listinni, Arnesingarnir, og héldu
sina fyrstu sýningu strax um páskana i
fyrra.
Bara þetta sýnir, að myndlistaráhugi er
mikill meðal Árnesinga, og má mikið vera
ef listsköpun er öllu meiri annarsstaðar á